-

DILE

3

GF TORONTO (LIBRARY USES

r. D Port oet Er j Ab

POETAE eur ;

GRAECI.

: RECENSUIT

THEODORUS BERGK.

. EDITIONIS QUARTAE VOL. III.

POETAS MELICOS CONTINENS.

e

LIPSIAE IN AEDIBUS B. G. TEUBNERI,

MDCCOLXXXII.

Cj a, UR p eg

PRAEFATIO.

Theodorus Bergk priusquam a. 1881 ultimum diem obiret mihi mandavit ut editionis poetarum lyricorum Grae- corum volumen alterum et tertium, quae quartis curis aucta atque emendata reliquerat, publici iuris facerem.

Quo mandato quanti me fecerit vir illustrissimus grato animo agnovi: imposuit autem mihi munus, cui me parem non esse non dubitabam nisi accederet consilium auxilium- que viri in poetis Graecis continuo versati. Neque spes quam eoneeperam me fefellit. Eduardus enim Hillerus, qui in his studiis habitat quemque noveram et Bergkium magni facere et ab Bergkio magni esse habitum, hane curam non sane ubique facilem expeditu non detrectavit, cumque id solum spectaret, ut haec editio ita prodiret quemadmodum Bergkius eam adornatam voluit, pietatis insigne documentum dedit et de poetarum Graecorum fragmentis optime meruit. Hilleri igitur operae tribuendum est quod quarta haee editio tam nitide adeoque ex editoris mente absolvi potuit.

Ser. Bonnae Kal. Iuliis 1882.

Arnoldus Schaefer.

LO

Ne quis miretur, quod Olympum a melicorum poetarum 809 - M mumero segregavi pauca praemunienda sunt. Olympo nullus hie .. loeus, neque enim carmina, sed tantum modos tibiarum cantibus . &ptos composuit, quamquam pervagatus est error, quem a vete- ribus acceptum etiam nostri homines fovent, vati Volkmann in B. commentario, quo Plutarchi librum de Y don illustravit, et West- phal de metr. arte II 1 p. 126*), qui Olympum et poetam et musicum fuisse perhibent. At vóuovg «)vAoó:xovg primus condi- dit Clonas Tegeata, qui Terpandro minor aetate fuit et Ter- pandri exemplo excitatus eiusque vópuove xi9«goÓixovg aemulatus - hoe novavit: vid. Plut de mus. c. 3 et 5 ae praeterea c. 4: of óÉ "ijs xiOuogíec vóuor mQO0rtQov z01ÀÓ qgOvo vÀv avAQ0ixdv xertGvoOnocv imi Tegmavügov. Olympus autem aetate antecessit - Terpandrum, hine Plut. c. 29: "Olvumov éxeivov, à 7 viv &oyQv tlc "EAAqwexg v& xel vojuxie Wovcme &modidoecw. Igitur vóuoi, quos Olympus condidit, evAxrixol fuerunt, non ev4o0:xof: idque | plane testifioatur Plut. c. 7: émel 0b vovg «vAo0:ixo)g vópovg xol . . su9eooóiko?g OuoU roUc cgyelovo Pumsqevínuusv, uevefnoóusDa ... él uóvovg (ser. vóuovg) rovg eXAqwuxoUg' Aéysve: yàg tÓv mQo- -- &gnuévov "Olvuzov evAquv Ovra vÀv ix QGovyíog mowjoci. vouov — evANuxov tig AmóAÀove rv xoAovpuevov Iloivxígolov. Adversari - sane videtur alius locus c. 5: éfniexéve: Óà rüv Tíomavógov -. 'Owoov uiv tà Pmq, 'Oggíog 0i rà u£Aq: 0 0" 'Oggebg ov0fva —. etveret ueuuuruévog! oj0slg ydg mo ysyivmro ti ur) of vàv ojio- — Quxv mowjrei. hic enim Plutarchus vóuoig «vÀo0ixoig vel prin- cipem locum videtur vindicare: at manifestus librariorum est error, nam Scribendum of zàv «v$Aqvix Ov moureí. Maior dubi- tatio est de alio loco e, 4, ubi de Terpandri et Archilochi aetate . disserit: moscBUrsgov yoUv «vvóv (Téoravógov) Aoyiiógov àmogalvst - Pie)xog 0 iE "IreMeg iv ovyyoéuper. và méQb dgyolov moujrów E z& xol uovcikOv' quol yàg «Uróv Üsórsgov yevíc9et uer& tToUg . . stporovg zronjc«vrag ecUAo0ícv. His verbis si P EupUs eiusque

En In editione altera I 277 seqq. Westphal cavit sibi ab hoc errore, 1 *

4 POETAE MELICI.

discipuli signifieantur, censendum est ipsum Plutarchum negli- genter verbo non apto usum esse (quemadmodum etiam alia in- scitiae documenta in hoe libro edidit); nam evAqrwv dici opor- tebat: sin recte se habet cvÀoó/(«g vocabulum, non iam de Olympo accipiendus est locus, sed de Callino, elegiacae poesis principe. Igitur Olympus, qui ante Clonam evAgóixGv vóuov »ventorem vixit et- eUAmruxoUe vópuovg condidit, modos tagtum, neque vero carmina composuit.

Sane Suidas dicit: 'Olvumog ... ewAqvüe wel moujvüe uiÀow x«l éAeye(ov, aique is, quem grammaticus descripsit, haud dubie poetam fuisse credidit, sed in eum errorem inductus est, quem- 810 admodum nostri homines, quoniam ignoravit vocabula so£que et zowjvc etiam de musicis, qui modos fagi, usurpari: ita planis- sime Aristotel. Probl. XIX 19, 20: xel zwvreg of c&ya90l mona, zvxv& góc Qv uíoqv cmovrOow xav &mtAOoGi, vay émevigyov- Tw," zg0g Óà &AÀqv oUvog ovOsuícv. atque eodem vocabulo Plu- tarchus vel potius Aristoxenus, quem ille descripsit, etiam Olym- pum appellat c. 11, ubi enarmonii generis inventio ei vindicatur: 10 yàg iv voig uéGoig ivagpóviov mwxvóv, Q viv goOvron, ov Ooxei (adde eum Westphalio 2«sívov) ro zomproU sivo:: neque aliter accipiendus locus c. 18: gegrvge yov z& 'Oléumov re xol Ttg- zt&vÓQov monjueto xcL rÀv roUroi.g OpoLOTQOzv ztcvrov: nam ibi de modorum simplicitate, non de carminibus agitur. — Neque ubi uéAj Olympi memorantur, de carminibus cogitandum, velut ap. Aristot. Pol. VIII 5, 5: ooy mxicre« 0b xol Ói& vOv 'Oloumov uzÀdv' vcrc y&g ÓpoAoyovuévoc v&g apvy&g. moisi ivÜovciaGtuxee, ubi secus iudieant interpretes, quemadmodum etiam Volkmann Plut. de mus. e. 19 óiiov Ó' sivoi xol ix ràv Govylov, Ovi oUx qyvoqro (z wav cvvquuivov) ox OXvoumov vt xol vv «x0- Aovünccvrov ixsívo' iyoOvro Ó' e)rjj oU uóvov xar& rqv xgoUGiw, GÀÀ& xol xev& T0 uílog iv roig lMurogoig xol fv www vv QDv- yov perperam xer& uéíloc, quod est i» melodiis, vertit in cam- lilenis. Potius quod praecedit xev& xoobo: ad carmina modis musieis adaptata est referendum, at hoc non Olympum, sed eius sectatores, velut 'Terpandrum spectat.

Olympi nomi hi recensentur: in Apollinem qui lloÀvzé- q«Àog dictus est, quem alii Crateti Olympi discipulo tribuebant, Plut. e. 7. Pindar. Pyth. XII 15 ibique schol. et Hesych. v. Iloexeg. (ubi non. recte citharoedicum melos dicitur*); 1J4ogu«-

*) Hunc Olympi nomum haud dubie respicit Epicrates comicus f poeta ap. Athen. XIII 570 B: T'&g uiv yàg dAieg £ovwv avAovoag (Ótiv

POETAE MELICI. 5

£t0g vópgog, quem Plut. c. 7 maiori Olympo vindicare studet,

in Minervam, vid. Plut. c. 33, qui etiam vóuog 099:0g (Pollux [IV 73 eühgge 0B óp8wov, àg' ov xci vóuog 0gOi0g) dictus est, — ef. Dio Chrys. 11— 3, eundem fortasse respexit Plato Cratyl. 417 E; in Martem Plut. c, 29: et hune utrumque Olympi nomum olim existimabam respici in Jis, quae Plut, c. 27 ex Aristoxeno descripsit: dEwoxe: 0' «Ur (IlAdrowi) và sig vv "Ag xal 40m- vüv xol rà omovósio' imiggdGct yàg raUra [x«và &vÓgóg Gogpo- vog wupjv. Nóuov Ooíyiov (uflog DoUyiov, v& OoUyiu) me- morat schol. Aristoph. Acharn. 14, quemadmodum correxi infra p. 10, quorsum etiam spectat Plut. c. 19, ubi de Olympo eius- " que secta dicit: éyoQvro y&o ev] (rj cvvquuévov wQrg) ov uó- vov xert& Tv|v xooUGww dGÀÀé xol xerà TÓ uéAog iv voig Mhuroooic xcL fv vut vÀv Oovylov. ubi Westphal Hist. Artis Mus. I 152 non recte legendum censet £v ruGw &AA0ig rÀÓv QDvy(ov, integra sunt haec verba, quae nihil aliud significant, quam i» nonnullis . parlibus nomi Phrygii. Porro Olympi Mw«voóc adhibet Plut. - €. 19 et 29, denique 2mix5óciov inl và Iló9ovi c. 10. Hos - Olympi nomos satis diu viguisse testantur Plato et Aristoteles, . sed quod Plutarchus scribit c. 7: rotg vóuovg rove 6guovixoUc iQveyxsv sig r$v "EAAdóa, oig v)v qgívros of "EAAqveg £v vaig fograig tÀwv 9tàv, non ad Plutarchi aetatem referendum est, sed Heraclidem Ponticum sive alium antiquum auctorem fideliter sequitur.

q

Se^ De

Av

» 4 ?

AWAqtoíüug zdceg "Amóllovog vóuov, zióg vóuov * * * * Abrai Oi uóvov «0LoUcw "ígexog vóuov. Ac fortasse etiam Zfióg vóuog qui hic memoratur, Olympi esse perhibebatur: quae desunt, non possunt certa emendatione restitui, quamquam possis suspicari: TÓv &ouériOv, TOV - 6o9iov. Meineke scripsit "Eguo? vóuov, IIcvóg vópov, zfióg vouov, quae auctoritate destituta sunt.

yan E 811 EUMELUS. IIPOZOAION EIZ AHAON.

Tà y&g I9cou&vc x«rc)Uuuog ÉmAero Moio« & xa9wgtv (x(D«gwu) xcl éAceó9ege o«uBeA Pyowa.

Eumelus. Pausanias IV 33, 3: &yovei ób xol £ogvQv imértiov "I8cueic (of Meconvio): vó Ó$ &oyoiov xal &yOvo &v(£tcav wovovane: vexpuxéoscQ'u,. 0^ fovuv GAMowg ve wol EownjAov roig £zmtGiw' imo(Qos yovv xal v&Ós iv và moocoüíp và ig 4WAov: vrQ y&Q wv. oDwoÜv mowujcat pou Ooxsi và Émx wel uovcuwis cyGÀve ímwrcusvog vi9fivrag. Hoc car- men etiam IV 4, 2 memorat: izi óà dívra ro) ZXw(jóve moórov Mea- cQvioL vóte vQ AnóAAovi ig ZAov Ovcíav xal dvÓgGv yogóv dzocréA- Aovcw r0 Of cqucuv dope zQocó0Lov ig vüv $s0v £ü(üeEsv EUpunAos, siva( vt Og cÀmÜüdc EvwjAov vouíterau. uóva rà zm vabor«. Aique denuo V 19, 10, ubi epigrammata arcae Cypseliae ab Eumelo facta esse coniicit: zd ézuyocuuore Ób vx im^ evvüe vàya uév mov wol GALoG vig Qv sin memz0UXOg, vzg OL vmzovoíeg v0 z049 ég EopwwnAov vóv Kogív- Quov siysv Tuiv, (Alv ve Évexo wol coo ztQocoÓ(ov ucAwo, 0 Éxo(nasv íg 4m5]iov. Suspicari igitur licet in peculiari aliqua re hoc Eumeli car- men cum signis et titulis illius arcae eonspiravisse. — V. 1. Moo«, Pd uoige. — V. 2 om. Pd. & x«9«o& om. Vab. — Scripsi & xa $«odv («£9«gvv) et deinde £yorce pro £govc«, quae dixisse videtur poeta libieinum arti adversatus, quae tunc in Graecia laetissima capiebat in- crementa, Emperius coniecit & xe9«ox xol iAsvüéouog woAm cou. Py. — cecufgoA BMPcdAgVbRLb, cuero Pa, ccuor' reliqui, hine non recte Goldhagen &eguer' scripsit.

IL 812 TERPANDER.

Septem nomos Terpandro tribuit Photius p. 302, 16: Nóygoc 0 siDago0ixóg roómoc rijg usio0Íog, vouovíav Fymv va vvqv (rex- rQv) xol óvOuóv dgiguévov: qcav 0i £mvà oí $nó Ttgmévógov: Qv tg 099109, vero&ótog (revgeoíÓtog), 0E; *) eademque Suidas v. vóuog et üg0:0g vópuog. Ac totidem recenset Plut. de mus.

€. 4: Éxtivog yo)v rotg xieggóuxovg mQGrog dvóuecs Boworióv "cwve xal AióAiv Tooyoióv ve xol 'Obov, K«míovd vs xol Ttomv- dostov. xeÀQv, dÀÀà wmv xol TtrocoíÓ:ov. discrepat vero, quod 0o9:0v, quem Photius Terpandro tribuit, non recenset: hune qui- dem etiam Pollux agnoscit, qui octo nomos Terpandreos iusto ordine recenset IV 65: vóuor 0i oí Tegmévógov dm uiv ràv iQvàv O0:v qv Aióhog xol Bowónog, àmó 0i vÀv QvOuGv 010g xcl rgoyoiog, &z0 ÓÀ rgómcov OÉog xol rergeciÓiog (unus liber ce- vQ&0i00c, fort. rergeoídt0g), c0 0B evroU xol roU igouévov Ttg- z&vÓgstog xol Kamímv'**) cgpdAiovrat Ói of xal dmoOtrov moocn- Oévrsg erüvQ wol Gyowíove' ovror y&o eUMqrxol (scr. e01001xol). Atque 'Og9:0g vóuog qui non fuit diversus a prooemio in : Apollinem, vid. quae dixi ad fr. 2., omnium consensu adscri- bitur Terpandro. Adde praeterea Suid. v. "Ogtiov vógov xol vQoyaiov'.roUg Óvo vouovg «mo rOv QvOudv dvóueos Tígmavógosc, &verereufvor Ó' mG6av xol sÜrovoi. Fallitur enim Volkmann, qui 0g9i0v vóopov ab hoc loco alienum esse censet, quippe qui fuerit «UÀqnxóg: at duo fuerunt diversi vópor 099101, alter xi9«9001x06 Terpandri, quos modos prooemium in Apollinem exhibebat, alter evAxrxóg Olympi, ut videtur, qui vóuog '"4Owv&g dictus est. Illi vero, quos Photius et Suidas sequuntur, eum septem tantum

*) Glossa ad Herod. I 24: óg8:0v vóuov OwegsQa^ Ó xPagoÓixoc

toómog tij6 tetas , ,&ouovíuv PCyov raxvü)»v xal QvOuov doiGuévov

— q6uv ài f', àv sig ó Og0i0g. ubi falso Thamyras pro Terpandro no- minatur.

**) Terpandri et Capionis vógov etiam Clemens Protr. p. 2 memorat.

g . POETAE MELICI. -

vóuovg "Terpandro vindicant, videntur unum ei abiudicavisse, for- tasse J4ióAiov: Plutarchum horum auctoritatem non sequi mani- festum est, nam omisit 0g9:0v, quem illi testificantur, quamquam mirum est a Plutarcho nobilem hune nomum praetermissum esse; haud dubie octo enumeraverat, ut scribendum sit: dAÀ& pv xol

Tevoeoíótov «el "Og9:1ov. Ceterum quod Schol Aristoph. Ach./

v. 14 Phrygium nomwnm 'Terpandro tribuit, credo subesse errorem. 10 O08 Bowiov puélog ovro xoloUusvov, Ozeo svos Téíomovógor, diózto xol v0 GovUyiov (quem descripsit Suidas v. Mócgoc, vbi duo libri ó dGoUyiog), ubi scribendum d6zso xoi 'OÀvumog Ó Qov& r0 Ooóyiov, quod ex parte firmat Apostol XI 79: dg x«l ó GU6 róv Ggyiov. Huic emendationi frustra adversatus est Hiller in Philol. XXXIV 231.

I. EIZ AIA. 813

L Ze0 mívvov dy, müvvov GynNtog, Zt, col Gzévóo vXorRv Uuvov doyiv.

Terpand er. Fr. 1. Clemens Alexandr. Strom. VI 784: » voívov &opovín t0) Betofoov vo vnotov TÓ Geuwóv $ugaívovco TOU u.£Lovg dggotovivr TUYyycvovao onóOsvyua Teonzvógo ueduoza yévevou moóg &ouovícav 5v Zoóotiov Oouvob)vctu vrÓV Ata. dà 70g" Z9 a. Eadem Arsen. 261. Apostol. III 29e. — V. 2. &yrvoo Clem. &ynroo Arsen. — V. 3. emévóo scripsi, legebatur z£uzo: quamquam possis tueri veterem scripturam epigrammate musei Heliconii, quod Schillbach edidit .(Vratisl. 1862) 5 Zrvog zu vórvüs llolóurw véwvaQog ctuüv míu- 700 TV ócinv mzerQl vívovca ydo: nam Pindaricum Ol. VII 7 xoi iyà véxvaQ yvróv, Mow&v óócw, d910gó6gots dvÓocci méuzov diver- sum, — V. 4. vevro», Ritschl coniecit voire» ré», in tres paroemia- cos anapaesticos haee describens, qui nnmeri ab huius nomi gravitate alieni: sed ipse quoque erravi, cum censerem duos esse versus ex binis paeonibus epibatis compositos: nam quamvis illius metri speciem haec referre videantur, tamen isti quoque numeri cum a Terpandri arte, lum ab hoe carmine abhorrent. Hoc nomi exordium, quod quatuor versibus constare videtur, partim molossos, partim spondeos exhibet: pedes autem haud dubie sunt porrecti trochaei qui equevzoi nuncupan- tur vel integri vel catalectici, et ozovósior OumAoí sive usífove, ut hoc sit diagramma:

: un cei a cse TRE: LE. Le ^

. — bee! Gal Lud GEIL VOHWNEPL SAT A MAT LES Lol Lj SRI OT UP E iod

/

TERPANDER. 9

IH. EIZ APOAACSNA. 2.

— "Augí uoi aDre dvay9' éxevafóAov

J à&Oéro qoiv.

.. Rossbach (Metr. Gr. I p. 100) item trochaeos semantos agnoscit, sed |. duos esse versus ex quaternis pedibus compositos putat, ut in clausula

octo inania sint tempora, quod mihi parum verisfmile videtur. Contra Caesar (Rhythm. p. 177), qui item duos versus descripsit, quorum prior — voce Ze? terminatur, iamborum potius productorum, qui 'Oo$10: appel- - lantur, numerum sibi deprehendisse videtur. — Ceterum quod Terpan- drum praeter hymnos in Iovem (fr. 1) et Apollinem (fr. 2) etiam nomum

- in Minervam composuisse olim suspicatns sum, iam retracto; nam

Pollux, qui IV 66 haec dicit: ró uévro, vàv quóv xw£wouróv Opycvov, , , , , , ^ 0 xal IlvQuxóv Ovoudtevo, OoxvvAuOv vweg xexAqkoacw: vóuot 0 coróv

—— — Zhóg, A91vàc, AnólAovos, laufot, l«uíüsc, regoueufíüsc. non citha-

roedicos nomos recenset, quos Terpander condere solebat, sed eos, quos eitharistae solis fidibus canebant.

Fr. 2. Schol. Aristoph. Nub. 595: Tó 0h dug uot ars ix tóv "Trgmávógov mz ooowuíamv: wol y&g ixsivog ovros Toboro" dug uot &0TiG Gvaxce, xol vÓ zroootuuatsoQ o. 0 djupiavoewriGsuw £Aeyov. etibid. puusiru, 0b rv Ovgvocu(kov rà mooo(qut* Gvvegdg y&Q joovcvct vary c5] AíÉsw O10 xol &uquitvexrag «0rovg (xdiovrv. fov. ÓR Tegmavógov: &ug' igol &vaxca £xocnóAov. Huc respicit Hesych. iugi! &voxra* doy xi9e900ix09 vóuov. Auctius Suidas Auguevoxvi£sw: vÓ z90- oufetv . .. llegíavógog (scr. Tíomovógog) &uqí uot «vcvig (sic AB, v. «99ic) dvowcv«. (eadem Zonar. 163) et deinde: Gugievoxri£e: &üsw róv Teomudvógov vóuov, vóv wcAoUusvov 'Ogg10v, o9 vÓ z90- o(utov cc)cQv v$v coynv eiysv* uq uot «970v (sed AB «v cóv) üvagy9' £xetufgoAov Oro (A dol0évo, B dero) pov. fcr Ót x«l év Evva(e (recte Dindorf E$vsíüe:g, quae Cratini fuit fabula) «el iv "Aveyóoo (ta A, iv dvey oyvoo BE, v &ysgo vulgo: Aristophanis comoediam diei iam Küster intellexit). His Suidae verbis abusus Har-

d tung duos hexametros edolavit: 4uq/ uot «org Grve«y9' fzovn(oiov

(femevs Moor), &Ófea vrO qoüv iorw wal svvoía xol docoyc. Hermann hexametrum composuit hoc modo:

Augt uo, eors &vay9* fxornfólov dófvo & gonv.

Hoe carmen, ut téstimonia adscripta arguunt, modo zgoo/íuuov modo .vópog dicitur: late enim patet zoooiwov nomen, quo varia carminum genera appellari solent: sed Plutarchus de mus. c. 4 postquam Ter- pandri nomos percensuit, cum addit: zezoígve, Ób cà Teomcvóoo wal moooígio i9«ooÓie iv Pmsow proprietate sermonis servata prooemia dicit breviora carmina heroicis versibus condita, cum nomi numerorum varietate essent insignes. Itaque non decet abuti hoc Plutarchi testi- monio et haec Terpandri verba, quoniam a schol. Aristoph. prooemio adscribuntur. in hexametri speciem redigere. Ego tetrametrum dacty- licum et penthemimeres iambicum restitui: nam videtur ob id ipsum hic nomus 099109 nuncupatus esse, quoniam Terpander primus in hoc , quidem carminum genere cum dactylis consociavit iambicum numerum: iambus autem a principio videtur óg010g vocatus esse, unde etiam

. postea versus, qui ex puris iambis fuit compositus, hoc nomen sibi - . vindicabat, vid. Atil. Fort. II 10, 2 et 4. — V. 1. e)vs et £xaraflo4ov

.10 —" POETAE MELICI.

IH. EIZ AIIOAAQNA KAI MOTZAX. 814 iE , Zmévócyusv veis Mváueg zeuoiw Moe xci vQ MeoGcdoyo ZAoaroUe wisi.

IV. (EIE AIOEKOTPOTZ) . 815 *4. 'O Zavógs x«l 4uóeg x4AMwTOL GOrQsg.

scripsi, in edit, 2 «vig et £xernfoiov. — Ceterum fortasse ex fine huius nomi petitum: "A (vof udi eios.

Cf. Zenob. V 99: Xov ài 950i uxores" TOUTO i éÉyovowr of QopoOof, EI xci oL xi€egoOoí(* AA. vot udo (B uEya) Aeiog. Hesych. A &vo£: iÉó0i0v wi9o9c000 có xod emádov xol TO viv corrigunt TÓ XxUT- enodpevor, sed malim: xez& Téíomoavóoov, xol Tó* vov (02 $'tol udxereg, ócodo3). cf. Eust. Il. 239, 13: lez£ov 36, Ov. ix voo dAA. &vo£, ómeo évrobQo mo gà TO zov) xtivet, &oyr vig éEoÓ0lov wi9upo- Oix00 TO: dÀÀa GAÀ &vaÉ, cg Lcroos? AlAtoc Zhovéctos.

Fr. 3. Keil Anal. Gramm. 6, 6: Zxovósiog à' ixAc9m vo0 QvOuoo «7x0 o0 iv voig omovÓais ixaviovuévov ve wul émaOouévov, liy: Zmívócousv wv. ex cod. Ambrosiano (A), eadem Gaisford post He- phaest. p. 170 ed. 2 ex cod. Saibantiano (S) et Mangelsdorf ex cod. Chisiano (C) Terpandro haec tribuenda esse iam in ed. 2 suspicatus sum. De divisione versum ambigi potest, antea tres versus discripsi Zm. v. M. mowcív | M. *. 19 | M. A. vísi, nunc quatuor: videtur hoc prooemium ex orthiis et spondeis maioribus constare, ut hoc sit dia- gramma:

LL LI LJ LL LJ LJ

Loc ed EE ed bj L1 Loud s EE L—

Lo 5. Ux

Leutsch Philol XI 336 trochaeos semantos esse censet. Nauck in di- metros anapaestos redegit delens 7Movce:g et vo. Dixit etiam de his versibus Buchholtz Tanzkunst des Euripides p. 56 et in Mus. Rhen. XXVIII 566, ubi trisyllabos iambos et trochaeos porrectos ommino ad- mittendos esse negat. — Denique addo ex hoe Terpandreo exordio fictum esse versum hexametrum, quem latinus grammaticus. Audax p. 14 ed. Keil ad Phemonoen refert: Znévóousv Mo$scoig x«l và uovc- c«oyo Go/fo. — V. 1. Znévóousv A, onévóousv OS. — Mvdyuagc Xs : legebatur uvcpeuig, C uviuog. — V. 9, swuG(v A, mact O, moot S.

Moaceiwg scripsi et v. 3 Mocdozo, legebatur Los ccu et uovodo Qi)

V.4. Aev0)g A, Anvovg S, utrumque C, malim 4ev&g. — vfei, vier A. Fr. 4. Dionys. Halic. de compos verb. e. 17: ztoooüsvyuo Ot eUrOU (molossi) z00s* à Zmqvóg wrA. Terpandro tribui, quemadmodum etiam

'TERPANDER. 11

5. Xol à' Quei verg&ynovv &zocréogkcvreg &ouddv Éxvaróvo qóguiyyt véovg xsAaóQoousv Üuvovg.

— Leutsch Phil. XI 342 censet, qui trochaeis semantis constare existimat: — mihi orthii quatuor videntur esse; fluctuat Rossbach I 99. Buchholtz — Mus. Rh. III 567 vel in anapaestos redigit à Zzvóg xol | Aó«g - — «A4. v. qui cum artis legibus pugnant, vel in quinque syllabarum versus E- Ep» x«l Andeg | xdAAtoTOL (zciOsg) | corjoeg (vavvotc) | e96cApov vaov - mihil moratus Dionysii auctoritatem. — Zevog scripsi, v. Zgvóg. — x&AA- eroi, Schaefer xaAAícreg coniecit. — Aliquando putavi haec augenda esse uobus vocabulis e96£2gov v«àv, quae suppeditare visus est Sext. Empir. p. 411, 1: xei ro?ro Gvuqovs? t0 rovg Z[i00x00govg ayatobg Tww«g cive, Óccuovag cováo«g s0cfAuov vsOv, qui haud dubie nobilem alieuius poetae locum respexit. Postea hune Sexti locum adhibui ad ywersum redintegrandum, quem sive ex iambo aliquo sive ex tragoedia adscripsit Aelian. V. H. 1 30: gégs, Zftóexovgos roig OsiLo(owg ysvo- pí9a coros FvQa wol dyatol megeoréter, rovro Oy, 1Ó Aeyousvov ml

TOv» Qsàv rovrov», ut poeta ille dixerit:

, &96fÀuov vsiwv corijosg £vQa wcyaOol mogecvicot. Fr. 5. Strabo XIII 618: o?rog (4oíov) uiv oov w9c9o00g: xol — Téogmavógoov Óbi rác ovre uovouxns vsyvítqv yeyovívot geolv ^al -. Ts «)rZ]c vQcov, t0v zQOtov «vrl vüg vétQey000ov AvQeag ÉmroyóQÓo |. gonedusvov, xcOcztQ xci iv roig &vaqgeoouévoug Emecoiv eig a9- — v0» ÀAéysevau Zol à' xzÀ, (ubi Dhi veroeyvow, et v. 2 DFhi £ovg, mox xsied5oeusv) Eadem Euclid. Introd. Harm. 19 (Pappus Cram. An. Par. I 56,10). Dialecti legi satis facias cuig rergejagvv et vé£og Purog scribens. — Terodymovv doi)à»; Volkmann ad Plut. de mus. p. 81 componit sed dubitanter cum zergco:uó/o vóuo, quo nomine Ter- pandri hymnus insignis fuit: vid. Plut. de mus. c. 4, sed is ipse nomus unde hoc nomen consecutus sit incertum. Quod si illa Volkmanni suspicio vera esset, censendum foret Terpandrum, cum prius in deum aliquem vóuov rsro«oíótov condidisset, postea in eundem deum novum hune hymnum adornavisse. 'T'erQoy5nove &oid& est ut Strabo significat Noduenins musica, quae potuit etiam vergcy09o9og dici, qua ipse Ter- pander videtur in vou rsg«ot0íp more maiorum usus esse, sed postea spreta antiqua simplicitate artem auxit et amplificavit, itaque in exordio nomi, qui videtur in locum veteris cantilenae substitutus esse, dicit se ovum sive £zmréyogóov uéiog condere: sed aliquot saeculis post haec x m artis forma nimis rudis visa est, hinc Aristophanes (ap. Miller isc. 124) o)y ole zoórov yOov fmréyogóc, mávé' onov. Sed idem Terpander, qui £zréyogó« uéAg composuit, etiam priscam sacrorum carminum formam ac speciem immutavit: haec enim carmina, ut alio loco plane ostendam, olim quatuor tantum partibus constabant (dgz«, xerürQoze, Ouqelóc, cqoeyíc) quas Terpander. tribus additis auxit (mereoyc, usrcxereroozm«, ém(Aioyog) cf. Pollux IV 66: u£grg ób rov — 3t0«gpUixoU vóuov, TtomdvÓgov xoravt(uavrog, £mtd' doge, uer- «Qy&, xoTOTQOTÓ, uET(XCT(TQOTÓ, OpQuAOg, Gqooyíg, EmAoyog. la enim legendum est, vulgo £zegy« (/wr«oy«) uéraoye xatátQoma peroxeriroomo. — V. 1. col à" Qusic, Euclid, zug vo: (vov om. Bryenn.). — dmocríobavrsg Euclid. &zocvgéwavrsg Strabo. — oie» cod. Bar. Bryenn,, ceteri doi:07jv. — V. 2. affert Clem. Alex. Strom. VI 814 om. poetae nom.

12 " POETAE MELICI.

8. 5c 816 "Ev9' aiyu& vs véov 94AÀs xol udoc Aíysua xcl Ó(x« sUQvéyviut, x«AOv émwggo80g &£oyav.

"i

Plut. de Mus. e. 6: r0 y&g moóg rovg; 9tovg ce ovAovrat * , -! ? ^ 31 A e , * -— 5» «gociovusvor, éi5éBouvov evOvg émí re vqv Oyunggov xal vOv GAÀÀov , . - M -5 ?f 'N bd , , voUnoiv' Oiov 0&8 roUv £o: Ói.w rÀOv Ttomcvógov ztoootuícv.

8.

Io. Lyd. de mens. 72: Tégozevóoóg ys wv 0 .4éofiog Nvcoav Aéyss veviOmviu£von vóv Zlióvucov, róv onó wvov Xofátuv óvoua- Cóusvov, ix Zhióg xol IleoGegóvqo yevóusvov, sive vmó vÀv Tud- vov Gmogcy9ivre. In theatri Attiei sedilibus legitur Vuvwroleg NNóco(c) voogoU ..... mé9oUg et ouvqrouv (IN)Uco(g vi)ugne, vid. Keil Philol. XXIII, 608.

Fr. 6. Plut. Lycurg. e. 91: oiac ó' &v ci morijcug ToiS "Acavi- xoig atoructouy 2... 00 Xoxüc Ty Toeuto xol TÓv Tégravógov xal TÓv Ilívóegov Tv GvOosíav Tj Uovoix? cvv&zttwV: Ó uiv y&o (T£emavógos) ovrog mzemzO0U)4E TtQl vTOÓY ÁAcuxtÓoiuovíov: '"EvyQ' ... tógvdyvie. Integrum fragm. affert Arrian. Tact. 44, 3: ovs dg miràs vav faci- As(av, iv "AÓgiovog &ixoovóv TobT. £rog Beciesen, 7z0À9 uGAÀov Évu- Betveww pov Óoxsi TO fmm vore, jjmsQ ig vüv mei AoxsÓc(uove, fv) wvà. — V. 1. udoc Arrian., uo?c« Plut. — Acyew, ap. Plut. € Awsi. Respicit huc Pindarus Ol. XIII 929 i» 0i Moic! áóUmvoog, iv à* "Aoge &vOsiü viov ovA(cg oiyuciciww dvógOv, laudes quibus Terpander Laconas ornavit, ad Corinthios transferens, quamquam fr. 199 simili praeconio Spartam ornavit. — V. 9, eXgvdyvia, Schneidewin £9 dg«- Qviw, ego conieci s?$Qovévoccoa (nomen certe E?ovfdveco« Spartae satis frequens, vid. Ahrens II 45. Keil Inscr. Spart. I et tituli Laco-- nici in Annal. Inst. Arch. XXXIII) vel s$$vcyvic« leniore medela ad- hibita, nisi forte licet tueri traditam scripturam Arati loco v. 105: dien... dysigouévg yégovvag Qüé zov &iv dyogT 7| eovyóQo iv eyvip. " (Cognomen Zhjuqroog Evo9vóOsi«, huie deae satis conveniens, testatur Hesychius.) Est fortasse ex carmine, quo Lacedaemoniorum discordiam composuit, de quo carmine vide quae dixi ad Pindari fr. 268.

IIT. 817 POLYMNASTUS.

yg

. . Pausanias I 14, 4: Gic 9) à Aaxtdesuovíore THv vóGOv mu vGeg oU: üAÀog mQocNxov oUre zOÀsoG qv "Emwutvíóg vij circ 4i 0ó uiv Kvocoig, Odqre Ó' sivaí gno Togróvov Ilolóuva- $rog KoAogowviog, Lm«u ^lexsüciuovíorg ig «)róv moujéag. Quod Em dieit Pausanias, non melieum, sed vel heroicum vel elegia- — eum hoe carmen fuisse significat, cf. Theocriti epigr. in Archi- oehum 19, 5: óg £uuelQg v éyévero wümuüf&uog "Exmte ve moLtiv ^moóg Àógev T' de(üswv. — Pindarus cum fr. 169 dicit: gOéyue eiv T yX0LVOV Éyvonec Ilo!vuvacrov KoAogovíov &vógóc, Polymnasti sive apophthegma sive notum aliquem. versum adhibuit: sed hoe verisimilius. Alia, quae de Polymnasto memoriae prodita sunt, nullas earminum reliquias suppeditant, vide Comment. de Com. E " Att. p. 230, ubi Cratini versus, quem servavit schol. Aristoph.

; Eq. 1284, ga videtur redintegrandus esse: xol IHolvuviorer aeíóec pes v Olovígov MavO&va.

IV. 818 ALOCOMAN 9?*?.

EIX AIA AYKAION. 1—8.

1. [1.] dg. SU auc Luwvu-uuM i UE NU OU AD) SUE CAU SiS, TJ

Aleman. Grammatici, qui Alemanis carmina in ordiném redege- runt, poemata in deorum honorem composita praemiserunt, quos quoad licuit secutus sum: nam varia carminum genera, quae videntur gram- matici separatim edidisse, nos aegre discernimus propter reliquiarum paucitatem. Erant hymni i. e. poemata quae ad similitudinem carmi- num, quibus hymnorum proprium est nomen, prope accedebant, erant paeanes, hyporchemata et inprimis parthenia: hoc genus carminum, quod Aleman praeter cetera frequentavit, fortasse compluribus libris comprehensum fuit. Orsi autem sunt grammatici ut par erat a carmine in Iovem. Huius hymni argumentum illustrat Himer. Or. V 3: Alpin .' 0 viv Zapuov Avoev AvOtoic xe giioug ouacw, royyave uiv óic c5S Zméorng sig Ze Avxatov xopiSav C Gpoe, ov umv marie Ty» Zimo- vQv, zQlv «ol cov5v vqV mOÀw «*cl i06xógovg cozéoco)üo. Nam haec verba haud dubie significant poetam hymno in Iovem inseruisse Spartae et Dioscurorum laudes. At composuit poeta etiam peculiare carmen in Dioscuros, atque huie carmini vel propter argumenti similitudinem grammatici secundum tribuerunt locum. (vid. fr. 9). Et ipsi quidem numeri versuum indicio sunt, utrum fragmentum aliquod de Dioscuris ad hymnum I an ad hymnum II pertineat, nam hymnus I constat, ut testatur Maximus Planudes, strophis ternorum versuum, sed dvopoíov, quae usque iterabantur, sed hymnus II dispari numerorum genere ei strophis ut videtur amplioribus; verum ubi poetae sententia tantum refertur, ambigi licet, quo quidque sit referendum. Disseruit de his Schneidewin ad Orion. p. 1seqq., sed veram rei rationem non perspexit. Hymni in Iovem singulae strophae ternis constant versibus, duobus dactylieis, tertio iambieo: verum lie versus negotium facessit, nam quarto loco bis reperitur spondeus (fr. 4 et 6), qui trimetrorum legi . prorsus adversatur, Itaque olim existimavi trochaicum esse trimetrum -

*) Numeri adiecti sunt editionis Welckerianae. -

ALCMAN. 15

Móo' &ys, Mec Aíyew noAvuueAbg 819 «lev&oide u£Aog vtoyuóv &gye magoévoug Ge(Ócv.

2. [31.]

sss Eyóvya à dsícouc x Zhg &oyou£va.

" anacrusi auctum, cuius tertius pes vice dipodiae trochaicae fungatur, velut est in hyporchemate laconico ap. Aristoph. Lysistr. 1253:

Ilovt& x&À«, vog Myjóog v ivíxow.

Sed tamen scrupulus iniicitur, quod alias in hac versus sede spondei loco etiam iambus reperitur, velut fr. 1 v. 3 et fr. 7. Praeterea, quon-

jam haec Alemanica stropha ad similitudinem Archilochiae:

Kol grüocag Ópfov Óvoncwxrlovg olog 5v im Tj[ne- Oyuog xaxàv Oi ynocog xoci.

prope accedit, consentaneum est clausulam quoque non plane diversam isse. Novavit tamen hic quoque aliquid Aleman, etenim versus iam- bieus non tribus dipodiis, sed duabus tripodiis constat, quemadmodum est in Anacreontis versu fr. 93:

'Q ' guvvk Or Aíqv, molioict yàg uéAtug.

Vel sie tamen duo versus refragari videntur, sed fr. 4 &yvóg ut legatur ipsa sententia flagitat, fr. 7 xé««y', quam formam doricae dialecti lex requirit, non perfecti, sed aoristi formam esse censeo. lta iam omnis difficultas remota est. ^- *

Fr. 1i. Maxim. Plan. Rhett. V p. 510 ed. Walz. postquam aliud Alemanis fr. (36) attulit, pergit: && c&wopoíov àb (srQogr) cvyxsiu£vg) Gg ró0r: Mc «rA. eb v. 3. Priscian. de metr. Terent. 251 ed. Lindem. (II 425 Keil) nominatim ex Alemane affert: ,,Aleman autem inm primo catalectum trimetrum fecit habentem in quarto loco modo iambum, modo spondeum sic: Neoyuóv &oys z«gotvowg cs(ürv.* Est autem ipsum huius hymni exordium. — V. 1 affert Et. M. 589, 47 sine poetae nomine: AMósoc« ys Móoc« A(ys«. et Apollon. de Synt. | 4, ubi vulgo Mósce ys Àwysim. — zoAvuusits Ven., zoivusAng Ald., moAvusiig rell. — V.2. aisvéoi0s de coniectura restitui (de accentu cf. Arcad. p. 86),

sive elivéoi)s malis, quamquam Dorienses etiam «e/év» dixisse testatur

Cram, An. Ox. I 71, 19, vulgo dsl óà, unde Hermann &oiódg, sed cod. Par. 2918 &slv &siÓs, sch. An. oíiv &si0e, quod ipsum recepit Walz.

Hartung e/oidowós scripsit. — V. 3. veoguov, ap. Plan. cod. Par. 2916

veoyuó», ut Erotian. 262: Neoyuóv (Klein vsoyuóv)' vecrotOv, Og xol "Awu&v iv «' (AB ex) usióv. ap. Prisc. libri veouov. — za«goéfvotg Prisc. libri, sed codd. Plan. zo 6' ivoig, ix dooévow, ix' &octvas. — &tíüsv, ap. Prisc. libri oie:0e», ap. Planud. xol deis. Aleman et

' de(üsv et de(ünv dixit, cf. Et. M. p. 327.

Fr. 2, Vita Arati ed. Buhle II 437: &yvoo?ct 0 Ort xol Ilívóagos xeveyonóuro tQ ms. voUvQ, AÓyov: 09sv msQ wal Ourno(dc. Goyortat, Zhóg Í« moootuíov: xol Aixudáv: Pyà 0h de( cot us ix zig aoyópeva. Valckenaer 2yà à' de(cogou ix 4. cogóusvog, scripsi éyovya (nisi malis iyà A(y) et doyouéva, nam puellarum chorus hoc carmen cantavit, ut fr. 1 v. 3 docet. :

LI

Ez -— —X POETAE MELICI.

3. [18.] Tué vs xci Gqeréoog iuwo 3.79

4. [2.] .. 820 Kol vaóg &yvóg som)gyo Xsoázvas.

5.

Schol. Eurip. Troad. v. 210: o/xqrágiov 0€ quo: và Osodzveg vv ZoGxovocov z«gócov vxo rmv yWv vij OsoczwwWo sivoi Aéyovret füvreg, Og Aixudv (A dÀn..., N GAuolov) guow.

* 6.

XsocóvÓs xoqóv iv qUxs6GL zwtVsi.

Fr. 3. Apollon. de pron. 399 B de pronominum abusione dispu- tans: nisioro yobv. £v, mro &vépoic &bp£Üv, cpézegov moréga ivt TOU buéregov. dvci ToU v&( TOL »iósa Àdbov. £c regi Koluecyo , xol z«Àw mz«Q' «0vÀ vii v0U cqoirígov. Aixudv: "Tuí uz. Callimacho Alemanica tribuere vult Ahrens Dialect. Dor. 263, existimans Calli- machum in hymno aliquo in Castores dixisse: 4Axuav vouí vs x. eq. (nz. (éxAéicosv. Non animadverterunt homines docti Callimachi testi- monium satis incommodum locum obtinere; ne iustus disputationis eur- sus turbetur, eximenda sunt verba: &vri Tov veQ TÓ :

Kxósa Aífov fa

zeoG Koiluwyo, quae postea a grammatico aliquo adscripta ex mar- gine in verborum ordinem se insinuaverunt. Apollonius usus Hesiodi Operum exordio (cgévsoov zeríow) dicit eundem poetam cqéregog pro é6goeírsoog usurpavisse (in perdito aliquo carmine); tum eundem usum. duobus Alcmanieis exemplis confirmat. Neque enim iusta est causa, cur antiquioribus poetis hunc usum abiudicemus, de quo quae Cobet (Eowrns Aóywog Y 260 seqq.) disputavit, religiose examinanda sunt: nam ut solet confidenter et pro imperio veteres scriptores castigat, imperi- tiae alios insimulans, ipse erroris non immunis.

Fr. 4. Priscian. de metr.- Terent. 251 (I 428 Keil) postquam fr. 1 v. 8 attulit: Kol vaóg dyvüg somvoyo Ztodzvug (svvvoycov soumvog A, versum omisit R): , Hie quarto loco spondeum habet.* ut certum sit hunc versum ad idem carmen pertinere, ex quo petitum est fr. 1. Cf. Harpocr. 95, 20: Osodzvet (ABÜ Osodzvy) vózoe éoriv iv Aewsücinovt, 0v urnuoveosi wol Aiwuev (A AXxoavog) Év «'. Similia Phot. 85, 7 et Suid. v. Osoczvoi. Therapnis Dioscurorum templum sanctissimum, vid. fragm. 5. Pausan. III 20, 1 et Schol. Pind. Isthm. I 43. — &yvóg scripsi, quod Hermann correxit, legebatur &yvag.

Fr. 6. Priscian. ibid, pergit: , Similiter Xeocóvàt (X£ocovós Ald., XEPZANAE RVA) «090v (KQbQN A) iv g$xsoci (Ald. qvxsot, A qoUxscot) zuv»si (om. R, antea seripsi zívvs:). Quarto loco spondeum - posui, nam gv producitur teste Heliodoro, qui ait Simonidem hoe frequenter facere. Apparet hune quoque versum Alemanis ex eodem carmine esse.

ALCMAN. . 17

1. [6.] A MG xéxA«y', & Aiyeut Xeugov.

* 8. Tog réxs ol 9vycruo D'Aevxo udxeige. ^ EIX AIOXKOYPOYX, 9—i1. - 22 9. [3.]

CI

EN WU Lg X Uu LU zw .-

Qe

Káovoo vs moAov dxfov Óuavüote, (zz0rQ. Gogoí, xcl IloAvótUxQs xvügós.

Ao s.

Fr. 7. Aristid. II 508: "4xovsig Óà xol vro» Adwovog Aéyovtog tic wbtóv vs x«l vÓv qgooóv: 'H Móca« xcwAmysi, 5 A(ysta Zxeiguv, ubi D. xexAnyn, Welcker x£x4wy', 7 correxit, Schneidewin & scripsit, ego xíxAiey' & substitui, quod Zxieys, non xéxAqys esse puto. Versum ut hue referrem me non tantum numerorum similitudo permovit, sed con- firmat hanc euspicionem ipse Aristides cum addit: zoooríQe: 02 x&usivo, Or. evc5e vic Mo$onc Oeq9eio xar doyg&g Ó mown]tüe, Uv ivsoyóc im aócüc yívowvo, sita doztQ é&éovn wol quoív, Ori ToDro Pxsivo xogóg c0tóg dvrl vie Movong ysyfvqgro. Vides quam apte haec conveniant, si sumamus fr. 1 proxime praecessisse.

Fr. 8. Schol. Apoll. Rhod. I 146: deosxv0ne Ói iv vj (' iw Aco- góvrrns Tüs llievoàvog 4üóav xol Al(a(av Osctío yevíctas qnoív: Or. 0 D'Aasxov $órl xci AÀQc(ug civírrevot Aéyov* vovg vcíxs Qvyd- ryo l'ia?xo uéxe«iugc. qecl róv uiv lloivüsowgv zhóc, róv ài Kdcvoo« Tvvódoso. Apparet AA9oíug ortum esse ex errore, nomine quod in superiore versu legitur repetito; scripsi 4Awu&v' rog rÉx& of 9. l'Àa$xo uixeioa. S

Fr. 9. . Herodian. zzi ojqu. 61: "Aixwuevixóv cGynuc TÓ utccfov tjv ixoAMjAov Óvopdrov 3) óquárov Oéicw migOvvrnxoig 5 Ovixoig óvópacw 1 OunucaG. ríog«oc Ób zcQ& T our) vowc)re" qt Qo&g Xiuósuig ovufdLiisvov qgOÓb XucuoavÓgog. mzAtovateu Ób rovro TÓ eyipe ze! Ahxuüvi cQ ÀvguxQ, OUtv xal AÀxuaviuxóv óvónactor. svÜvc yoov iv rij Ósvríoua Qm mzogt(immraw KéoroQ vt (A xd- 61005) m. à*ícv (ita A, oxs« CD, om. B) óeudvcrogse (A, Quuavri- ose BCD) (zzóczat coqol (Uxxóvo coq CD) x. II. «vógóg (B xvógosc, CD vósog) Eadem Schol. Pind. Pyth. IV. 318 ubi regéow ÓOyunr5osc (unde àuec70osc cum Scehneidewino scripsi), Schol. Od, x 513, ubi K«- cro ox. IT.£Aaviote xal IoAvósoxgc, eademque iterat Eustath. 1667, 34, nisi quod 21«er7os et IIolvósoxsig exhibet. — V.2. IIo4vósvUxqs scripsi, legebatur IIo4vós?xgc, cf. fr. 23 pag. Iv. 1. Weleker Mus. Rhen. X 405 sic constituit:

Kaovoo vs zÀcov oxfov ÓOcudvrogs, Ínzóra cogo, x«l Iloivós$wns xvógog. PorTAE Lym. III. 2

18 * — POETAE MELICI.

* 10. [66.] Kal xivog iv 6«AsGoL zoAAoig Tusvog wéxego &vmg. »J4. Mxaoo éxsivos. 12.

Schol. cod. Bernens. ad Virg. Georg. III 89: ,,Amycla urbs in Peloponneso: equos autem a Neptuno lunoni datos Aleman lyricus dieit Cyllarum et Xanthum, quorum Polluei Cyllarum, Xanthum fratri eius concessum esse dietum est; Cyllarus enim equus fuit Pollucis, et magni currus Achillis."

13. [3.]

Pausan. I 41, 4: Meyoegéoc 0? Tíucixov zaido ríe ubv 2g "Aqu Óvav iÀ9siv uerà vOv Zi0GxoUQcv Pygows; mg Ó &v éguxópevog &vougsOjvot vouítorro An. Ono£cc;. onov xci "Aixp&v moujceg coue ig vovg Zii06x009ovc, oc AO0vac CAgíÓvac) Elorev xol viv. Oncécc &yeyoisv qrége ciyucAoTOv, Op0c Owncía quclv cevróv dmsivat. Cf. Schol. Hom. Il. y 242: 'Eàév &omac9:ioo wvmó "Albdvgov, QyvooUca TO cvupeBuxóc uere roli &OsAgoic 4htockopoic mexóv, omoloufives. M adoyóvue cvv um memoosUcOo: rovrovg sig" Turov, ied] moorígog vm Omncíog vomdcün, xeO0c mootíoven. Zhu yàp

Fr. 10. Hephaest. 3 sine poetae nom.: "Hroi ydo cyst (A Axgési) sls óvo cópqorve , oiov Téovvsc, o0 TL veio £mQowsos (hoe ex epico poeta petitum. videtur) xa£* Kei xsivos (sic AFIHB, xoi "«sivog E, xav eivog Turn. C) d» ociscw (Welcker caAésciv i. e. Suscatv, Pau- wius et Hermann recte odAsoow). Tjusvog (E xeltevOG yo. Tiuevoc, A

5qUévoc, Turn. in calce xe(pevog) uéxe«os dv5o (A &vijo'). Redintegratus

pie Alemanis versus ex Apollon. de pronom. 335 B: Aoieie wijvos, .. . Zagreis Thvog . .. ezovíog Óu& r0? x, Kal xsivog iv odisoww z0AÀoic qusvos, AÀxudv. Versus hue à me relatus propter numerorum simi- lhtudinem, quos non admodum frequentasse videtur Aleman. Aleman Hereulem dieere videtur, qui vitae aerummis defunctus consummata felicitate fruebatur. Herculem, quem Graeci heroicis vel divinis hono- ribus colere solebant, etiam post mortem d&vóg« dici a poeta illius saeculi et Spartano equidem non miror: nam Spartae quidem Herculis sacra non videntur ea religione, quam in plerisque aliis civitatibus deprehendimus, culta fuisse. 'Hoex4siov, quod Pausan. III 15, 3 et 5 memorat, haud dubie iam fuit dedicatum, cum Aleman hoe carmen condidit; "alia Herculis signa idem memorat III 14, 6 et 9.

Fr. 11. Apollon. de pron. 3834 A: AAÀià xol Aix zoocro Ma- x«oc éxsivog quqoí. Non est, ut putant, idem fragmentum atque praegressum, sed poeta non sine vi quadam illa repetit, auctiore pro- nominis forma usus. Nam ex eodem carmine utrumque fragmentum esse petitum non est dubium. Commode autem Apollon. hic indicat, ex primo libro locum desumtum esse.

mno d

ALCMAN, 19

»omqv Tore yevouévqv &gmoymv "Aquóva mo "rre 7090titoi xol vitQOOxevo. Kéorog m vquivoU roU rore (JaciiÁog xer& rov Óckióv ugóv' of Óà Z4ióGxovgoi, Ownofog uy rvgóvreg, A«qvgayoyoUot tác "Agpíüvag (L4Owvag A). T (6rooíe« zx«Q& roig lloieuovío:g (unus eod, reiepuovíoig) v] roig (T| rov D) xvxArxoig xal &x0 uígovg mag Mxu&v. và AvgikQ (de quo difficillimo loco cf. Prelleri Polemo p. l6 seqq.). -49wv«c, non A4gíüveg et apud Pausaniam et in Schol. Il. legendum esse contendit Schubart (Methodologie der Kritik p. 95), sed quod utitur ad illam lectionem stabiliendam versieulo, qui legebatur in area Cypseli (Pausan. V 19, 3) Twvv- dagíUe "EAivev qéígsrov, iOoov 0' fAxerov "AO9dva9:v, omnino fallitur: non nego ita seriptum fuisse in arca, quamquam 49«- veOev fortasse ipsius Pausaniae vel eius librariorum error est; at poeta scripserat: T'vvóeoíó« "EAévev géígerov AiOgav v' "Agíóva- Qev. quae artifex addito verbo £Axsrov interpolavit. — Quod Sehneidewin duce O. Müllero tribuere vult Alemani ap. Hesych.: "Acavéov nóÀwv' vàc "Agíüveg; ubi Palmerius 446oveíov correxit, fortasse ex hymno II petitum.

14. [3.]

Pausan. III 26, 2: GcAeuóv 0 &méysi GreÓÍovg sixociww Óvo- ua£ouévy IHégvog inl 9eÀd60Q, moóxswoi 0b volg mérgag rÀv ucya- Àov o) usífov, llípvog xci vavrQ r0 Ovoua" vtyOTvoi Ób ivicbO0« vOUg Zlio0xovgovo qa«clv of Ocleuürow voUro uiv O5 xol Àxuüve iv Gouers ola simóvra: rQagijvo: 0b oUxéw. iv vij Ilépvo qeolv «Uvrovc,. GÀÀ Eguüv 1v ig IlsAÀAdvav xouícevra sivo: — Fr. 12. 13. 14 hoc loco collocavi: nam non licet decernere, quid horum in primo, quid in seeundo hymno Aleman memoraverit, ac veri- simile est poetam etiam in"^aliis carminibus Castorum fabularem historiam attigisse, id quod reliquiae Parthenii carminis fr. 23 plane ostendunt.

15. 823

Schol. Clem. Alex. T. IV 107 ed. Klotz: "Imzoxóov tig iyfvero Jexiüciuóviog, Ov víol &mó vo? zevgóg AtyOutvot "Inzoxoovrído: lgóvevcav vv Zixvuviov víóv, Olovóv Ovópou, Gvvóvt« rQ Hoa- xÀsi, &yevexnjcevreg imi tQ meqoveUoOo: Um aUrOU xiva aUtQv' gel Àj dyavexrceg iml toívoug Ó 'HooxAZc zóAsuov Gvyxootsi xar &UrtQv xci moÀÀoUg Gvoigei, Ort xal avrüg TQv qtia émAwym gu&- pvqrat xol ixu&v iv «'. u£uvqror xei Eüqogíov iv Ogexb ràv "Inzoxócovrog moídov, vàv dvrpwvqorjoov vàv Zi6xovoov. Attigit

9*

NET UAI v IBS

90 — POETAE MELICI.

hane famam etiam Plutarch. Qu. Rom. 90, ubi dieit propter Oeoni

caedem canes Herculi invisos esse, deinde addit in pugna ad-

versus Hippocoontidas etiam Iphiclem Herculis fratrum occisum esse. — Dnbitanter schol. Clem. hue rettuli: nam scholiasta hie Herculem. solum Hippocoontidas devicisse dicere videtur, neque aliter Apollod. Bibl III 10, 5: 'Imzoxóovrog uiv ovv éiytvovro coi0sg -ZlogvxAsUe, Zxeiog, "Eveocpógoc (ita Heyne, légebatur "Eucooqogoc), Evvsíyns (ita libri, vulgo Eorógne), BovzóAoc, Zvx&v (ita libri praeter P, qui 24óxevov, vulgo 4óxov), Téífooc, "Inmó- 90oc, EUovroe, "ImmoxogvorQe, -Aiuivovc, "Aixov. ovrovc "Immo- xoóov Zyov zuwiÓec Ixegíovo xol TvvOcosov i&feÀs Aoxsüeluovog* of Ó& geUyovci sgüg Ofcriov xol GvpwyoDorv cvv mc rotg Óuó- govo ztóAsuov Fyovri. xol yousi Tvvodosoc Oscríov 9vyoréga Zijüav. «v0ig Of, Ore "Hooxigc Inzoxóovre xol voUg rovrov zeidwg dzu- éxvétve, xeiéoyovrou xol mogeAeuavss Tuvócosog TQv ecusiow. ubi Apollodorus epicos poetas, ut opinor, Hesiodi xercAoyov yv- voixOv, secutus est: ac similiter supra II 7, 93, postquam narravit Hereulis expeditioni eontra Hippoceoontidas etiam Cephea cum viginti filis interfuisse eosque omnes una cum'Iphicle interemtos esse, dicit Tyndareum ab Hercule Hippocoontidis vietis in regnum restitutum esse: 'HooxAWo Oi xrtíveg 10v '"Immoxóovte xoeL ToUg 7ztGí0wg cwUroU, yeigooccuevog vv m0Àwv, Tuvdoco (scr. Tvvódoscv)

xorcyoyOv vQv Becisioav me«gíómxs Tovro: et ad eundem fere . modum Diodor. IV 33 haec enarrat. Verum etiam Tyndareum et 824

filios huie pugnae interfuisse verisimile est: certe Spartanorum ' haee memoria fuisse videtur, hine in Apollinis Amyclaei solio inerat T'vvÓcoso zoóg EUgvrov uy (Paus. III 18, 11), qui Eury- tus fuit Hippocoontis filius. Secundum Pausaniam III 15, 5 Her- cules bis pugnavit cum Hippocontidis Oeoni eaedem ulturus, pri- mum $olus ut videtur, ac tune vulneratus est, postea maioribus opibus adiutus extinxit adversarios. Si ad hune modum Aleman rem exposuit, potuit in hymno in Dioseuros Herculis vulnerati mentionem facere, Interitum Hippocoontidarum poeta in Parthe- nio fr. 23 enarravit, hinc Ahrens ap. schol. Clem. iv «' (rv Ilep- Oevslov) scribendum putat, quemadmodum est fr. 94 zv doy? rov Osvrígov vv lleg9sviov GGuerov: sed ibi ambigas, utrum se- cundum earmen an secundus liber Partheniorum dicatur.

ALCMAN. | 21

(EIE HPAN.) 839 16. [29.] — Kel viv tÜyouet. gégouoc rÓvÓ' £AuygíGo zvAtOv« xuo«rO xvzaígo.

(EIZ AIIOAASNA) -. 840

17. [61.] '"Eué, 4«rotón, véo Ó«vyvogógov.

EIZX APTEMIN.

* 18, [113.] "Exeuuéva zégu Óégueva 9uoov.

* 19. Qv0i rà KvexéAo ovó? và NvgcvAa.

Fr. 16. Athen. XV 681A: Mvmquovtóst o9r09 (r0 fAupoocov) AÀ- xu&v iv rovrOig" xaí r.V' &Ux. ut. — V. 1. xol viv scripsi, Casau- bonus xa rwv, vulgo xo vwv'. — &Ügouo:, Hecker foyouet. — q£ootce A, pígowcev Cant. L. — V. 2. mvisóve wrnoero Boissonade, mviéova dxnocro Casaubonus (quod probans Hartung ««l wvzeíoo scripsit), mzvÀsco &xnoírov Cant. L. — V. 3. wvzaíoo Welcker, xvmégo libri, cf. Eust. Od. 1648, 7: xci womtigov wvz«iQov m«o AÀxu&v»i atque etiam apud Homerum ll. 6 351 af i« vàv zóAsov hanc formam suppe- ditabant. Ex hymno in Iunonem haec esse petita docet Athen. XV 678A: Ilvisdw: oUvog xoLeitot Óó cvíqavoc, 0v vj Hoc m&QvtiQécctv of Adxco- veg, Og qmot Ile ugios.

Fr. 17. Apollon. de pron. 356 B: 'H c£o msvefAAsu vÓ 6 sig tO c z«Q& Zogisvow, Aixudv: iub A«voíón río Ó' «y0c10Qov. quod correxi; óevgvogóoov i. e. «gv5ngógov: quamquam alia quoque tentari possunt, velat véo déxsv yogóv, vel véo v' dycAioig y., ut ex hymno in Dia- nam sit. Hermann coni. Aixu&v iv s'' A«ro(óu, tío à' doy£yogov, cf. inseriptionem Lesbiaeam ap. Conze (Iter Lesb.) tab. XVII 1: v&g re "Aotíuióog xol "4móAlovog Moié£ovrog (corr. MeAósvrog) dgyíyogov. Schneidewin z£o Acy0e z09óv.

Fr. 18. Schol Hom. ll. 6 485: éveígsw, govsosuw 7| GwvAsvsiv* z:Egu&zrEzOL y&g (7) Agreuuc) veQoíüac AAxuuav: éxmtusevat mao Ó. €. Seripsi éxeuuévo zíoi, (Hartung émsiuévo méQs praeoptavit.) et iam Welcker ézeupévos coniecit.

Fr. 19. Schol. Hephaest. p. 77 ed. 2 Gaisf.: 'Hiióóegog Óé qot xocuíuv siveL vÀv zciovixÓY TjV x«rü mzóÓc rouQv, OzOg 7) iv&zav- Gig OidoUGc goóvov f£acQuovg tàg (oti mo] x«l (cousoeig Oc rdg &ALeg. olov: 0905 và xvaxdio o90h rà vvocvA«. Alcmanis haud dubie est versus, ex carmine aliquo in Dianam petitus, quod testifica- tur Menander, cuius locum infra fr. 21 adscripsi: et quod ille dicit

99 — POETAE MELICI.

90. [18.] Opiüex(ox«g ve xci xgufcveg vavrosg. - EIX AQPOAITAN. | . — ed 21. [83.] | Kzoov (usgvàv Aumoicc x«l Iléqov zéguggUvav. (II A I A N) 99. [91.]

poetam excitare deam ex plurimis montibus, fluviis, urbibus, plane con- yenit: nam Cnacalus Arcadiae mons Dianae sacer, vid. Paus. VIII 23, 4: Keagvázauis à feo Üedv Ioceidóvóg écvi wol émínAmowr Kroxuedatug "Aegvé utdog* gor, Ób aOvoig wol Opoc Kvewoos, £»9a émívsuov veÀevi]» &yovo, vj AoréípiÓ. A rupium colore videtur mons nomen traxisse, quemadmodum etiam in Laconica prope Lan fuit 0oog Kvaxdótov Paus. III 24, 6. Alterum nomen Nvocsio. vel montis vel fluvii fuisse videtur. Male Westphal hiatu offensus, qui satis habet excusationis, ov0b rÀv xvoócAov o00f vàv * vootiov.

Fr. 20. Athen. III 114 F: AL 05 mao! Alxu&vi 9oiOawioue, Ae- yóuevou ob eore£ sic, veis "Avzvxaig Qoidoxívoug (cf. Hesych. 9ordouivot) Aéys, 0b oUrcg Ó Alupdy OoiÓàoxécxo (ita AC, Oordexéoxon B, Qoi- O'awtoxog PVL) vs xal xeipevocósc (P nou feos): Zoecípuos bx £v voíro tol Aluuavog xoíBoo. qnoi A£yscÜ)oi mAoxobvrdg vweg TO Gyü- port pocrosiÓ0sig, ubi wore veg pro xoígevo scribendum esse docet alter locus Athenaei, adde Hesych. xouBevore mÀexobDvrcg rwcg. Antea seripsi .. &grde/oxo xol xorfevoroc ... in iambos haec redigens, sed Alemanem Qoi0ex/oxov, non oido (onov dixisse ipse Athenaeus con- firmat: Sed locus nondum in integrum restitutus, fortasse scribendun: OoiÓowLoneg v8 wol xoBevoróg (vel -1à6) pos, vel quod magis placet Ooi0ox(Gwoc rs xol xov vog vàvzos, cf. Photius vàvrog: ccgsborrog, itaque hoc recepi. Versus est creticus, quem ut hymno in Dianam ad- scriberem aon tam prioris fr. 19 similitudo fecit, sed Athenaei locus XIV 646 À: xourec (PLV xvouBáves) mioxobvrds tuvo Óvop.acixg "Ano ó0cooc zo AAxuüvi: OpLoLog xl 2ecipuos. év voírc meg Axua- vog, TO GT C LTTIDEITS geoxav eivou a'izo0g" 1e69o1 à crois Adxaov«g zQ0g teg TÀY yvvovkGv &cvidaetg, zEQuQéQ&Lv T6 urovoUe, Orc néAioGtv dÓsiv T mUQEGXEUGGUÉVOV éyxwoóuiov vc raoU évov cft év v6 1009 &x0L10v90:i. ubi ate 99 évoc haud dubie Diana dicitur.

Fr. 21. Strabo VIII 340: Kol 4Axudv: K$zoov xrA. Eadem Eust.

. H. 305, 34. Respicit hue Menander Walzii Rhet. IX 135: Métgov uévtoL TOV nnmis UuvVOY iv ubv TOUfGEL émuimxéocegov: Sue uiv yco x 7z,011Q?» cvÓzQV &Eeovwv. t0Ug OsoUg Eine Ely de toga Ziompor xod TO Au uv 0A 00 &vploxopsv viv uiv y&o "Agreuuv £x uvoíov óo£cv, uvoíav 0à móAsov, fv. Ób morauQv dvoxoAsi: vyv Ob AgpooÓícqv Koz9ov, Kv»tàov, Zvoíag, molkagyód ev dvouciii xt.

Fr. 92. Strabo X 482: zd ói cvcoívux dvOosio zoe uiv voig Kom-

ALCMAN, . 25

— Qoíveig 0$ xal iv $uícoicuv &rOgc(ov zeQà Ocirvuóveocuv méme, ztCtva xeTtQyev.

-—

23.

Insignes hae reliquiae carminis Parthenii ex Aegyptiacorum sepulerorum situ in lucem protractae sunt: repperit hoc chartae fragmentum Mariette anno 1855 in sepulero, quod fuit haud ita proeul a secunda Pyramide, eamque chartam Eggero permisit qui, postquam Brunet de Presle recte perspexit Alemanis esse versus, edidit in libro, qui inscriptus est: Mémoires d'histoire ancienne et de philologie Parisiis 1863 p. 159 seqq.

'* Paginae sunt tres, sed primae paginae pars sinistra abscissa ita ut nullus versus sit integer; tertiae paginae deterrima est conditio, nam etiam postquam iteratis studiis examinata est illa pars, plurima incerta; commode igitur accidit, ut certe media pagina fere integra sit servata. In pag. I et II 34, in III 33 versus leguntur. Addita sunt in marginibus*) scholia, lectu dif- fieiliora ut fieri solet et partim evanida. Apparet autem haec ex amplis veterum grammaticorum commentariis in breviarium redacta et selecta esse: nam difficillima haec poemáàta, si quae alia, interpretum industriam exercuerunt: sed integrum commen- tarium non eapiebant harum paginarum angustiae.

Eggerus quidem satis habuit apographum chartae litteris minuseulis publici iuris facere, paucis quibusdam locis poetae verba instaurare vel interpretari conatus: sed continuo B. ten Brink in Philologo XXI p. 126 seq. negotii difficultate haud

div xul vov frt woisicOnr (AÓys. "Egogog), meaoc OP roig Zmagtureig (3j O.xusivot xeAobpsve ópotoc vwQórtQOv' z«Q Àixuüvi yovv oUrto xeicQaw Doívaug ... xavtogsuv. — V. 1. Ooívoig, qoíveg B (ex corr. pO9oívaic, ut K), 9o/veig n (a m. $) o, qo/viveg CDhis. — V. 2. dvógetov, dvÓoíov BCDhi, dvógsiav Meineke. — z«o«, Cobet z«o. — V. 8. moémér Ursinus, vulgo zo£ms. ^

*) In pag. II 24, 25, 26 etiam intervalla versuum adnotationibus interpretum recipiendis inserviunt. Praeterea in ima margine alia le- guntur, quae quorsum spectent, incompertum velut sub p. I

NOIKATTOI: O..NO..ON

Et haec quidem maiore interstitio diremta sunt a poetae versibus p. I et II, sed p. III scholiis subscriptis contigua.

24 | ." POETAE MELICI.

deterritus Alemanis has reliquias in integrum restituere pro viri- bus aggressus est; et nonnulla quidem recte emendavit, sed alia levissimis coniecturis tentavit, neque potuit inceptus labor suce- cedere, quandoquidem falsam concepit opinionem, non continui carminis partem esse servatam, sed a grammatico aliquo ex di- versis carminibus haec decerpta et pro arbitrio coniuncta esse. Tpse de his Alemanis reliquis primum disserui in Philologo XXII p. 1 seq., tum retraetavi et inserui editioni 3 Lyricorum poe- tarum, denique in addendis exhibui has paginas litteris maius- culis, usus exemplo, quod a 1865 editum est in sylloge char- tarum Parisinarum (Notices et extraits de Manuscrits 'T. XVII 2 p. 416 seq. n. 71; ipsius chartae exemplum exhibet tab. 2). Hoe exemplum, quamvis non potuerit plane desideriis nostris satis facere, quandoquidem lithographi opera usi sunt editores, insigni et fide et cura confectum esse apparet. Nune demum licuit non solum penitus persentiscere, quam difficile sit chartae litteras rudi admodum librarii manu exaratas expedire, sed etiam chartae habitu cognito propius accedere ad veram scripturam indagan- dam: itaque illo exemplo usus quantum per temporis angustias lieuit, nonnulla rectius administravi, quam antea, ubi praeter unum Eggeri apographum nullum criticam artem factitanti fuit instrumentum.

Iam post meam qualemcunque operam in his Alcmanis re- liquis instaurandis eollocatam alii certatim studia sua hue con- tulerunt, velut Ahrens in Philologo XXVII 241.seq. et 577 seq. et Blass in Museo Rhenano XXIII p. 545 seq. et XXV p. 177 [et in Herma XIII p. 15 seq. et XIV p. 466 seq.] qui a. 1869 [et 1877] ipse Parisiis chartam denuo examinavit et inprimis in pag. III plurima expedivit. Praeter hos de Alemanis poemate optime meritos memorandus Christ, qui in Philologo XXIX 911 seq. de aliquot locis disputavit, et Canini, qui Parisis a. 1870 eommentationem edidit (Fragment du parthénée d' Aleman restauré, commenté et traduit) qui denuo diligenter nec sine fructa chartae . seripturas. pervestigavit. [De scholiorum reliquiis cf. Blass in Herma XIII.]

Alemanis has reliquias esse planissime docent veterum gram- maticorum testimonia, vide ad p. I v. 6 et p. II v. 27. 30. 31, atque etiam si testium auctoritate destituti essemus, nemo opinor dubitaret haec Laconieo poetae vindicare. Egger insigne hoc poematis fragmentum, quód versibus CI constat, hymno in Dios- curos adscripsit, quem. antea secutus sum: etenim p. I v. 6

VIERTE NE IN

ALCMAN. 25 Eivilyn v& Févoxté v' dgniov

qui iam dudum ex, Crameri Anecdotis Oxoniensibus innotuit, a me praeeunte Schneidewino ad hoc carmen relatus fuit: spectat enim versiculus, ut seite animadvertit Schneidewin, ad Hippocoon- tidarum eaedem, quam Alemanem in libro I enarravisse auctor est schol. Clem. Alex. itaque secundo carmini libri I sive prooe- mio in Castores probabili, ut tune videbatur, ratione attribuimus

istum versieulum. Verum postquam Ahrens ostendit, poematis " huius Parthenii strophae quemadmodum fuerint aedifieatae, ista

opinio omnino abiieienda: nam cum harum stropharum diagram- mate reliquiae prooemii in Castores nequeunt conciliari, neque verisimile Parthenia primo libro inserta fuisse.

Carmen hoc quoniam exordio orbatum est, cui deo deaeve dedicatum fuerit ignoramus, nam ex fabularis narrationis, quae inserta est, indole non satis tuto coniecturam capias. Fortasse carmen Dianae Orthiae destinatum, siquidem p. II v. 27 recte huius deae nomen restitui, ac nisi fallor sacris vigilis virginum chorus hoc carmen canebat, vid. praeterea p. II v. 28: quem-

.admodum etiam Athenis virgines Minervae pervigilium choreis

celebrabant, vid. Eurip. Heracl 781: óAoAóyuera mevvvyloi vmo megOfvowv lewyci modQv xooroicv.

Veteres grammatici cum melicae poesis varia genera recen- sent, primum carmina in deorum honorem scripta, tum hominum laudibus destinata enumerant, denique poemata, quorum duplex fuit argumentum, quae ut Proclus dicit, &/g 9:009 ygegousve xol qv9ooztov ztoislAngtv énoívovg: quorsum refert moco9cveia, Óegvg- qoguxc, 00y0QoQux, tÜxtix&"). Ac nune demum ubi partem Par- thenii Alemanici reciperavimus, paulo planius perspicitur, quae indoles fuerit istorum carminum: sane et prima et extrema de- siderantur, et quod aegerrime ferimus, carminis reliquiae magna

. ex parte tam male sunt habitae atque adeo obscurae, ut non

lieeat in integrum restituere: sed apparet poetam in priore parte, quae &d deorum religionem pertinebat, more tralaticio fabulam antiquitus traditam quamvis strictim enarravisse: tum serio ar- gumento misso in rem praesentem audientes perducit, ludibundus ad chorum se convertit et in virginum laude versatur, tanta

*)'"Twroey5uere quae a principio deorum religioni per omnia in- serviebant, postea in societatem eiusdem licentiae venerunt, quae in Partheniis cernitur.

26 — POETAE MELICI.

libertate et audacia usus, ut vel iis locis, qui integri prope- modum sunt servati, diffieillimum sit poetae ingeniosissimi con- silium sats assequi.

Cum primum has reliquias. redintegrare conarer, dispares pericopas mihi videbar discernere, itaque carmen lege solutum esse existimabam: sed verissime animadvertit Ahrens carmen constare strophis XIV versuum, atque Blass idem. assecutus est. Ita lege numerorum reperta iam licet etiam mutilatas et vitiatas carminis partes ad certam normam exigere. Neque veteres gram- matieos strophicum esse carmen latuit, sed si fides habenda notis in col. II additis*) strophas breviores et dispares discripserunt, ut strophae VIII versuum et strophae VI versuum alternis vicibus iterarentur. Comparet enim paragraphi nota — in col. II post v. 1 evanida quidem (...) sed non dubia, deinde post v. 9 et rursus post v, 15, ut plane appareat in charta stropham quar- tam in duas dispares strophas octonorum alteram, alteram seno- rum versuum diremtam fuisse. Tum paragraphus addita v. 25 et rursus v. 29, sed librarii negligentiam hic licet animadvertere qui debebat notam v. 23, non v. 25 subicere. Col. I nullas notas exhibet, quoniam sinistra margo perdita: sed librarii neg- ligentia culpanda, quod nulla notarum vestigia in col. III com- parent**) nisi quod v. 10, ubi nova stropha initium capit, legi-

tur » OYT'APA, quae nota metrica parágraphus vel ó:uxÀ5 potius esse videtur***), quam spiritus lenis index, qui negationi non solet addi Verum haec notatio, quam in charta deprehendimus, in- solens prorsus est: nam paragrapho utebantur in carminibus monostrophis, ubi eadem strophae species usque iteratur, ad strophas dirimendas T), sed in hoc carmine, ubi secundum ve- terum grammaticorum discriptionem dispares strophae alternis vicibus copulantur, strophae VIII versuum paragrapho —-, stro-

*) Eggeri exemplum cum has notas non exhiberet, non potui iis uti: sed quod col. ll 29 paragraphum additam esse testabatur, id in- dicio esse dixi, olim pericopas diremtas fuisse.

**) Quod tribus deinceps versibus 18, 19, 20 non subiecta, sed in margine addita videtur —, cavendum, ne fallaci specie decipiamur, nam scholia prioris paginae hoc loco cum poetae versibus propemodum coaluerunt.

***) Variatur enim nota paragraphi, vel l', cf. Osann Aneed. Rom. p. 329. ;

1) Hephaest. p. 133: zeoc uiv voig Avovxois, üv piv povócrQoqov v0 douce 7, xx9' £xdotg» cíüsr«. orQogrv 7| zoQuygeqoc, tive ml rélovg vov GGuorog 7) wogovíg.

D d

ALCMAN. 2

phae VI versuum | sive umAjj f£o vevevwvíg erant notandae, quemadmodum faetum esse in alio Alemanis carmine ipse He- phaestio testatur*), nisi quod ibi strophae pares praecedebant, dispares subsequebantur. Fortasse in archetypo strophae VI ver- Suum paragrapho et dipla erant notatae — | , sed librarius compendi fecit. ***)

Sed strophis XIV versuum usum esse Alemanem argumento est, quod antiquae artis simplieitati convenienter curavit, ut no- vissimo versu sententia integra absolveretur, id quod nusquam .est neglectum, quantum quidem coniecturam capere licet ex mu- lilatarum reliquiarum conditione: verum post v. 8 cum nullum sit interstitium sententiae col II 9, indieio est, stropham non esse finitam, sed novam tantum periodum inechoari: duabus enim periodis una quaeque constat stropha, priore VIII versuum, al- tera VI.

- Animadversione inprimis dignum, quod tres primae strophae quibus fabulare argumentum absolvitur, terminantur tetrapodia daectyliea catalectica

— MOM wMKXVIILIKVvML

sed alterius partis strophae, quarum quidem clausulae integrae servatae, hoe loco ostentant tetrapodiam logaoedicam acatalecton

tM UM ee. MCN VS Mas

Poetam dispares has species prorsus promiscue pro arbitrio ad- hibuisse non est verisimile, itaque conieci Alemanem, quamvis per totum earmen easdem strophas usque repetiverit, clausulam in altera parte de industria variavisse. Verum postquam Blass chartam denuo examinavit et strophae 7 versu extremo haec sibi visus est legisse

. AINACÉPAT ACETT TTEBAN :

etiam in altera parte deprehendimus versum dactylicum. Sed vel sie arbitror poetam non temere haec variavisse. Fortasse carmen XII strophis constabat, sex strophis fabulare argumen- Qum absolvebatur, totidem lusibus et lasciviae puellari erant de- sünatae. In utraque autem parte tres priores strophae versu logaoedieo, tres posteriores versu dactylico terminabantur. Haec $i tenemus, interciderunt ab initio tres strophae, in fine una de-

*) Hephaestionis locum postea adhibebo.

**) Notam hanc Anecd. Parisin. et Isidorus recensent; — |. aver- sa, quotiens strofae antistrofos infertur.

9g POETAE MELICI.

sideratur, ut integri carminis fuerint versus 168. Nam aequa .

lanee diversa argumenta in eiusmodi carminibus pensitavisse Alemanem colligo ex Hephaest. p. 139: 'H 0» Oum 5j 8$ fA- zOvóc, zt«Qu uiv TOig xopuxoig xol Toig rgeyixolg $e mt0ÀM[, . mt«Q& Ó? Avgixoio Gzavíe' moeg& yoUv ixuüvi evgloxnevow yocnpog y&g éxcivog ÓtxovtóGeocov Grooqóv (uar, T0 ubv duGv TOU cU- TOU. uérgov moínosv ÉmvecrQogov, r0 Ób Tcv £frígov' xal Óu& roUro iml veio £mrà 6tgogeic Toig £rígeug cíÜero, T) ÓvmÀm) Gquot- vovGc r0 usrofloluxOg TO Ge yeygéq9ou. *)

Nota X quae adseripta legitur in margine Col. Il 25. 27 .

et fortasse 28, item col. III 30, indicio est scholia adiecta esse: quod II 28 et III 30 nune scholia quae quidem ad ilios versus revocari possint non comparent, non est mirum: aut oblitterata sunt, aut librarii socordia describere neglexit. Vicissim scholia plàne eiusdem generis, quibus unum aliquod vocabulum explica- tur, in charta leguntur, neque X in margine additum.**)

Hippoeoontis et filiorum interitum Aleman potissimum eo consilio videtur enarravisse, ut ostenderet inevitabilem esse vin- dietam divinam, in epilogo (p. IT) summam argumenti, ut solent graeci poetae, professus. 1Ín ipsa pugna praecipuas partes tribuit Castoribus, Herculis non fit mentio nisi forte in ea poematis parte, quae penitus perdita est.

De numero Hippocoontidarum dissentiunt veteres: Apollod.$825

III 10, 5 (vid. supra fr. 15)^duodecim nominatim recenset, quos omnes interemtos esse dicit: Diodorus IV 33 viginti dicit, verum decem tantum una cum Hippocoonte occisos esse perhibet; sed praeterea vv GAAov ZmegrerQv meumA«9:is: Hippocoontidarum numerus videtur auctus esse, ut congrueret cum Cephei filiis: sed hie queque Diodorus cum Apollodoro (II 7, 3) non plane consen- tit, siquidem ires de viginti Cephei filis sospites ae superstites fuisse prodidit. Aleman quid secutus sit incertum: novem Hippo- coontidas nominatim memorat in iis versibus, qui sunt servati.

*) Ita hie loeus corrigendus, legitur vulgo Zyoews . .. (cuore, àv ró uiv piov, sed duo libri yocweg, itaque ov delevi, ac nescio an praeterea & 6j pro egere sit restituendum.

"*) De hac nota disseruit Lehrs in libro de scholiis Pindaricis

p. 110, ubi etiam chartae huius mentionem facit, sed inspicere et exa- minare neglexit: itaque vir doctissimus non dubitavit haec scribere: ,Wo es einmal am Rande ülterer Handschriften erscheinen sollte, ist es wohl von spüterer Hand hinzugesetzt, Es soll in dem Pariser Pa- pyrus des Alkmanfragmentes stehen.''

TOM

ALCMAN. 99

Ex iis, quos recenset, AZnarsphorus, Sebrus, Euteiches, Eurytus etiam ab Apollodoro enumerantur, JLycaethus ab ipso Alemane &dditur, quattuor nomina de coniectura redintegrata, AAleimus, JBucolus, Sceaeus, Aleon, quos Apollodorus et ex parte Pausa- nias testifieatur. lllud inprimis memorabile, ab Alemane hic eos potissimum recenseri, quorum memoriam monumenta vetusta Spartae servarunt, id quod Pausanias docet III 15, 1: or; 0i826 Ts GroGg, 7 meg& róv llÀereviótüv wemolqro:, vovvwg OmiGOtv . q0Gc, t0 uiv "Alxiuov, x0 0$ "Evageigógov, xol dqtGrqxóg ov z0ÀU Zogxíoc (4soníog Va)' v0 0à imi voíro Xefjgov' moideg Oi Immo- xócvrog tivat Aéyovow. d&z0 Ób ro) 4ogxíoc (MVa Acoxíoc) wou- vqv tv zAqoíov roO q9o0v Zogxtícv, ró 0i ycolov r0 (aut delenda haee vocula, aut excidit aliquid) ZXgo«ov (ser. Xefosíov) xoAov- Gv &mó roU XefjgoU. voU Xtfoíov Oé douv iv debug uvijua LAÀx- 'uüvoc, à mouGevri gnare ovübv ig jdoviyv avrQv jivwqveto vv Aexoivav q yÀdccc, puro mugeyouívy TO eÜpavov" "EAévqo i ís9& xe "HoexAfovg, Tijg uiv nnalov TOU réQOv TOU .AÀxuüvoc, TQ Ói iyyviémo TOU re(yovg, iv «vrQ OP &yed qut "Hooxove écriv orclusudvov* T0 0i yino TOU dydApovog uà vv mgog "Inmoxóovte x«l rove zciÓec ucynv yivécSot ÀÉyovow. itaque Spartani Alema- nis monumentum eo ipso loco exstruxerunt, eui adhaerebat Hip- pocoontidarum memoria, quam poeta hoc carmine illustraverat, Erant praeterea alia Hippocoontidarum monumenta seorsim illa quidem sed haud ita procul condita, vid. Paus. III 14, 6:' ic roUrov vüv Ógóuov ióvz dm roU vágov rQv "Ayidàv Por uiv iv douGregg uve Ebuüoovg (Inzoxóovrog Ói xol ovrog 0 Eoyaj0nc), For, 0à GyoAue Ggyoiov "HooxAfovc, o 9vovow of Ggetgsig. et ib. 7: moüg ÓÀ roU Ogóuov cj doyij Ziócxovgoí ví sicw genou xol OÀÍyov mQotA9óvr. qoGov "Aixovog' róv 0i "Alxove AÉyovcw "Immo xócvrog mcide sivo mage 0i "Alacovog 10 oQov IlocsóGvóg $6rw ísgóv, Ocpuerízqv 08 imovouctovcw.

Ut quae conditio sit ehartae planius cognosci possit atque universae reliquiae carminis Alemani in medio ponantur, etiam eae, quas infra repetere.nolui, quoniam nimis mutilae ae male habitae sunt, subieci apographon ad exemplum Parisinum quanta potui cura et religione faetum, sed tenendum est, multas litteras ambiguas et obscuras esse: ego singulis locis id secutus sum, ut eam speciem litterarum exhiberem, quae ad exempli simili- iudinem proxime accederet. "Tertiae autem paginae integrum apographon a Blassio confectum exhibui. [Scripturae quas in charta extare Blass testatur etiam in pag. let II receptae sunt.]

30 POETAE MELICI.

Pagina I. 897 (9JAYAC€YKHC

^ AYKAICONEFKAMOYCINAAÉT () oc. soutvra (an routor "T PCOÓPONT EKAICEBPONTTOAGKH Óu vov AvwoL

Hon 0v 0v GUVXOtOC NTE€TONBIATAN Q9. «ÀÀo . vridoug | — j ovi .| rov | 5| q

SHE Y (an :6?) roievAo.u0t. | rov Avxoiev. | gou- 6 . TeTONKOPYCTAN TOvGp. 7t0vG|ÓnouriÓcG Àv &7t 0 vouoOG- AEyEL

T€FÁNAKTATAPHION gsptx evd ATÉZOXONHMICÍGN Korg c NTONAFPOTAN TOUVXOLECVTO ME€FANÉYPYTONTE iE Óswc qveonio» 10 TTOPOKAONON 15 3 TETOCAPICTOC NP RE APHCOMEC APAÍCATTANT GN l'€PAITÁTOI OL TÓv mógov. elon«e Tüv (oTÓV ; ue TL nó T0) 'Heióóov usuvésv- 15 €ACIAOCAAKA pívov gest

PGTTGNECGPANON TTOTHCO() PHTGFAMENTANAO9POAITAN 7 N. CCANÉIETINA HTTAÍAATT . PK)

20 TTTECACAIOCA . MON CINEÉPOFA€9ÁPOI

*

[V. 2. Schol. ótt coww?ve qrnoiv 7| Óà TÓ vv Avx«cv ov GD'ywet- v«ouQuüdeig Dou roig &Aiote Inmoavríóou — — 4j0o: (an £cva ?) o) nóvov vüv A)xoci0v dAAGd «wl roUg Aourovc. zhmowt(0eg Avxowov im óvOporog Afytu,,, suppl.. Blass.]

[V. 6. ,Schol. Deoewóóne &vo (an iy o?) vàv "Inzoxovriódv Arj- T0» — — 1j vü» Aeriicov 0 Aixu&v Aprov suppl. Blass.]

[V. 7... ,, Vor TÉZOXON ziemlich sicher ein A." Blass.] [V. 11. , Vor T€ anscheinend Reste eines A." Bl.] [V. 13. ,Eher APAICA als AIAICA.* BI.]

V. 15. Ahrens £ósiog, ita voluit librarius scribere, sed charta C non € exhibet.

V. 17. l'AMOQ)" ex. Par, extrema satis ambigua, fort. lAME€Q ". Blass PH. TO)ITAMEN, adpungens (0 tanquam incertae lectionis. [,,Der Punkt zwischen PH und TG) zweifelhaft; nach der Photographie T6) ohne l.'* Bl.)

ALCMAN, 31

TÁTOI AAAIMGN 9ÍAOIC 36 GKECAGPA FAPÉON - (9AECHBA PONON TÁIAC 30 ÉBA TONAAAAOCI I MAPMAP(OGIMYAAKPO)I ENAÍAAC cQuGrO GiÓ«g zouqiA | AYTOI dideg 'ITTON AAACTAA€

Pagina Il. 828

EPFATTACONKAKAMHCAMÉNOI

. CTÍTICCIONTÍCIC &.q..t ayidovg OÀ .. B. OCOCTICEYOPGN X, «Qt O..

. MÉPAN . . ATTAEKEI 8 — .K...CTOC. €FONAAEÍAQ

"AFIAG . CTOOG)COPÓ)

PO TAAIONONTTEPAMIN

"ATIAGMAPTYPETAI

$AÍNEN, €MCAOYTETTAINÉN EX T. LE

V. 30. Blass post €BA stigmen dubitanter agnovit, idem AAAAOCIO)I, non AAMOCIQ)I. .

[V. 2. Schol. «oz7 àv "Ayidovg ixaívov? Bl.] [V. 3. Schol. "Aoícraoyog 00^ OiQiog. Bl.] [V. 5. ,d]xAevcrog scheint sicher". Bl.]

V. 7. Scholii, quod Egger hic exhibet, nullum vestigium in ex. Par., videtur hoc elicuisse ex schol. ad v. 9 adscripto. [,Das erste | scheint durchstrichen.* Bl. — De scholiis ad vss. 9 et 14 cf. Blass Herm. XIII p. 19.]

x

39 ' POETAE MELICI.

10 | OYTE€MOMÉCOAININ AKNENNAXOPA-OC OYAAMOC €Hil. AOKEEITAPEIMENAYTA €KTTPETTHCTO)COTTTEPAITIC -NBOTOICCTACEIEN , TITTON

2d TTAFON , €9AO9 ÓPONKANAXATTOAA 15. X.... Y. OTIETPIAIQNANÉIPON ROYXOPHCOMENKÉAHC peach i €NETIKÓC . AACXAITA rà xal regard of x : zoujvol sio oor Tolg TACEMÁCANEYIAÁC óv£(goLg ZzoocmrEip wc ; zsQ...Tp0v Ou TO qoatvsotot AFHCIXÓPACETTANOEI

A x«rü vrO[v] OvstQov T0 cra. 20 .PYCOC . CAKHPATOC vaomtro]i/K(ovc) slomw[s ovs

; vxo zért|oc oixoovco[c TOTAPTYPIONTIPÓCOTTON — 2, dó/io| cám. zrepavyed(eper)

AIASPÁAANTITOIAET G2 3i "Ou[j]eov iv vit Ovcctícu s i: zxo Ó icoav cxsovoio gocg 'AFHCIXÓPAMENAYTA xci ievud

-— ' ^ ' IN " AACACYTEPATICAAFÍAOITOEIAOC óc mzívonv TOL mcg ":A(ot0 z)Leg xcl Ójuov OrvtíQov

95 X ITITTOCCI BHNO I KOAAZÁI . CAPAMEÍTAI

TAITTCACIAACCFAPAMIN Bits cob- agorpor v& yévg éciv ...... X OPOPIAIPAÁPOCOCPOICAIC vkov Umzov s[0]guv vOxebuy .... Xt

V. 10. Ahrens cum Eggero x&puctot, sed Blass MGMÉCOAt testa- tur, ego antea . (MÁCOAI. V. 11. Ahrens et Blass o?$0epog.

V. 19. iuzgsz:jg etiam nune mihi videor legere, Egger et Ahrens tozgrmyc, Blass £wzosmüc, quod ex coniectura commendavi. Blass AITIC legi testatur.

V. 15, Init. TON legit Blass.

V. 29. Bieggodur litterae 9 haec species p, unde Ahrens et Blass expunctam esse animadverterunt.

TV. 24. TIEAATÍAOQ m. pr.; das letzte | scheint doppelt dazustehn. Bei der Correctur ist | durch einen Querstrieh getilgt und N darüber- geschrieben; also mit Ahrens Ayiov.* Bl.]

[V. 25. ,KOAAZAI€C m. pr., das | nach EA ist durch einen dicken

Querstrich getilgt; ob dann weiter € oder O folgt, ist nicht zu er- kennen. S0 nach der Photographie; aus dem Original habe ich mir nur notirt, dass sich in den Cireumflex über « der Schweif des P mischt, welches dem übergeschriebenen Scholion angehürt (z«o' "HeA£oro).* Bl.]

ALCMAN. 39

/. NYKTAAIAMIPOCIANATEC.PION ACTIONAYECIPOMÉNAIMAXONTAI 30 . OYTÍFAPTITTOPoYPAC TOCCOCKOIOCO)CTAMYNAI OYTETIOIKÍ AOCAPAKGN TTANXPYCIOCOYAEMITPA AYAIANEAN Í AGN

eooroov t bie qegoc Eocupávigg &QorQov. OTi vnv..fo xci Aynouyógav meQuoTEQUUS. ix&fovciw Pagina III. 829

SEIL UD e ecsteo. (hc vuh-. 74, 67 9 - 9, «X, «Samo. ^6

IANO INK. . . ADGNAFAAMA OYAETAINANNO)CKÓMAI . AANOYAEPÁTACIEIAHC OYA€CYAAK Í CTEKA I KACHIC I CHPA 5 — OYA€CAINHCIMBP | TÀCENOOÍCAoÀCETC

ACTA91C. éMOIT€NOITO KAITTOTH . €TTOI 9 [AYAAA AAMAITIATEPATA , €ANOEMÍC AAAAFHCIXÓPAMETHPEI

10 — ÓYFAPAK . ANICOYPOC

[V. 28. ,,Ob AT€CIPION oder AF€CIPION ist nicht auszumachen. Gestrichen ist das | vor P und nach der Photographie auch das P selbst; von der vorauszusetzenden Correctur 65otov finde ich nichts. Bl. ]

[Ante v. 1 legitur scholion versuum sex — — | — — | — — uo. | NI Fr — -- o)0b rol Nav[vàg wóuct | — — cvÀexicvxxienowne|a | — —

quiv[4io] xüepeume x wevOeu[w. Ceterum cf. de omnibus huius pa-

ginae versibus Blass, Herm. XIII p. 20 sqq. et XIV p. 466 sqq.] PoxrAm Lm. ILI. 3

34 : - POETAE MELICI.

"AFHCIX.... AP? AYTEÍ & vto) NT MURS x: T'. 9 6re6LxAnc AF1AOI.€..APMENEI O(CTHP... /AMETTAINET $'orQoie t0 AAAATAN .. . GNIOI 15 X AEZACOE..TTON, TIANA ÓrL TÓ va &vvoic

KAIT€AOC -.. AYCTOTIC €ITTOIMÍK'ATTANMENAYTA TTAPCENOCMÁTANATTGPNGBEBAKA FAAYZ - EG) . ACTATMENAGT IMAAICTAI

90 — FANAANHNEPOUTTONGNFAP dodoxsw imivuó FAMINIATOP ..€NTO EZAFHCIXOP .. AENEANIAEC AINACEPATACETTEBAN .AT€FAPCT ; NÓ£ÓPO0I

25 — ..TOC€A... KEPÁMAI T .IKYBEPNATAIAEX.'N H - NNAI MOAOTH . - GOKA voi vwi &Qi... FAACTANEHPHN , ,"9N AOIAOTEPAK - €XM

$0. X CIOIFAP.-ANTIA -— AHORA EE dS TTAL AGNAEK., ..... De ova ww am AO AN 9OETTETAIA. .(). TTIZANOGPOAIC y ipii KYKNOC * AA€.A€IMEPOQIZANOAI KOMICKA] — «4A« te

tO TOY Xy qooortusvs. Lc 7txoÜsvov ort Ót s* i qm ovv

Tiv y0gnyov «...yx..«vvt t« cu&wv & ebnv yao a?

CQULÜQOV ELTELV TOP Cu) ztxoUsvov — — wo. —

a0 .or0AvuzO — —

lo

[V. 11. Schol. &vri ro? «vro? zotcru ZcccuxAnc? BI.] [V. 27. Schol. vot: v& Aowrogevgc? Bl.]

[V. 30. Schol. &44« ói&à rÓ v0v yogóv ori uiv iE ÉvOsua maQÜüfvov Orb 0i i4 Ófxa* qmoiv oov vQv goomyóv dvaywdco: dvrl fvOswa dósiww Ofxa' iÉQv yo avr] rv GovOuóv tímtiv wrt. suppl. Blass.]

ALCMAN. 95

L-0-U- QW uw Zu-u-l-uv- Uns WM Lwu : 5 bDoLo29z Wo Ur ML U Lu SM G-— oW Qe- M Meu Masc uu guswuulwW axougJ. EUTQUXSGEOUD Sg EU Age wr REHRUS aneu. ADU ue Og A. LOQUO LAXAJLMVAJLNMAS LiOgg.-uw- v- M (vel - uu — ou —- uv -) EET UA QR verae cR Ledv e utt 830

IIoAvósvxqs. * P. I. olov oo Axeucov iv xauobDow GAÉyO,

.... Evagegógov ve xol Xéfigov moÓox, BoxóAov vs vóv fuer&v,

B.o.l..er.. TE TOV X0QvGTÉV, 5 Evst&i(ym ve, Füvaxva v' &gniov R ARETUE : &ogov. qjuotov. EN rv Gygérav 831

V. 1. IIàAvósoxnse, facile apparet cur hic prosodiae nota sit addita, ua alias H et Q carent. — V. 2. oiov ov| Avx«wov iv x«uovcw «Aiíyo, ita versum supplevi, et litterae Y etiam vestigium in charta paret. Poeta videtur antea dixisse: Hippocoontem wna cwm filiis inter- fecerunt. Castor et. Polluz (IIoivósóxqg): nune dieit umum Lycaethum mortis diserimen evitasse. Antea scripseram xeL ei 4óxoic , Ov rA. — iv», charta £y, quod tuetur Ahrens. — »xe«guovciv, antea in charta visus sum xepuóc legere, quod sermonis lex requirit. — «Aéyc, Christ male diyfíe. — V. 3. Iam recensentur nominatim ii, quos Castor et Pollux occiderunt. Quodsi quis scholia huic loco addita enodaverit, fortasse etiam hune Hippocoontidarum catalogum, quem poeta exhibet, melius in integrum poterit restituere. — [c«44' "Ev. suppl. Blass. —] "Evagcqógov ut scripsi plane exhibet charta, atque ita vocatur apud Apollodorum, Ahrens "Evagogógov, Egger 'Ev«gaiwógov, Brink 'Era«o- - qógorv, — Zífoov, apud Pausaniam Zejoóc, apud Apollodorum Téfoos dieitur. — V. 4. Boxó4ov addidi (Egger "4Axiuov). — V. 5. [Iazó9cv suppl. Blass.] Brink /7zov, Ahrens í(zmorüv rs róv xogvordv scripsit, ut'ImzoxoovGét5e, quem Apollodorus nominat, intelligatur: sed tali no- minis periphrasi usum fuisse Alemanem iam non verisimile arbitror. — V. $6. E)rsíyn| ve, Fdvaxvd v' dgr(ov, charta plane exhibet .F, errat Ahrens, qui existimat fuisse [ hastula addita expunctum. Huius versi- culi supplementum certum, quandoquidem eo utitur gramm. in Crameri

4 3*

36 : POETAE MELICI.

ess. Béyav, Ebgvvóv ce . 10 "49sog &v zo xAovov 10

An. Ox. 1159, 2: o0 y&e mávvog và uiv wóguo. cel Bapbveva:, và oi do D'evixa óEdvezen, AA si zov Beoóvsvau TÓ *vQLOY, óEóverot TÓ £m en- xóv: &( 00v £rly Exvetins Óvopa zo Alxu&vi- Evcrtíym v iva

Aenior, x«l dGgsiAsv sivo. vOvTO TQ Aóyo Evvetye (corr. &ÜTEL- qíe, i. e in versu Homerico Il. II 5T) zó9sv ovv 1 vevQLUMMÉvY po- Q£Lo Té6t6; Adde Schol. n. II 57. Sed restat difficultas, in charta est [Eove£yn] ve J'ivoxva v gno, videntur igitur duo heroes com- memorari, itaque Egger 44e5:ov proprii nominis loco esse putat, sed "Aprog nunquam inter Hippocoontis filios refertur. Itaque aut vitium 'ontraxit chartae scriptura (quod secutus antea correxi Evvet£yn ve Fá- vere Fog5iov nunc omnino repudio) aut alter heros non fuit nomi- natim designatus, quare v. 3— 7 in hunc modum redintegravi xoà à* "Evoocg. OE invdvs]v &Éoyov Tuiciov i. e. ipsum Hippocoontem,

cuius nomen reticere licuit poetae, cum verbis &v«£ coris et £foyog quicíov satis superque praeter ceteros insigniverit. Poetae Castores,

Hippocoontidarum debellatores, alloquitur; de quibus supra v. 1 tertia persona usus verba fecit: sed apostrophae figura lyricum poetam, qui variare solet orationem, inprimis decet, apteque poeta verbum Pidvere clausulae strophae reservavit. Antea scripsi [Zooxée] v' &£Éoyovw Tu- cíov (nomen Zfooxée metro adversatur, quod verbum a vocali littera iucipiens requirit), ut haec omnia et quae proxime sequuntur a verbo [£xv«] IloAvOsoxqnc, quod v. 1 supplevi suspensa sint, et enuntiatum v. 19 absolvatur: at strophae fine etiam oratio terminatur. Ahrens haee ita conformavit: «44 éyàv Aíxaucov éy 1100017 dAíyo, iv à

"Eveoogógov -—- Axuiov ve 10v D., Ixzovüv vs v. 9. Eovetgn TE Févoxr dy ditor, Zooxía v' $Éoyov Tucíov, satis audacter &y' &gniov i. e.

&yev deno» novare ausus. [Blass scripsit : 00x. éyàv Avxoicov fy «.

aÀ., &AÀ. E». x14. Bowoóiov 28 7. B. InxóO8cv vs vÓv w., Evrtiyw t6, Fávoxta 1^ * Aonj.ov "Aluuova v^ PÉoyov utet. ] V. 2 Dlass opinatur deli- tescere apud schol. Pind. Ol. X 15 AZàxeiog: 09x éyo Avuov iv povcoLg &Aíyo, ubi "AAxg&v corrigit. Christ scripsit "Axuov& v' ££. 5, nomen inauditum, nam ap. Schol. Apoll. Rhod. II 373 dudum Holstenius sustu- lit nov, ,corrigens. — V. 8. Conieci x0) orQar]o r0v dygévav [ Z«atov] u£yav, Evovvóv vs . . . [zjoo«c] zeo5couse (v. 12). Charta eyoóvov prono librarii errore, qui etiam ap. Aesch. Pers. 1002 deprehenditur: gefec: yde TOÜLEQ dyodtoi 6rQorO), ubi libri itidem dyoóro: exhibent. Neque enim existimandum est, ó in locum litterae $ successisse, quod nec rationem habet, nec firmatur usu, nam et xo eyeécau (nene £zon) dice- bantur, et apud Spartanos (zoryoézet et moiümyoéro,. Sed Hesychii glossa cyofrav: Tqysuóve, 9t:óv alio videtur spectare, fort. $ysuóve sov scribendum , poterat poeta Iovem d'ygézov Qtov indigitare.

[ K&inuiov av d'yoéra GTQO TO uéyav, Evovzóv TS V ve our xÀOvOV péyeg mort vOg doíorog . o o2 (vel ovómuog) z«o5ncousg dubitanter coni. Blass.] —. V. 9. Zxeiov supplevit Ahrens, ego antea ,Evuij0n in- serui. — V. 10. "4osog dv] zo xiovov [4ixcovd]| vs vàg doícrog scri- psi. Notanda liberior verborum collocatio, Eurytus et Alcon dicuntur. dQLGTOL "Aesog ev 70 xAcvov, cf. fr. 9 Kdcorop vt TOLov Qyuéov Óua-

vÍjesG, (zxóveu cogot, «cl Ioo0tóxxs »vàoós. Antea scripsi: x«l orocto) T. &y. Esp p. Ebg. vt 640v qv zoo xÀóvor &AL«g vt v. VQ. 70.

ztc9., ut zrógog substantivi loco belli tumultum sive laborem significaret:

dieit Ahrens hoc nomen auctoritate destitutum esse, at v«A«/zooog et similia satis testificantur, haec enim composita ad nomina, non ad ad-

ALCMAN, 91

AÀxovd vs vOg &gíorOg ens ZIOQnoousg.

orQ. y. Lo * *. * * . * 832 . 0. e. Gata Ób 34 36 £gy« zwGov x«x& wuGeuévot. P. II.

ro. 0'. &OTL Tig OLQV (Gig. o 0' (04f:)og, 06Tig eUgoov

iectiva referenda sunt, sed ambiguum utrum 0 zógog àn vÓ zog fuerit; nunc ubi «4» zoo xAóvov cum rg doícrog copulandum esse intellexi, 2c40v alienum, itaque scripsi "49t0g &v zrà)gc x40vov, ut zàoog adiectivi sit loco, cf. Hesych. zÀ90sg' 0 voAcízoQ0g. Ahrens haec sic constituit: x«l oroerG v. €. Zx«iov uéyav E99. rs Óog0g du zOQo «Aó- vov mgémovO' dcs v. 4. qorXg 07 mOCQTGOutg.

Reliquam partem paginae I.intactam relinquere satius duxi. Ad v. 13 adnotavit schol. ot& zóv zógov sigmws róv «)róv rQ m0 vo)

. 'Heió0ov usuveüsvuévo Xs: unde certum lIógog hic oblitteratum esse,

sed restitutio prorsus incerta. Ahrens scripsit: e/zsi« y]&o eie« zav- rà», [Gv Ilógo] yegewréto [ríw! r?z]£0:iiog Aid. [(xoirnos y)&o Alc zavrtOv (xal [lógog,) ysoeizcvot (cuv: &m)£Owog "AÀx& coni. Blass.] — Tum v.16 Ahrens: [444' éz^ &v6]oczov ic óocvóv mxor5jo9wo [Og &olonrov» y&uov rà» 'Agoooírav [xol SHEER FÜ Gyviv [mdAw imo|msvónv, imácav [simox« u5] océípi]t , ég Ot zhóg Oóuov [alw« z«]|njv iegoylsqego:: hoc postremum verbum óte00yAegcoot interpreta- tus. [nivis &r9)oozov ig óg«vóv zor5o9o (ugó msiü)gnro ycuiv r&v "Aqooírav (Kvzoíav &v«ccuv, 3j vw' - vo —, 1) naiàe Ilóguo (etyaAav: Xd)owig OR 20g Oouov (dc(lí(vo)sw £ooylegégor coni. Blass.]] — V. 30 Ahrens scripsit V&gog c9rí(x« og] ge vàv Qauocióv [2c (osov ÓbPccece] ucoucoo uvÀAdxoo, [móvrtog à" fueow]sv Aídeg. Insolens ac- centus d«uociGv (o:) sane videtur firmari lectione cod. Mutin. Theogn. 50 nuoc: , sed hic praeterea brevis syllaba vice productae fungens offendit; permira protulit de hac voce Ahrens p. 278 seq., neque satis fecit Blassio, qui £g«* vàv à' &AXog (9 [£g9ir', &Aiog Ó' cort] nao- uégo uwvidxoo scripsit. "Euogwvs», quod v. 30 Ahrens dedit, ipse olim commendaveram, scholion additum: ^4owro(pévag) Líüeg, Ilduquiog "Aijag arguit criticos olim dubitavisse, utrum trisyllaba an disyllaba forma Aleman usus fuerit.

V. 35. unceuévoi In clausala strophae fabulae narratione absoluta summam paucis comprehendit: infanda facinora perpetrare ausi gravia mala perpessi swnt, Hippocoontidas ut par est dicens. Antea, cum Eggeri apographum guc«uéver suppeditaret, ad Tyndari filias rettuli ull. Hesiodo ap. Schol. Eurip. Orest. 289 et Hom. Od. 9 199. — V. 37. 6Afiog restituit Brink quamvis institutam sententiam non perspexerit, nam v. 838 dvemAé£xeL (1. e. jyoírev) correxit, ubi dta zA£xec emendavi. — In scholio Egger 4oícreQyog legendum suspicatur, sed fuit fortasse

38 "POETAE MELICI.

&pégev. (Ót)emAéxet, tA x og. éyàv Ó' ds(Óo | 5 40 yi0dg TÓ qOg' 09O- "n9 M

Q Gv Atog, ÓOvzeQ &quv

"Ayióg woxorioerat 1 . 883 M ? M9 ,

qaívev' dub à oUv. ézawiv ec

obrs uouot9«. vvv & xAsvv& yogeyóog 10

"eyíloyog. — V. 39. Egger ex5ovxrog scripsit, quod et versus numero et sermonis Dorici legi adversatur, Ahrens et Blass &x4evorog, Christ &xAvorog. — V. 40. Poeta fabulari perfunctus argumento ad virgines, quae hoc carmen canebant, se convertit, atque in hae altera carminis parte suaviter et puellaribus ingeniis convenienter ludit. Ac nomina- tim quidem appellat Agido et Agesichoram. Agesichorae etiam im scholis passim fit mentio. Agidus nomen restituendum schol. II 34: viv ..Éfe (u«to Egger) wol ;Aymouyóoav m&QuortQeie &ixdfovow, fuit haud dubie (AFDAOGO: littera A speciem Z refert, quoniam librarius solet passim litteras hastulis coniungere: nam de tertia puella, cuius puleritudinem poeta laudaverit, non esse cogitandum, versus, quibus scholion illud adseriptum, argumento sunt. Scripsi sicut Blass yide T0 gg, quandoquidem non licet commode 70 gg cum sequentibus iungere: in charta ATlIA .. litterarum, quae partim chartae hiatu absumptae sunt, reliquiae incertae, Blass sibi visus est ATIA.C le- gisse. Perperam Brink dsíóo: 4yí(ówo v0 qóg óoÀ de Agesichora haec interpretatus, quae Agidae fuerit consobrina: Agidam hune fuisse Alemanis patronum eundemque tunc choregi munere functum esse. At Alemanis patrono .Agesidae fuit nomen, vid. Heraclid. Pont. Pol. c.9. Agido autem Agesichorae fuit consobrina, nt ipse poeta v. 52 testatur. Nomen 4y:90, quamquam alibi non legitur, recte tamen a nomine 4yig descendit, quemadmodum epuzióó (Plato Alcib. I 123 E) a nomine 4cuzic. — Cum antea ógoo' scripsissem, ratus librarium, qui 699 sibi videretur legere, peccavisse, nune ógóg' tueor, auctore Ahrensio, qui dorieae prosodiae proprietatem agnovit. — o c d4tog scripsi, charta o v' &Aiov manifesto errore, nam hoc dicit poeta: Agido. ubi est, quasi sol oritur. "Qure vel rs secundum veterum grammati- corum praecepta scribendum, non ovs, id quod secutus sum, in medio relinquens, reectene an secus isti iudicaverint. — weor?oecos Ahrens peorvoérau requirit. — geíve»v, carmen hoc fortasse pervigilio fuit . destinatum, cf. infra v. 62. — Blass scripsit óo9 $^ ov «Atv, OvztQ Gui "Aytüà pogvogevot, goívev, praeeunte Christio, qui óoó ó' excogi- tavit, Ahrens z0 góg 0póo «co J«ówov £vmtQ &guv yi) pogrvoézat gQvqv. — V. 43. ézoiwiv, Ahrens ézouwwijv requin. — V. 44. uounot«t seripsi, charta utrum uopcc9«r an wopéc9'«. exhibeat, incertum, uou£- c9'v. legit Blass, hoc si verum, antiquae scripturae vestigium est. Egger male legit xcu£ot'et, unde Ahrens zce4AAéc9«, quamvis ipse iam in adden- dis Eggeri errorem sustulissem. — «& xAsvv& yoocy0g Ahrens, cum Egger & xAtvvà et in margine tanquam scholiastae interpretamentum zogqyos exhibuisset, qui error cum alios tum me vexavit: existimavi enim ipsum poetam a grammatico choregum dici, usus Athenaei loco XIV 633 A: £x«- Aovv à (oi Aaxsóciuórtor) xl yogrjyovs, dg qow 6 Bv£&vrtog zinuwicovog éy vevégro eol zovucvov, ovy GoztQ vov vovg utcÜovuévovg vovg x0- Qo)g, dAÀG vovg waOmnyovu£vovg TOO yogo), xcOdzsQ «vt0 roUvouc cm-

ALCMAN. 39

45 ov0$ Ado ij Óoxécsi yàg musev «Ur« éumgemig vOg, QueQ «i vig

£v BOTOIC ór&G&ev. lzxzov 834 z«yóv &s0Aogógov xcvecydzoóa, ... UxozerQuid(ov Óve(Qov; 15

peívsii At choragos hie vocatur Agesichora, cuius laudes iam poeta persequitur, non Agido, ut Ahrensio visum. — V. 45. ovól ioc ij

seripsi, charta ut videtur OYACA()C, quod cum Aurora memorari vide- retur, me antea frustra exercuit, sed fuit fortasse id ipsum, quod nunc restitui, ibi scriptum, nam et prosodia et littera A ambigua. Hoc dicit

eta: Agesichora neque si velit me sinit vel laudare vel vituperare illam virginem, ipsa enim eximia sua puleritudine animum meum plane oceupat. Huc fortasse Hesych. spectat: 406«* 9í1ovc«. Ahrens o$9«- pás (ov9euós) correxit, idque ipsum Blass dicit se ín charta reperisse, aud dubie vana specie deceptus: o9óvcuog languidum foret versus complementum, neque eo vocabulo antiquiores poetae utuntur. — 7usv charta ex corr. erat s/usv. — V. 46. £uzoszrg ut mihi videtur exem- lum Paris, Egger somgezrge legit, ego conieci Zxzoez5je, idque ipsum in charta legi testatur Blass. — coc, so ci! rig iam olim scri- pseram (nisi quod óweo dedi) Egger legit v eà/ msocio:, ex Par.

TOCOITTEPAIDIC, in charta AITIC extare auctor Blass. — V. 47. BOTAIC ex. Paris. sed T incerta. Egger f&vo:g, Ahrens forois, quod in charta legi testatur Blass, sed incredibile poetam lepidissimum adeo illepida comparatione usum esse, ut dum Agesichoram praeconio vult ornare, choro virginum conviciaretur. Equidem nequeo expedire, nam Bérveigi e. qcvvoig sive zétveig proposito non satis aptum, neque |a i e. gregibus puerorum correpta priore syllaba conveniens,

ort, 2v feduoig vel v Qao, i. e. iv flaigisiw. — V.48. meyóv, quod dubitanter conieci, plane in charta comparere auctor est Blass. — xeva- 1&(z0)0« quemadmodum supplevi agnovit in charta Blass. Cum Eggeri apographon x&rcy«ó« exhiberet, primum xeveyeó& (9£ovro) scripsi. — V. 49. Primum vocabulum in ex. Par. oblitteratum, Blass T()N legit, atque ita poetam scripsisse opinatur, sed equum celetem alatis somniis adnumerare inficetum. Conieci vàpu« i. e. vónue. Mentis sensa omnium rerum celerrima, hine 0 Óà' Gors vónu' £xozüco, vítg duciat Qosl zt16QÓv |» vónua, item somnia, spvy7] à' 5jóv. Ovtigog dà xozopu£vr, vel axij el«siog ;j x«l óvsíoo Émraro. ltaque Aleman audacter sane, sed non invenuste hyperbole usus celerem equum dixit sensum alatorum somniorum. Antea scripsi z«9' oz., vel moi à vel zà à' i. e. ví, 02, cui bono, quod vulgo dici solet z/ uor £gudog xol &goy5c, ví yàg veg» uoi (vid. ad Anacr., fr. 130. Bernhardy Paralip. synt. II 67): sed poterat etiam ro vel ívi diei, quemadmodum etiam z/j (quod male dirimunt z/* 7) dandi est casus et Latini dicunt quo mihi fortunam. Sed haec pariter atque cav i e. Q9evuc ab Ahrensio, moió' olim a Blassio commendatum, institutae sententiae non satisfaciunt. "TzozerQí(ótog dictum per metathe- sin pro ?zozzso(ó:0g vel potius per syncopen pro YTTOTTETEPIAIOC, id quod plane confirmat Et. M. 783, 20: ozomerQid(ov óve(gov (ita certe V a m. sec. atque Et. Flor, vulgo $zozrígov ów.) ziovvciog 6 Zióó»iog (ità Boeckh, vulgo (tog, V Gídtvog) ztQrov (V zQGzog) rav Tj émifjoAg £xonocro, jmtQ oOvcot of yoeppacixot, og, voufos rvuiotos, z«b0gog zcvgíótog, uo(gOg uouy(Oiog, mrtgóv mrtQíOiuog. Piyoiv oov eimsiv

40 POETAE MELICI.

o19.:2.50 1] OUy ÓQco; 0 uiv xéAqc "Evevxóg, & 0b yore

vüg du&g Aveyuag 835 "Ayuévyógeg énovoct qQv6óg cg &x«octoe, M

55 T0 T' &QyUQuov zoóGozov

xul vOv VmonTÉQov Ovt(Qav vÀwv OmozctQudiov bagbdbu TÓV VTOTE- voiO(ov. ovrog Hooóivüs iv rQ moi me9óOv. lta fere libri, sed ap- paret locum ampliorem male in breviarium redactum esse. Primum Dionysii Sidonii, qui fuit Aristarchi discipulus et anagnostes (in scho- lis Homericis passim llocsióowviog perperam scribitur pro E 2uóviog)

sententia proponitur: vzoz&tQid(ov Ov&(Qay" Zhovóciog Ó Ziódviog TZ ETE Qóv, i227 vj émwjoAg (AMxu&v) éyorcovo jmtQ X9vcoL of Ta«- eevcivot ls igitur recte vidit Alemanicum non ad zzsgóv, sed ad z&£T&QÓv esse revocandum, quod inserta littera E sit auctum, ézifoAzv dicens, cui contraria est á xo loix, quam alii imévQscw iméwvacw, meg- oAwnv "vocant, neque inepte .Laconici poetae idiomati illustrando adhi- buit sermonem Tarentinorum, qui a Laconibus originem ducunt, et ad eundem modum cógovog pro vóovos ( (yid. Hesych.) dixerunt. Dionysius igitur, quamvis non agnoverit z:tT£QÓv esse primigeniam vocabuli spe- ciem, tamen eius auxilio expedivit Alemanicum, contra Herodianus metathesin tuetur: sed Herodiani explanatio non integra est servata: novissima ita redintegranda: oUTOg mT5Q0V a8 oíOL0g* £goriv oov sÜmsiv 'cüv ozozxttguÓ(ov Óvtígov xal vomtQüéosu vOV CmontcotÓtov. Quae praeterea Lentz Herod. II 238. 39 tentavit, improbanda. Scho- liasta Alemanis docte magis quam vere existimat somnia dici oz0- zevQí(Ói€, quoniam somniorum sedes fuerit , prope AgvxaOc zírQnv, ad- hibens Homeri yersus Od. 9, 11 mop à' ic«v Ssavoio (ap. Hom. est Sxeavot v£) Qoàg xol AsvxaÓo mívonv "HÓb mag TvsA(owo zvA«g x«l on- uov óve(gov. Neque vero Dionysii explicatio latuit hune interpretem, qui videtur (vid. init. schol.) dixisse, veteres solitos esse somniis aliis- que, quae monstri. instar sint, pinnas tribuere. — V. 50. 7 00x OQjs; 0 piv xfAng emendavi Eggeri apographon 00 yoQncoucv «fing, emen- dationem firmavit ex. Paris., nisi quod ogrs exhibet, 5 quod dubitanter proposui, Blass sibi visus est reperire. Satis apparet iam Alemanis aetate Lacones usos esse Venetis equis in certaminibus curulibus, velut Olympiae, cf. fr. adesp.: "Evezíówc move oreqovogópoc. Errat igitur schol. Eurip. Hippol 230 Aécv ToO rog AoxsÓciuóviog m9 (Eustath. z£) óAvuzwów $víxqosv "Evírtoug Ümzoiw, neque videtur hoe dixisse Polemo, quem antestatur, neque arguit. hoc titulus statuae ad- «scriptus: Aéev "Aaeüeiióvtos f. Przovct viu v "Evévoug Avveuis(Ón mOTEQ: ubi 4»z«Ax(Óc corrigo, cuius pater Ol. 89 (85) potuit Olympiae vie- toriam hanc reportare: hoc additamentum si recte se habet, statua multo post dedicata sit necesse est, sed credo Polemonem scripsisse haec qv ài (0 Aéov) 'AvzaAw(óo metro. — V. 58. "Aynouxyóoas, hoc nomen hic et aliis locis spiritu caret, sed. v. 57 spiritus vestigium superest, pag. III 11 asper deprehenditur contra dorici sermonis consuetudinem, — V. 54. govcóg ag dxijootog ut redintegravi manifesto chartae scriptura firmat. — V. 55. vó v' &oyogiov zo06cno0v Oixgoónv — Tí ro, Àéyo; charta ieqpdóev, sed P est expunctum, ut Ahrens vidit conlato Poll. II 129 dogrómnv, Ótcgorjónv, Ouxqeónv. Correxi distinctionem: laudare cum vult virginis faciem, fingit se nescire, qua comparatione commode

ALCMAN, 41

óiagüev — ví rot À£yo; —

Ayqeuóoea, uév' avra. —

& 0b Osvréga m0! Ayi0 Ov ró siÓog

(mmog eifhjvo KoAa&atog Ópeusíre. 25 60 ral ztAewtüeg y&Q Guív

o9 (c qigog qegoíaeug

uti possit, itaque orationem non continuat, reticentia usus. Neque enim ut Ahrens et Blass volunt oratio ita conformanda: vo c' &gyv- tov zQ6Gco70v' Ót«gÓav rí ro, A&yco* (vel 4éyo;) nam có v^ doy. 70. Inavbet nullo pacto ferendum, itaque antea scripsi r0 Jwoyvo. zo., iungens yoíre ézavOsi moócomov i. e. mgocomo. — V. 51. Aynowuóga, uév' «vro scripsi, fingit enim Agesichoram se avertere vel recedere, ne coram suas laudes exaudiat: nam ^4ygoeujóg« uiv avc haec est Agesi- chora otiosum plane additamentum, praeterea uiv si legimus, quod se- quitur & ài feldhdum foret ad aliam (i. e. tertiam puellam), at uni- versa haec stropha Agesichorae laudibus destinata, quemadmodum prior idus praeconio. Nihil egit Blass ^4y5o:góo« uiv oUra' &Ó& Ócv- réoc scribendo. — V. 58. zsÓ' 4yióóv Ahrensii emendationem charta plane confirmat. — V. 59. ?maog svo KoAaEeiog Ooeusívac h. e. tàn- quam equus Colaxaidos Scytharum regis cum venatico cane pernicitate certabit: cf. Pollux V 41 de Cretensium canibus: of à zeQumzoL roig - [mmoig GvvOfovcw, ovs mgoÜéfovrtg obrs uv dzoÀsurzOusvo. Dativus enim certandi studium significat, idem est ac si dixisset &u« Opopusitat, quemadmodum Theocr. VIII6 uvxnz&v £níovos (ov, zdqve, 11$ uot deicon, i.e. 0e eicuu vel 0tgonc9ot, quod.veteres rectius quam nostri interpre- tantur. e/5vo quid sit, vidit Blass adhibens Hesych. 2g7vow: &Aomex(ósg et Pollux V 38 Aéyove: 0à ràc uiv Aewaívag (xvvag) £É dAicm£wov wal "^vvàv ysvouévog xin975vot dAcomzsX(0ac. Idem Blass in scholio adscri- pto vidit sgrv (Egger vmv). XKoAeferog Aleman contractione admissa dixit pro KoAe£ei0g: KoAcEe:g antiquus Scytharum rex (vid. Herod. IV 5 et 7) equum pernicitate insignem habuisse videtur: scholion «xov urzov redintegrandum (Zxv9)i«àv Ümzov: nam ad equum, non ad canem hoe nomen referendum: canem si insignire voluisset poeta, Ca- storis nomen addidisset, cf. Pollux V 39: eí ài Kacrogíüsg Keorogoc Sofuuara, AmóAAovog v0 Ocgov: va)r«g Ó' Ó a)rÓg ovros zoujr)s (Ni- cander) sve. vàg &Acotxi(üag Pyeu, pi$npévov v0 yévog cAomsw Kdaro- eog. Aleman autem quantopere peregrinis nominibus locorum, gentium, hominum delectatus sit, satis constat. Ahrens /zzog sígnv (og) x0Aa& Zióg Ógeu5rot, at sigmv (sigrv) quod non est segregandum ab Gcrv (primigenia species fuit APIHN) ab hoc loco omnino alienum. Blass fsrzog eive xoAa& 9ioc [postea dic] Qgeusívor, at «02a& quod Qegcstovre inter- pretur non convenit; poterat canis equi minister, non equus canis comes dici. — V.60. &uév, accentus nota in charta nulla, ut videtur. —

- V. 61. 'Og9í« qgoc scripsi, in charta est OPOPIAIPAPOC, sed oo8oíat vel propter insolentem collocationem verborum displicet (hine Egger qegoícer scripsit) neque satis convenit cum proximis verbis vóxra àu' e«gorQov

&puoocíev. ln scholio est ogQuet qeoog 6e6tpovrs «gorgov, quod ap- E" descriptum esse ex libro, qui diversam recensionem exhibebat.

uc bw Herodianus z. gov». Aé&. 39, 31, ubi dicit $APOC correpta paenultima tria genera et varias significationes adsciscere, xai ov0é-

49 X. POETAE MELICI.

voxvc Ov cGufBooGíav Grs GQoiov 836 &Grgov «vtugouévat wiyovrat.

org. c. OUre y&Q TL zTOQQUQag 30 65 TÓGGOG xógoc, OT GuUvat, oUrs z0ix(Ao0g Ógixcov zUyxyoUoui0g, ovÓb uíro« Zvü(a veavíÓov SV. P eir 0E OOPOAMU, P. HI.

v£QOv, OztóTS GmuovvixÓv TOU [uctíov 3 xoci voU &oÓrQov, dg xol zuo" Alwuüvi, diÀa x«l moo! Avtuwiyo: cti qdgsog gurevovoir fyow (scr. yüv qeríovcauv £y.)' oUrcog iv rOíg Gvrwyoeqoug sUonro.. qoc, si ara- trum notat, correpta priore syllaba dictum esse poetarum usus arguit, atque hanc explicationem praeter Sosiphanem (quem in aliquo com- mentario de hoc versu disputavisse credo, quamquam Brink in tiagoe- diis ipsum hoc vocabulum adhibuisse existimat, comprobavit Herodia- nus, cuius auctoritas me movet, ut hanc scripturam sequar, quamquam quid iste ritus sibi velit, ignoramus: nam aratrum in Dianae sacris ad- hiberi insolens: sed veteres interpretes velut Sosiphanem non temere id statuisse, consentaneum: cognomen Dianae E$4exív (ap. Hesych., ubi Meineke s94Acxti« suasit) quorsum spectet, ambiguum. Alii inter- pretabantur vestem, solenne deabus munus, hinc in charta q&oog scri- ptum. Sed sive g&oog sive q&oog probaveris, Oo0/o pro Oo$/ot (Brinck óg99/w) recte mihi videor restituisse. — V. 62. &vs exotov (antea es/o.o» scripsi) &oroov «cvstoóuévor correxi chartae scripturam ATE€CTPIONACTION (Ahrens &oroov sibi videre visus est) Hoc enim chorus dicit: Hae per sanctam noctem wt lucidwm sidus mobiscum certant pernicitate in. choreis agendis. Cf. Ibyci fr. 3: gAeyé9vov &nto Ó:à voxTc uoxouv csíout zoupovóovre. Adde Hesych. Zsigíov «vvóg Ofxqv: ZogoxA5ns róv &6vooov wvov«, 0 Óh Aoyloyoc vOv "ov, "Ifv- xog 0b zwívro và Govoe. AiotcO9ocr de sideris ortu dictum, ut est apud Soph. Phil. 1331 £ez' d» 4741s oiog. Medela, quam v. 61 seq. ad- hibui Ahrensio visa est omnium infelicissima, sed quod ipse coniecit cyscíouov h. e. aestatem adducens metrum pervertit et quod virgines cum Pleiadibus comparari existimat vix cuiquam probaverit. Canini dyscsíoiov scripsit. — V. 64. odrs corrector chartae, erat obr.. Hunc et v. Seq. Alemanis nomine ex Aristophanis grammatici commentariis ad- scripsit schol. Hom. 1l. E 206: qol y&o ó yoeuueixóg "Aooroqevne và duórvectot . ., cíOccSwt xol dvrl wilov vof dushpocüi qos ydo gorjow £x ve Aixuüvog vÓ' o0 yàg mz 00q 004g TÓGOG xÓQOG GT CuUov«- c9«. (eadem Eust, 546, 29): ubi eu?2vac9o«:r ex librarii errore ortum, quefn non debebat Brink probare: nam media forma versus numero aperte adversatur. Recte Aristophanes ausíwpeo9«r (GusDwor) interpre- tatur, nam sententia haec est: purpurearum vestium non tanta est copia, ut mutare liceat, quemadmodum est Od. E 521: yAeivav ... 5 of mag- txfoxtT' dgowflig. — V. 66. Ógdxov, cf. Luciani Àmor. 41: of z&ol xao- zoig x«l foeyíoc. Ógdxovrsc. Hesych. ógueg . . . xol v0 govco)v sept- Boceycóviov. et Oqtig, v& Ópowovvdór yuwousve apéAAux. Mévavópoc IIaga- xeraQ1xq]' rovg Ogsig, ÀÉyti, x«AOg y& uo. yóguceag. et Nicostrat. fr. inc. 7: dA$6sig, xoOtrhQac, ÓcwrvAlove, Bov(oAv ügsu. — V. 69. l«vogóocov antea scripsi. [tevóv «oorcgov &yoAuc Blass, cui fere omnia

VF Wy —OTPPr2r

SUN SNAM TWUVTOWeR- orm TSNERVERS 7 & di DT EUCTTRRS ». ers T

ALCMAN. 43

70 ovà? ral N«vvóg xóuat, 837 &AÀ o00 '"Egéra cuins, ov0h ZwvA«exíg re «cl KAemouonoc, ov0' ig Aivqougórag iv9o(on, qeotig: 5 '"Aeragíg vé uo yévowro

16 xcl zorqvémou. OuAUAA«, Z«uayóga v' igoré ve lav9eug, &AÀ Mygeuyóge use voci.

' eto. £.. Ov yàg & xeAA(GQvoog 10 "Ayqeugyóge z&g' «vc, 80 4yi0ot Óf zaguévet,

quae in hae pagina restituta sunt debentur.] — V. 70. Conieci ovóé uot Novvog xópc. — Chorus postquam dixit simplici cultu se uti. (quorsum etiam spectant N«evvóg xou. i. e. eleganter coacti crines, qui- bus Nanno superbieba), deinde dicit non virgines nobiles et potentes, quas nominatim recenset, sed Agesichoram choragum esse, Neque enim mundus muliebris hic euumeratur, quemadmodum critici antea opinabantur, sed nomina recensentur virginum Laconicarum, quibus Age- sichora chori dux et magistra multum praestare dicitur. Id statim

intellexi, ubi in apographo Blassiano v. 72 KACHCICHPA coniparuit; est enim hoc Laconicum nomen pro vulgari K2s(o:950«, quo Lyco- phro v. 1222 utitur, geminumque plane exemplum KAe5oturzog ex- tat in Fr. adesp. 45, qui haud dubie Alcemanis est versus. Fuit enim antiquitus verbum KAEHM!, euius tertia persona KAEHXI nominibus componendis adhibita, unde etiam postea Lacones dixerunt xiséo sive xÀeo pro xAéco (xAsío), inde est apud Aristophanem in Lysistr. 1299 xiede vOv Au)xAcug cióv, ita recte libri, non xA£oee. — V. 71. cist- às non ad $s0gc(c:0g), sed ad Laconicum c/g referendum (ef. ó vóv cí(v g£oov in titnlo, Hesych. cív: vzv csuváv Otóv, ita enim scriben- dum videtur) — V. 74. 4er«qíg mulieris nomen, velut in Plauti Tru- : culento est Astaphium, antea inaures dici opinabar, quae alias Legs vel forovóuv vocantur (vid. Aristoph. Thesmoph. II fr. 6, 2. Hesych. v. Bórove. Pollux V 97). — V. 76. zi«ueyógü correxi chartae scriptu-

ram quae videtur AAMAITTA, quamquam alia quoque tentari possunt. Ahrens stropham hane ita refinxit: r&v o(0 uox)íoov &ycApo, ovóL z(w)veAuwzge xóuci cAÀ' ov(0É rw yo)Og dtiünc, ovÓb cv(ugvoro)s xc mds' & JKéenox o$0 ig G(xoov v&g du) ivüoicm, qecsic, davaqíc (rig 098" &v)osro(g)' we mov' i(cyío)v q(Oiv)vAhe OGAAd (rie, &c vea)oa Fin dvOcuís* dAX' dy(a)s(Rv x)óge (40)e (x)9ott, quae quemodo inter- pretatus &i& qui cognoscere velit, adeat ipsum. — V. 78seq. Pergit. chorus hae stropha Agesichoram laudibus ornare, laetatur enim , quod choro huic virginum praeesse non dedignetur, quod arcta amicitiae necessitudine sit coniuneta cum Agidone, quod festis diebus epulas à virginibus paratas non spernat: utitur autem chorus per omnia inter- rogativa oratione, — V. 19. [Blass ita scribit: o9 y&g — «rei; Ayidoi Mícp' &o uívtt, QwcvjQie xiu Pxowsó] c)re? agnovit Ahrens, huc

44 ^A POETAE MELICI.

OwoovQout 9' Gu ixewel; GAA& vRV .... GtOÉ, ócíacQ9 — ASI x«i v£Aoe —

85 simowu( x &zav uiv cov zeg6fvog uwcvxv — yAmUÉ éyv 0 .......... wtAtova &vü&rvqv égà' móvov yàg 20 - &uuv (cvog Eysvro.

90 2& "Ayq6uyógag Ób vecvideg deep . égar&g énépav.

spectat schol. adscriptum & «vo i. e. &vrl «0r00. — V. 81. $worj-

qut 9' &u^ Pues; scripsi, charta OQCTHP — AMETTAINEI, unde in promptu correctio, &ud i. e. &uírsow. Huc pertinet schol. Socr £0Q quemadmodum Blass legit. Cf. Hesych. Qoocvruoie svoznvnot xal Óvoua (&oer ijs). Ahrens Qocviusv .. u E£mouver. — V. 82. Conieci dii TüvV ded», - -— GuoL, EA &vcv 00r, — &oyà wai vflog' yogo- ctcttg tinoww x^, &üva név" aire meo6£vog. Schol. oz. vo «v« evv6tg. Cf. Callim. in Tov. 90 «)r0g &vqv ixóiovoae, ivíxiaocog Ói usvownv. Hesych. &vev: &vvow. Hoc dicere chorum putavi: precum mearum quas di ratas faciant principiwm et fimis est; optat autem, ut virgo maneat et chorum regere pergat. Antea conieci del uéve. [dài vivÓ" Gv, cto£, óffacQ": cmovqi. &»vo xod r£Aog' yoga TÓ cig simOuLL ww ' (mtv uiv cor mogcévog prov zo 99dvo A £A oro yAow£. scr. Blass]. —

V. 87 aegre in integrum restitui potest; conieci u& vov, ezmeim ' àvo Bígoaxac, yAoví: h. e. negat, noctua enim sursum abiit, fingit. enim noctuam, Minervae deae virginalis ministram, infaustum edidisse omen, unde colligit Agesichoram nolle semper virginem manere. Prima per- sona Bégexe jA«vÉ nullo modo ferenda, itaque féfexeg correxi, eor- rector AéAexe substituit, sed cum incertum sit, utrum volatu an' voce noctua omen ediderit, illad servavi. — V. 87. Conieci éyó» à' égóc« Ocpu tL poALGTO ávüdvqv igà (Oücuoti i. e. Quo riÓL sive virgini, quae ludendi studiosa et perita est. cf. Stesichor. fr. 34 rows xor Xegt- vov OÓ«uouore xcÀAvópor vurvtiv, quod. Et. M. 265, 35 recte ma yvuat interpretatur, schol. Arist. Pac. 797 quem sequitur Hesych. male TG 97- uocíc cOóusve. Plato Theaet. 161E: Onuduevov Aéysww. vOv Ilgcreyo- Qav. Hesych. Oops vog * cyoAlóusvog: of Ói maífov, (xol) O«guocsic (zetyrvw), ita enim scribendum: quae sequuntur s ectant aliam glos- sam Ocuóven.) Quod antea conieci éyà» à' iod" doudni i e. viragini (Évvvig ab 'Evvo fictum) dudem repudiavi. &v»ódvgv, non &ródviw, plane exhibet charta; éoó, quod divinavit Ahrens, Blass in charta agno- vit, ego antea z09 conieci, usus interpretamento adscripto eo£axsuv imo vuó. [éyàv ài c& uiv Aou .uéAiove (vel poto con) &vódvgv £oó Blass.] — Conieci dyierüg. égaág ÉnéQev. [Blass 5 6 «veg igerüg . émégav.] — A novissima stropha restituenda, me abstinu. Ad v. 32 ef. Hymn. Hom. 21, 1. doife, ob uiv xol wvxvog vzO mteQbyov . Ay" csíüeu OyOn mid odioxav zo0r«uov 7coc OwwiQsvva Ilqveióv. Xanthum . enim Lyciae flumen. dici recte monuit Ahrens: ego quod antea existi-

Ter? amu

[^w CSRMWU, TEC ESSO e! VAM WISI ERIS PM TT

3.4 ——TUE idi: CE PCI Js k*^

207. * &9" EM P y

ALCMAN. 45

24. [11.] M. ou M ^

£v -wWVuM.-w XU .-ul4u.- 7 nuu Ua wu uEewu ou. zw pr Ua uc O)x sig &vQo Gygouxog -ovÓ£ 842

Gx«t0g oU0À z«g& GogoiGur ovói Gso0«A0g yévog ov0' '"EgvGwyatog ovói zowuujv,

-

mavi c&v$ov esse Laconicae terrae rivum, qui Kvoxivv (ita Herodianus,

apud Lycophr. 550 est Kwrmxswv, Choerob. 296 Kaewvowv paenultima producta) vocatus in rhetra Lycurgi, postea Olvo)s appellatus est, in errorem inductus sum Eggeri apographo. "ure y&o v-wv.- O9rÓg £dos, ai x fonat: Tol xvpegvdou: 9" £yov* 7| &v và uoAoím (vel ,uoión) ... Qua* &Ós Tüv Znenvióov doidotéga. x d udodos. gua yo avi à' fvàsxa maí(üov Ófxa enu qe(üsv: qOtyysvau Ó0' Gg (Or imi Edv9o Qoaic. wóxwvog:-&Osi Ó' (uégo faveà xouíóxo — Blass.)

Fr. 94. Steph. Byz. v. "Egoeégs Ilólig "Axagvavías: E. .TÓ ini-

- Xüv "Eovotyaios, ztQl 00 zt0ÀvG Aóyoc TOUS &ogetoig" Ó Tegvixóg y&o pr]

'Heciavóg goo. (fort. del. x«l Hocoói«vóg et deinde qoi restituen- dum), óvt cec uetarot 10 "Eovotyotoc zozteQobvvópevov iv voig iOni-

X0ic* uijmote oU» tÓ (oiov eyssiotu, ó dar 7 BovxoAx] gd doc, xal

TÓv Se9so u.EA Lorca. Urn ovv &aron, eg iori ó7Aov moo AAÀwpüvi (P &x vr, V dij evet) iv doy v0) Ósvréoov vàv llaotevs(ov d6pácov: 956i y&og: Oox ... Eovcigaiog. si yàg vo Otccalóg y£vog cvrvoztíov, éQvixóv low xol zíQOT. E Qut GO (0 * "Hooówevóc év vuig KaQ96ólov mooG olii pr] Ilvoleuetog Égm" sb Ob TO 990i mo:- idi GvvdipeLé Tig, ifyov o2ó £Qvciya 00g ovài motuiv, (sic vulgo, HRV 35 igveijaiog t ov0i mowujv, À 1j igvaryaiog rà Ol ovà? ztoiuirjv, Meineke A1éyov ró: ovói LU D égvotyotos), zoó0nLov. dg ztQ07:€Q- o&vv& jos vou ^el nior Tv Bovxolov T tÓv aimÓAlov, zQÓg O0 tÓ mz Oiju7v &ouódtov iz rosca. Igitur paradosis antiqua proparoxytonon tue- batur, Herodianus praecipit, si £Qwwxóv sit, cireumducendam esse pae- nultimam, id quod secutus sum; sin acuatur antepaenultima, esse appel- lativum, quam interpretationem comprobavit schol. Apoll. Rhod: IV 972: xe tO(v) z«Q' Aiwuavi Ob Aeyousvov igvo(yot0v, v yaío igv- ovra jjvo. zoiueivorra. Qui ultimam acuunt Et. M. 180, 27, Cram. An. Ox. I 10, 28, Philem. 16, non sunt audiendi. Initium. affert Chrysipp. nsQl dztoqazt iy ce. 21: Ei Alxpàv Ó mous ovrog &zxtqaíveto: Ovx

5s év5g dygoixog ov0L cxcióg. ubi quod "s pro eie Jegitur, ex. errore (E16 et HC) ortum videtur, sed recte &'ygouxos, Steph. &yeroc, M. Schmidt ay osiog praeoptat. — V. 2. mood cogoic.w manifestum mendum aegre procuraveris, olim ze avgoict (cf. Lycophr. 676) conieci, Iacobs magd- G0goc, Hartung zeoccogog ov, Welcker z«o' dcóqo::v, Meineke zo dGógour. — V. 4 et 5 redintegrandi sunt ex Strabone X 460, ubi haec leguntur: Tijg Ó* uscoyaíag xard, uiv Uv Axaravíav "Egvtzaíovg turae quow "AmoAÀoóooog AfytoÜoi, Ov AÀlxuav ufurqgrcw O»00* "Eova:i-

46 "^. POETAE MELICI. . 6GAÀA€ XegÓíov &m &xgüv.

25. [22.] 839

N "Emw váós xal u£Aog AÀxudv &bQt, yEyAoGGeuévov xexxeóov ovoóuc ovvb)éusvoc.

26. [12.] Ov uw £u, xagücvixocl usAvytoveg (usgógavor,

yo iog, Kaàivóorviog ovóE TOL, ciiQ E.dc G xoc, ubi Keàv- Qovioc ovót Casaubonus scripsit, libri xc4vóovoíov ài vel xevdov£ov Ó£,.vel xAvócveíov Oé,-vel denique x4vdcvéov 0£. At delendum plane est Koivóo»iog apud Strabonem, quae est interpretatio vocis "Eovct- qoios, namque Stephanus satis luculenter docet, versum fuisse o00" "Eovovyoios 0702 rou, Hartung scripsit "Egvouyeios ovÓi. zowwv priore vocula o2 deleta, Stephani verba non satis recte interpreta- tus. — V. 5b. xoà» Villebrun, codd. xav , praeter lx, qui ut vulgo xoc. Ceterum hoc fortasse fuit carmen, iu quo poeta recensuit varias gentes, apud quas ipsius nomen vigeat, vid. fr. 118.

Fr. 25. Athen. IX 390 A: xeioóvrwt Ob of míoówweg voz viov vxor for, dg el oz Ax uüvos , Afyovvoc oUTOg' imays XtÀ., aq às fugavítov TL moa TÓYV mt6gÓ ov GÓsuv iudv9avs 010 x«l Xopoii£ow ó IIovvixóg &gn viv SEG Tüs Lovovxije toig dogotous. ézivon vot $mó vrÀàv iv voig éonpiote cóovtov Ogv/Q'ov, óc «cra p£unew | Aaeiv Gri LL ILOUGLX]V. MEUS £n v&Ós xol uéLog scripsi, legebatur íziys (ita APN, Emüyeye, L). ói xol n£Log. Cf. Theocriti epigr. 19, 5 de Archilocho: 6g fuushue v. fÜysvvo wwümiüítiog "Emsd vt mOieiv Ttw90g vga T &síóswv. Hermann éz&ys, Meineke Énelys à7 xol u£Aoc, Em- perius £z óé zi «ol t.£Log vel £zmn «aós ,*wunéLog et deinde siot. — V. 9. ev9s yeyMoccauévoy xoxo ídov GTÓUe cvv usvog emendavit Meineke, legebatur &Ogfí r$ yÀocoduevov wow. OÓvouc cvv. Emperius MT (sos) TÓ yAcocciyóv zoxe (vel $QGue) x«xx. crOóuc cvv9., Her- mann evoé vt yÀOcoc vOuov, ] xewx. opoÓov | cvv. Ego olim proposui toro yioccáve nov (ut zodcveuog dicitur) x. óz« c., Hartung hei à vt wel pfAog 4A. s0QsTO, yAvxvorOQuov *. Oz« cvv9.

Fr. 26. Antig. Caryst. Hist. Mir. 21 (23): Tv ài iànviviso of doGsvtg x19 Aot XooUrcct: Orr 0v baó vov yes d69ev1,6oct xe puc. à ivovcat mévtGo ot, qégovotv evro)g af uA scat él TOV zTEQOYv Ae Bov con vet &evi TÓ Vm TOU Aluuüvos Aeyópevov tobcQ) GUY QYELO- pívov' gQolv yoQ &ogevijs. av ux tÓ yijoeg «ol voig yogoc 00 Ovvd- uevoc Gvjumegug £oe co ov02 vj vàv zooOiívov óoynosv OO u' £r, wtÀ.:— V. 1. o9 u' fw, cod. Pal. quem inspexit Holder o9 uév «i. — fpeoópoovot Scripsi cum Barkero, idemque Schneidewin edidit, lege- batur fegóg vot, quod vocabulum "nonnulli legisse videntur ap. Hom. Il. 2 505, ubi nunc gsoogovov extat. Ahrens et apud Alcmanem et apud Homerum (soógevoc requirit, quod repetit ab /soóg (— óus066,

F3. c.n

ALCMAN. 41

yvie qg£égttv verat: p&As 07 fe xmovAog siqv, 843 0g v' iml xvuerog &vOog Ku &AxvóveGG. mort vyAeybg «rog Pyow, &Aurógqvgog el«gog Ogvig.

21. [13.] IloÀA«Aéyov óvvu &vOoé, yvvouxl ài Icy ona.

98. [?1.]

Zocav Ó' &zgaxra veiüviüsg, QoT Ogvsug (égaxog vzsozvcuévo.

Avyvoóg, Aiuoóc), Philol. XXVII 590. — V.2. g£osw, scribendum vide- tur péoqv. — Cod. Pal. (às 07, 4s et in margine xev& czoxoz?v r0U & doxtwxo0 Grouyt(ov: Pyev yaQ r0 OÀov d(4Ae, cquavtuxOv sUvz5G imíooqua àvrl v0U Ogsisv, si9e, «i9s. Apoll. de coni. Bekk. An. II 522: Tó &joÀs ivvsiég ior xoà caqig ix vüc ixvcdotog vov «^ wol dqou- osOlv y&Q r0 avrO ÓnAoi^ Bes Oc, (As w.s. et rursus 568. ldem legitur in Bekk. An. lI 946. Cram. An. Ox. I 265, 1. Et. M. 186, 43. Schol. Arist. Av. 299. Suid. v. Kcyov4og. Denique Et. Flor. Miller Misc. 60: QuÀs, &vrl vo? &(As: Bs O] BdAe dazO ToO wüovxog sinv: o i "Aiwuüv v0 cAs, olov &(dAs wel véovra .. yíverow |n his novissimis cave credas aliud Alemanis fragmentum delitescere, scribendum 4Axpu&v. v0 ài d (As, olov à (4As uq éy£vovro yívevou xol & xot cvy- xomQv xrÀ.: initium est epigr. Callimachei 19, ubi óqzAs legitur, sed « f&1s commendat Agathias Anth. VII 583, ut assolet Callimachum imi- tatus. — V. 3. Satis intempestive Hecker d»' (vel og") &Awvóvtcot qogsito.. lmitatur Aristoph. Av. 251: ów v' émi móvriov oióuc 9«ico- eng Dia uer &Awvóvtoo. movGüroi, ubi Schol. fori à» ze«o& và Ai«ua- pog" 0o v Emi... morürtcow. Ói0 xol ZioQurg siogrot, unde apparet etiam apud Aristophanem grovijre, restituendum esse. Cf. Zon. 121: Wixuüv: Ügvtov SO95vquxov. ubi Goettling: AAxvow: 0. 9. AÀxuav recte videtur corrigere. — V. 4. wqAeyig scripsi, Antig. vyàsig, &ótic Photius 348, 22: "Ogvtg: . . . xol zog 0g»£, meo AÀxudüvi ÓL &xoab 0gvic' AÓÀsig wvÀ, unde Boissonade vyóség coniecit, Hecker voÀsuég. Cf. Hesych. NwAsyég: oiwroóv (Alberti &vouwxrov), c9 91vrrov. Ultima verba «4. si. 0. affert Athen. IX 473D, Hecker ísoóg (fao0g) üorvic, fortasse recte, Ahrens sí«góg i. e. (egóg sive ÓisgOg, sed quae de his vocabulis disseruit, redarguere non est huius loci.

Fr. 27. Aristid. ll 40: T£ 9? 0 vóv zag9évov énawwirng vt x«i coufoviog Aéys: Ó AaxsÓmtuóviog mownzüue: lloàÀQ ÀÉ- yv «rA. z0ÀÀG, quoív, 0 &vio Asyévo, yvvi) 0$ olg àv «x065 yatofro. ubi Sch.: 0 AAxuev. IloAAeAiéycov Herm., v. zoAAà Afyov. — óvvu, M óvvou'. — Ilecucone Hermann, zóc: zjaonu& O, zo jdoj jc«on« M, zou qyoQn& L. à

Fr.?8. Athen. IX 373 E: Ort 02 xol imi roO mÀn8vvrixov Oovttc Aéyovew, moóxsuret v0 Mevévógsiov uegrogtov. dÀÀG xl Alwpov zov

qo: Ajíc«v wrà. ccv scripsi, quamvis brevior forma £óv» non Oüvcov usitata sit. Weleker (Mus. Rh. X 406) frustra defendit Avc«v. Olim «$c«» scripsi, e à me monitus proposuit Schneidewin, vel potius &)s«v &zQ«xr«, quandoquidem alias trisyllaba f£antum forma extat. At in hae comparatione timoris potins quam clamoris fieri solet men-

A8 — POETAE MELICI.

29, 844 ZsÜ mívtQ, «i yao £uóg zó0tg ti.

30. [79]

Ze Ób mgorl yoUvera zmvO.

31. [80.] Tà ài yvvà vau(« Gqeüg eis qoas.

32. [114] CIMoxvov à) im^ &gu6veg& 4uoóg £yov.

tio, ut est apud Aleaeum fr. 27: £mvafov dor OgviU9tsg Ówvv Altcrov éf&emívug qovévca, adde Soph. Ai. 167. Aleman Nausicade ministras dicit, quae cum Ulixem conspexissent, subito timore percelluntur, cf. Homeri Od. VI 138: tofccov Ó' Give &AÀq.. Ad idem hoc carmen pertinent fr. 29. 30. 31. 32, cf. quae dixi in Philol. XVI 590 seq. Welcker et Rossbach tetrametrum acatalectum exhibent, quos nolui sequi, nam Aleman versiculos minutos adamavit, neque dubitavit elisionem versu extremo admittere. — V. 1. dT, Aleman ór', ut solet, scripsisse videtur. — V. 2. Üpveic PVL, lovi B, Üovithog À. — vzsontoutvo Dindorf, vulgo ozsozzouévov, 'BP bxsonveuévo.

Fr. 29. Schol Hom. Od. $244: Ai y&e &uol. . év Oe veLe- TO»: Guepo ubv d9ecer Apíarepyog* óvozdeet obo mre ol TOU ztQdov, Ém&l «ol AÀwpav «vróv uevífoAe (Lehrs uevíAofe mavult), moo9é- vovg AsyoocGeg siocyov' Z&sU wv.

Fr. 30. Apollon. de pron. 399 B: Iieioco yobr £ovt mu £réoous soptiv, GgértQ0v zo T ÉQO: dvi T09 vufrsQov .. . Alupdv: "Tué «rh. (fr. 3) Zgsà Ób «vA. — mori Bekker, cod. zori. — yoveca, malim y voca. cf. Homeri Od. 4 146: Zóv cs móc 6&4 vs yovvoaO" [xevo z0ÀÀ& poyno«cc. Non audiendus Ahrens, qui hunc versiculum Calli- macho vindicat de dial. dor. Ms vide supra ad fr. 3.

Fr. 31. Oyrillus ap. Cram. An. Par. IV 481, 27: eno, TÓ bzojoó, &v9ev xol 1Ó 0x08 , sig Ov bzoyogobpev , ag "Aixiden - v0 Ób yovoi TG-

píeg cq£oeg sibe qj09ug, quae correxi; adde , Apollon. de pron. 402B: v0 -

cgs&g Psi£e (cod. eqeacos siÉsv) gdoec meo" Ahxuüvi và € misovcfet.

Fr. 32. Eustath. Il. 110, 25: Movzjgsg 92 £y $nivxoic 7, geío, 1j XÀACVETOL Sure, aoi uiv à1à r09 &, 08ev xol yéovi(o, zov 0i 9i TG ABE 19 óyyov , morb Ói word "HooOivóv x«l uevortüt(ong «vie sig 5j, 0 ueovrvosi qunuolv Axuav iv c: im d. *TÀ. Versum redintegravi, cf. Homeri Od. s 276: Agxtov 2. TH yao à» uy &voys Kolvyo, óia 9ecov Ilovroroosvéusvow, m^ cowtsoc q:t00c £yovra. — Fortasse. alia quoque huc pertinent, velut fr. 54 X yo &£ouat (cf. Od. £ 108: eg c? yovou Geol TS véd nme v), fr. 14 Méxegg éxsivog (Od. £ 158 xsivog À' «9 msgi xijov poweororog), fr. zAn9oíov (Od. s 270. 315).

[]

ALCMAN. 49

33. [23.] Kaí zox& rov Óm6c ToíxoÓog xvroc, : Q x £v... A8 dysigaug: | GÀÀ' Pvw vov y! &mvgog, váy« Oi mAfog

érvcog, olov Ó mepuqpéyos IAAxuiv 845 6 qoáo9r yAigóv zrÓ& vàg vQomg:

obr. y&Q QU vervyu£vov o9,

dÀÀ& v& xow& yg, Dozto 0 ÓGuog,

fares.

34. [25.]

IloÀÀéx. Ó0' év xogvgaig Ópíov, Ox« Ocoicw GÓy zoAUQauog £ogrd, qovci0v &yyog Éyouse uéyav Gxvgov, " à

: Fr. 33. Athen. X 416 C: Kol A4Àwuàv Ób Ó mzowQvQg favróv dànqáyov sive. z«oxó(0ocw iv và voíro 9 yo) 9i& vo?vov: Kaí z0x«& v0t X14. Respicit huc Aelian. Var. H. 1 27. — V. 1. zoxa, fort. rTóx«. — V. 2. dytíooig scripsi, nam coniunctivus modus dysíogg ab instituta sententia alienus; o x»' £»..... As' dysíone Dindorf prae- eunte Hermanno, A à *' e»use yetoge, B d xevilsa j siens, PVL d x«l vikía vQujonc. Supplementum incertum, fortasse o x' ivi maiclv

: imaíxAw dysíoeug: chorus enim virginum vel chori dux videtur com- | lari; de vocabulo £zeíx4iw« vid. Athen. XIV, 649 E: 4míov ób xal Hoó9ooog, Gs qc Ilíugilos, $xaíxhie (ita C, £xoíxAti AD, énénAsia PVL) xeAsic9nt và usta Óc?mvov vooyrucro. Meineke o x' iv &Ófcuate zóAÀ iveysíogc. Welcker Mus. Rh. X 408 O0 *' £»& Àsim roujonc qÀÀ' Fu | Évru ye viv &nvoog, Hartung 9 x' £vi zvdvióv ot eyetonc. — V.3. £v AB, £y. PVL. — &zvoog L, &zsigog BPV. — V. 4. £zveog L, éxvsog P, Émvso V. — V. 6. gAwgóv z:Óà Casaubonus, libri zo/eoov z«iüc, fortasse verba traiicienda 44:00» oco). — V. 6. «9 censor lenensis Athenaei, vulgo o?, Schweighaeuser o? vrÓ non recte probante Welckero. — cezvyuévov L, vervpuévov ABPV. — ZoOs:i, fort. 269 si, : quod aom quoque proposuit. Meinéke scripsit 7odc0r jAtegóv zsàd

T&g rQozGg fcOsuv (vel ioc»): ovr. yàg 50 revvyutvov, «ÀÀQ «tA. — V. *. «ow& Casaubonus, libri xoi.

Fr. 34. Athen. XI 498 F: 446xÀnqzicóng ób ó Mvgisavóg iv và me9l vig Neoroo(Óog qmoív, Ot vÀ Guogti xol vQ wwcov((ío vàv uiv iv dott xal ueroíov ovOclg Pyoivo, cv(dvei 0b wol vousig x«l of ív và dyoor .. x01 Aixuiv Of qno IIoAAdui x14. — V. 1. 0xo, B ca. — V. 2. Oeoícw &Óy Hermann, vulgo $so/g &óy, quod frustra tuetur Welcker, qui de his versibus disputavit in Mus. hh. X 254. — zoÀvgepuog Fio- rillo, libri zoA?goroc, quod Welcker alii putant dorice pro zoA$qovoc dictum esse, id quod iure suo Ahrens de dial. Dor. 182 addubitavit;

Li dic dr CE i E a

TERM

E. melius conveniret, si quis z049 q«sivóg interpretaretur, quemadmodum E est apud Pindarum Isth. V. 30 év»v 9woíows: qosvvois, at insolens eius- , modi compositum. Olim zo4$goiog h. e. zoA90wog scripsi. — V. 3. 3 xo?ctov scripsi, legebatur zovesov, Baumeister male xíccwo» dyyos. 1 PogrAE Lv&R. IIl, 4

3

50 — POETAE MELICI.

oid vt zOLUuÉveg &vOgsg Cyovow, 5 y&ool Acóvrstov y&Ac $2jo«o, vvgóv érUQuo«g u£ycv GrovQov gyupóvrav. 846

— V. 4. £yovcoi, "fort. rectius £govcur, vid. ad; fr. 60, 1, É'youco AB, Fqovca PVL. — V. 5. gsool Asóvvetov y&Ae Fiorillo, 8"jc«o ego, codd. qt0ci Asovríov (sic B, xegotAsov víov PV, Asovr£ov L) éxoAeOsico: Fiorillo $'si6c pariter atque ürQvqorv tanquam interpretamenta abiecit, Hermann 7e96i Asóvcsov £v ycÀAo 95/o« coniecit, ego olim $*$6« scripsi, sed hoc non solum propter formae insolentiam offendit, verum etiam praesens tempus ferri nequit, ubi omnino praeteritum requiritur: itaque nune $6«0 Scripsi (nam neque contracta forma $*j6«, neque $16«c .satis placet), ubi asyndeton 4$»56«o . .. érvonoag, quamvis mon satis gratum, tamen rationem habet. Fiorillo autem, qui verissime vidit

"c t restituendum esse, commode adhibuit Aristid. I 49: Kai Óovouc Q4» xc vovg mTEQOUv (6. Zhóvvsos), 001 Ünzovge uóvov- dont xad isóv- vOv y&Ao du£Aysuv üvéünuét vig ovrÓ Anuxcovixóg z0iQvijc. Sane Aristides Bácchum dicit leonum lae mulgere, Aleman eadem attribuit mulieri: nec tamen recte Emperius, cum antea $)c9o. proposuisset, postea ut hane difficultatem removeret, £yov cv pro £yowea et 9766 scripsit. Fiorilo Baeccham aliquam dei ministram diei existimavit: mihi vel Bacchi Aliquam comitem, velut Mé9qv, vel zoit« (Sophocles Triptol. fr. 539: '"HA8sv Ób Zelg Sisi, zos6píorr 9tàv) poeta dicere visus est, quamquam etiam de matre Deorum cogitavi, cuius religio iam ante Alemanis saeculum in Peloponnesum haud dubie fuit propa- gata, cf. quae Pausanias in Areadicis (VIII 44, 3) dicit: zQóg TE TOU gto? Tij zqy5 veóc 3 Mmqtoóg 9sàv lon. 00x &yov. 0pogov xod Afovrzsg Óvo Aífhov zezowu£voi, hinc etiam ipse Alpheus Asóvzei0g ztóg0g dictus, vid. Hesych. (Hartung de Diana et Nymphis Caryatidibus cogi- tat.) 'Sed ut hoe in medio relinquam, non est mirum, si Aristides, qui ÀÁlemanis hune locum non satis firma tenebat memoria, haec ad Bacchum transtulit, cui eiusmodi facinus inprimis convenire videbatur, Minime vero audiendus Welcker, qui Aristidis locum ab Alemane plane alienum ratus, hune poetam existimat Spartanam mulierem alloqui, quae diis obtulerit in aureo vasculo caseum, qui vel in leonis simili- tudinem formatus vel leonis imagine ornatus fuerit, itaque corrigit qt00l ArÓvrtiov ozcAcOtica vel moAo9sico (im massam cogens) quorum neutrum graeci sermonis consuetudine firmatur: persuasit tamen Sehneidewino, qui Philol. X 352 xsool Asóvrsov sixóva eic legendum censuit. — V. 6. &oyupóvzav Welcker, dgyétoqsovcat A, &oyetogóvrat BP, &oyógsóv vs VL, ego olim "Aoyeigóvto conieci, ut hoc nomine Aleman appellaverit Bacchum, quemadmodum Apollinem , Sophocles (vid. Et. Gud. 72, 52). Meineke &gyiogóvre edidit: sed «oyiupórvrov dixisse Alemanem correpta antepaenultima testatur gramm. Hambur- gensis editus a Welckero et Schneidewino (M. Rh. X 256, Phil. X 350): cà ToC Tj) ye 1j Óvagogosuevor sícl ravra dgytupóvtis. xal TQ0c évrnorceg péyav coyógav. &oyipórvvo* sixsiog d6regor) xol vÓ i'*sAog. Poterat hoe Alemanis versu Didymus uti, qui "Aoysupóvrge vel potius "Aoyupóvrge à vocula «gc inserta I' repetebat, vid. Schmidt Didym. 331. Lepide autem et solita usus audacia poeta caseum doytpóvro» appel- lavit, nam recte puto Welekerum accusativum restituisse. Est'autem hic versus , ut videtur, strophae novissimus, itaque poeta trochaicam clausulam in locum daetylorum substituit, nam dactylis trium tempo- rum hic haud dubie usus est.

1 ] P j E 1 r 1 f.

ALCMAN. 51

* 35. [14.] "Eomew y&o &vr« v Gi0490 TÓ x«AdQg xiDegícÓmv.

26. [26.]

"Egog ue d«ore Kimgidog Féxevi yAvxUg xert(fcv xc«gÓ(av (lavet.

31. [97.] | 841

«4C SEE A I Mi ipa MC -—A Ww uxu.-

JU Ww IUS.

Tovro FaÓsa&v .. Moac&v &£Óci&ev ÓGgov uxaige zag)évov & Eav9à MeyaAocroára.

38. [34.]

"AgooÓíre« uiv ovx £Gri, uoyos 0 "Egoc oic maig za(cst

&xg' em v9 xafWtveov, & uy uo 9iyne, và xvzcigíoxo. SN

Fr. 35. Plut. vit. Lycurgi c. 21: Moveotxorérovg yàg &uc xcl mo0- AspuxoTirovg &zoqaívovow avrovg (AoxsÓciuuovíovc)* Foz tt xA. cg Ó Auxovixóg mous sionxs. Eadem s. poetae n. de fort. Alex. II c. 2. — Eos, Scaliger coni, jme: — V. 2. «i9«9/córv scripsi, vulgo «i9«- eícüsiv, C »idÓngíÓsuw. Welcker rà ciócQc et xwPaoícósv requirit. In ed. 2 coniunxi cum fr. 22.

Fr. 36. Athen. XIII 600 F: "4og$reg Ó' ó &ouorixóg, Oc quot Xa- uoilÉov, 'Alwuüvoa ysyovivot vàv igotwudv usÀóv mysuóvea, xol i«- Qovvat zQdrov uílog c&xOóAeGrov Ovroa xol (fort. x«roqQ7 pro xol scri- bendum) zsol r&g yvvaiweg xcl tyv vowvtqv uovcav tig vac Owroifldc: O10 wol Afysu» Év vwvt vYv usiàv: "Egog wvrà. — V. 1. ÓO«vre scripsi, vulgo à' «ors, Buttmann ds$rs. — Jfxori scripsi, legebatur £xeri.

Fr. 37. Athen. XIII 600 F: éys. à (Aoy?rag sive Xepoiiíov)

*««l à vie Meyeiocroérue o9 ustoíog igecüeín (libri cvuuéroog foa-

c9e(g, alterum Schweighaeuser, alterum Cobet correxit), zowroíag uiv ojonc, Üvvauívgg 0b xol Ouà viv OuiA(av rovg igocTGg nQ00tixvcactoi. Afysu Ó' oUrog z:ol a)ric: Tov9' àÓtiav uovcav xrÀ. Est fort, ex eodem carmine ex quo f. 96, — V. 1. rovro Faósi&v .. Moocdáv scripsi, fortasse Zulv vel dà»' àv ad versum redintegrandum addendum, antea T000' &üsüv Movc&v scripsi, Stephanus &óei&v Movcüv, cui Mocüv substituit Schneidewin, non recte Meineke Mo à». — V. 9. ucxetoa, PVL udxeige. — zeo9ívov AB, z«oQ9cvo PVL, fort. zaoc£vov.

Fr. 38. Hephaest. 76: zfóvero: ÓL xal ufyo: vov f£ÉauérQov zQo- xómrtiv vÓ uíroov Óuk 10 tQuvwovtdonuov uy vztofaAAsww wol eim dv SÉdusrQov xaraÀmxTwwÓv rÓ xoloDusvov rov AÀlxuüvog i» uóvov áu- quiéxoov' 'Aqdo. xr. Eadem Apostol. IV 62, 6. — V. 1. zeig sace:

4*

TU E

52 . POETAE MELICI.

39. [30.] XovUcoiov Oguov PLycov óaÓw&&v szeváAougs i6m xaAyGv.

40. [50.] 848 - Zódzagig, eivózxagus, x«xóv "EAAGÓL fcoviaveíou. —

41. [51.]

Kaí zor' OÓvoodos veA«Gípoovoe G9 ira(ocv Kígxo émoeAsbaca.

42. [82.] | Tís 0" &v, víg zoxa ó& &AÀo vóov &vÓoog £víGmoi;

Bentley, zog à7 Turneb., zoeícós. CE, eua AP, zoícón FIBNH Apost. Fort. hue pertinet "Hesych. Tlaícó (cod. mei 97) moidegie n, ut sit scribendum zre/có: mod egie oer. — V. 23. ix vn, i &v$s A, émávéns P, aincvone C. — à wj, À eury. — Hartung &4xo' im d»- Sqvà Beíivov, abusus Hesychii glossa &vóqvórv, dv9noóv, («zróv, ubi dudum &»$9uvóv restitutum est. — xofleivov Pauwius, vulgo xofBetvov, Ursinus ««ueívov, Apost. Gv» Bevor. — à wvzotícxo A, ut scripserat eleker, vulgo zo wvzoeioíoxo, Apost. rà »wropoícco.

Fr. 39. Athen. XV 682A: Tow ài xoAyàv uépvqvcw xol Aiwpav iv voUTOig XoOcsov wtÀ. — xovciov B, yovosov Ursinus, vulgo xe5- 6:,0». — QoOw&v ... xwocAgàv Dalecampius, vulgo $ediwav - 2. XO. — qg&v&Aoig ico scripsi, legebatur z£v01016L, vitium subesse animadvertit Meineke, sed non debebat zevcAorg iov corrigere.

Fr. 40. Schol. Hom. Il. y 39: 4d$onagu: imi xoà covouccuévs Ido, «ox Ide. Kol AÀxuav quot docozaQuig xv. Eadem Eust. 379, 38, ubi xal «(vómeoug. — (ovievsíoo, legebatur gariovetoy.

Fr. 41. Schol. Hom. Il. x 236: Koi Aixudv y&o quot Koaí mot. wA. 09 y&g aor, It svipev , «AÀ' ozíOsro O0vcosi. — V. 1. oKFa9*

scripsi , legebatur or& 9", antea correxeram óe9', et sic Schneidewin .

et Dindorf. — fraioov Heyne, codd. fréígcov. — "y. 2. Kíoxa. scripsi,

legebatur Kígxy. — bod elipoau, Heyne ézQAsupsv coniecit, mihi poeta -

seripsisse videtur: Kíoxo ÉndAsub(sv waQÓv qgsol Osspoc)eca.

cf. Od. u 4T: imi à ober dieiipou évaloov, xnoov Oevijoee ueiunjoéo. adde 173: e?109 &yà xneoto péyov TQOy0v oB£r ood vvrQà Overruajéas, qol otiooijot. muéGevv: opo 9" (aívezo wnoóc, insi wirro ueydAm is

Heiov v' ovy "Pzregtovíóco & &voxr0g, Sed novissimus hie versus expun- gendus, quippe qui à rhapsodo aliquo sit additus. Antea apud Alcma- nem suspicatus sum legendum esse: xod zóT ... Kíoxa íémdáAsuw- e iapo.

Fr. 42. Apollon. de Ady. in Bekk. An. II 566, 11: "E£ije ónv£ov x«l ztol coo PA. AAuudv: T(c &v, víg noxa óc wá. ríe à Schneide-

ALCMAN. 53

43. [124.] Kol mowxíAov (xa, vóv &uzéAcov óp9aAudv OÀcrQQa.

A4. [116.] Tà àb oxou)vOce x«v' dv xágoav uáfog éxíatcv.

45. [4.] 849

Móàsc' &ys, KaAAuóma, 9vyeveQ Zhióg, gy! &gavàv éméow, emi 0' lusgov Uuvo xcl y«gítvre ví9su yogóv.

46. [40.]

Ilág 9" (cgóv dxómsiov zaQ« ve "vga.

win, vulgo zíg, nisi forte zíg x« (sive x«v) scribendum; sed Aleman eliam fr. 49 utitur particula &vi re)r« pulv dóg 4v 0 ÓGuog &za«g. — ó& voculam nonnulli grammatici ex óé« coaluisse ideoque ó& scriben- dum esse censuerunt, quos olim secutus sum. Sed antiquitus propagata scriptura erat ó« et similiter apud Aeolenses (jov, quam tuentur Apol- lonius et Herodianus, cf. Et. MN. 210, 43 et 700, 25. Sed quod illi existimant, decurtatum esse ex ó«órov, falluntur: primigenia adiectivi forma fuit PALZ, hine neutrum adverbii loco adhibitum. Hiatus aspe- rjtas mitigatur littera àvexquovy5ro praesertim in caesura. — &42o Bekker,

cod. dA4&. — évíomor scripsi, legebatur ézíomo:. Fr. 43. Ammon. v. izsg: ... i«eg 01 và OteoD (ovre rovg OqO'aAuobs rà» dumilov. Kal zowx(iov wtÀ. — V. 1. duméAov (vel potius &p-

míle) óp9ocÀuóv scripsi, legebatur inverso ordine óp9'aAuóv cuz£Lov. Est autem versus 1 anapaestus generis logaoedici, quo genere usum esse hune poetam testis est Hephaest. c. 8 extremo, ubi Alemanem metrum Archebuleum adhibuisse auctor est. Antea scripseram óq$'«4- pàv duztA(vov, Reiske &zoAov, Schneidewin delevit.

Fr. 44. Herodian. zegl uov. A£&. 44, 10: IIco& ài AÀxu&vi Óu& tov & (miifo) rà 0b exopóvOta xav! GQw xdooarv udo Pmíafs. Lehrs coni. v Üfomowe 9:à wcrrüv wdooav dufac imívfs de Venere vel Ate cogi- tans, Nauck và Ó» xógvv Qs& xortàv xdocv Aeflóc imíufe. Nom pos- sum expedire, olim proposui dubitanter zo 9? 6x0A4Àvv Ota | xavrav x«o&v &oGOg míafev, Hartung v) àÀ xógvv Oed werrüv xoog&v uc- AexGg iníafsv. Forma ziéfo etiam Sophron usus est ap. Apoll. de pron. 336: o0y ó0siv vv imwxofe, ubi ém(ofs vel éxía&s scribendum.

Fr. 45. Hephaest. 40: 4Àxgu&v xol 0i«g crQog&g rovro TO uérQo xertepíronos' Moo dys xrà. Eadem Max. Plan. V 510 ed. Walz. Arsen. Viol. 360. Apostol XI 94, 4, — V. 1 etiam Hephaest. 24 et Schol — V. $. fusgov, Max. fegóv. — V. 8. 9uvo Heph. (nisi quod A vuvo), vuvo Ars. Apost, 9uvov Max. .

Fr. 46. Schol. Odyss. y 171: N»jeov ixl Wvoíne] vro(ótov puxoóv,

ESMINLUeL-. -

54 j POETAE MELICI.

41. [T.] Eineré uou v&Ós, qpUA« foovuüocu.

48. [41.] Oi« Zhig 9uydvqo époom vgégeu x«i ZeA«veg [Ote].

49. [64.] 850

- e * Mw Tevve uiv og &v 0 ÓGpuog zog.

50. [60.]

Méya y&í(vovu ysívov.

51. [61.] OQ? y&o &yóvya, F&vaoon, zig 9Uyarp.

£fyov Auiéve vnàv sixocw. AÀlxuev: IInoc vt feoóv oxóztiov zc tt Jooe vv zí[ióvvcov Gyovrsc. Eadem Eust. 1462, 46. Cram. An. Par. III 433, 19. Schneidewin à me monitus vidit Alcmanis versum cum Cratini fragmento "Voc vÓóv Zióvvcov Gyovrsg (vid. Meineke II 1, 208) temere coaluisse. — zo 9' Buttmann, vulgo z«oc ve, sed Cobet male ad eundem modum z«o vs *P?oo.

Fr. 47. Aristid. II 509: 444ey5 0i (0 4Àxp&v) o9ro og00go £v- sog yíyvevon Gore. qeuns àv Or. 090 ovro0l xcr& T0 Quo £vOtOg ionv, àÀÀ' móvó Ór vob0vo dGomztQ Q9t0g vÓv dmxO umyovis A&ytv EL- ze«rt XvÀ. ltaque in hoc quoque carmine de se praedicaverat poeta. Est fort. ex eodem carmine ex quo est fr. 33.

Fr. 48. Plut. Sympos. III 10, 3: zfoocofoAs? y&o rais zevosAnvois poire OvvvqxOusvog (0 c9), €c zov xol AAxuüv 0 usAomotóg civi- rÓpevog t7v Oo0cov &ígog Qvyoréoe wol ZeAnvqe: Olea, qnot, zig 9. £oco (vulgo u£yo) v. x. Ze4. (om. fac). ,et de facie in orbe lunae c. 25 ubi oíc om., praeterea Z/ióg codd. pariter atque óíog om., et Quaest. nat. c. 24, ubi additum est ó/«g. Respicit Macrob. Saturn. VII 16. Hinc Natalis Com. Myth. III 255: ,,Quidam tradiderunt Lunam fuisse uxo- rem Aeris, e quo Rorem filium conceperit ac genuerit, ut ait Aleman . melieus in eo carmine: "4ygoctw Ooócov ovist uiv Mqvae vt wel A£oog víóg.* — Ego ó/«c cancellis sepsi, quamquam epitheton hoe convenit Lunae, cf. Hymn. Hom. 32 v. 8 et 17; fortasse Z/edavoíeg scribendum, sed quoniam numeri ambigui, satius coniecturis abstinere. Hartung "Eoca voíqgeu ZiAevoíeg vs.

Fr. 49. Hephaest. 40: To ài £gOmmusos? (OwwrvÀuuÓ w£yonrou) Aiwudv: To)rc uiv wvÀ. cf. Schol. Heph. 176. — ó&uog, vulgo à7uos.

Fr. 50. Schol. Hom. Il. ; 305: "444& u£yo óé&og vt x«l Pocouévowc, mv9ícUo. Asímsu vó üyat v, oc AAwuoav: Méya uvÀ.

Fr. 51. Apollon. de Pron. 324 B: Of «vvoi zogisig "EDSNI'A xol

TU".

ALCMAN. 55 52. [69.] Ilgóg ài vi rOv gíAcv.

* 5B. . T&. y&o "AAc&nvógos Ócpuaoccv.

* 54. * 2b yàg Gfouau.

55. "Eyev u^ &yog, à AE Oaiyuov.

:56 A. [81.] 851

Xgoig &ÓsÀAgiÓcolg xüg« x«l qóvov.

56 B.

Einé ut Ó0' avve qaíóiuuog Alag.

'EDQ NH: Ov yàg Pjevya dvaoco 4. 9. 4Alxuov. — scripsi £yovye (vid. Etym. M. 315, 11) et J"&v«oca.

Fr. 52. 53. 54. Apollon. de Pron. 366 C: 'H XE óuoíog mQ0g m&r- rov xown' Zopgiig Qut vo9 v* ... IIoOG xvÀ. AAuudv. Kol fv uev& r00 v Tei y&o AlsÉdvOoo Oáuaco. Kal Pw wowóg: Eb y&o &£oper (hoc affert etiam de Syntaxi 139). Alcmani etiam haec duo fragmenta tribui, et fr. 53 correxi, Bekker iéfevógog ósódguecra:, Ahrens "42:&ávógo ópuecsv, de Venere et Helena interpretatus, Hartung vel y&g wal "AiebavÓgo OsÓcuecro:, male negans vei accusativi for- mam esse.

Fr. 55. Etym. M. 622, 44: Zx à& ro? 0400g yívevau 7] wAquuxs) 0Ào£, x«l xcr& cvyxoz5v 0À£, idv Ók 0Àóg p 7 t995:ia, yívow v T) wAqux, 01h xal o)x fori ovyxomqQ: oiov "Eyst u/ Gy og (M Ogoc) o ó࣠8. Alemanis esse docet Grammat. An. Ox. Cram. II p. 461, 32 et Schol. Il x 134: O?0i ró 4Awuavixóv £got uágng As Óaiuov: rov ye OloÀls ovyxoz)5 isvw. Of. etiam An. Cram. Ox. I 442 not. Scripsi à 4?, cum antea & 04 edidissem, Hartung oi.

Fr. 56 A. Apollon. de Pron. 403: ll1&4w à5 6 AÀxwuàv t0 egé£ag &vrl fvixoU Cvabs: Kol r0 aqoig dótiqióforg xdoev (x&oo Bekker) xal qóvov. ubi scribendum r0 ege&g (respicit fr. 31) &vrl £vixo? frac. x«l r0' Zgoig «r4. quod vidit etiam Ahrens. Hartung oqoicw c&ótAgi- üroig x&Qdg r& xol góvov.

Fr. 56 B. Et. Flor. Miller Misc. 213: r0 à u5 AAgav: stimé ut x11. Praecedunt quae Zonaras 1338 exhibet: ué£y«g zeg& v0 ujyag, 0 qj à» iv vj yj, dAÀ Vmsofgov «rc. Similes ineptiae leguntur in Et. M. 574, 38 (nisi quod planius dixit zegc vó ur) dzeyvorvtixóv xol TÓ yj) et apud Eust. Od. 1447, 10. Itaque nihil reconditi delitescit

BB POETAE MELICI.

* BT, M«óé uw dz(Óqv &méovxs. 58. [123.]

"Pur&v /0gog &v9éov vA, Nuxvóg usAetveg G6r£ovov.

59. [5.]

"7m WM 4 LUNAM AU AJ

Móco«, Zhióg 9vyavso, eocvíegu ACy' csícouat.

60. [10.] 852 ene E Ak es Md M nr. AUD icis Num FW, LO AGI nim Ui de m UP dd us su CUP IA exc EAD UE MC OE RENE lima e Aes

in Alemanis versiculo, illud dubium, sims ,utrum grammatici an poetae sit; prius si probaveris, scribendum Biy CDLIT gatos Alas. sed puto grammaticum scripsisse: xci cvr0 Ó5 rovro u£yeg (vid. Eust): "Aiwuev: Eins uL Éy og àoo gotüuuos Ai«c. quemadmodum est ap. Hom. Il. H 24 vízrs 69 Ó «9 ueueviw, zhióg Ovyovto urycAow, gAOtg dm OvAvuzoLo.

Fr. 57. Etym. Va ap. Gaisf. Et. M. p. 327: T0 y&g Aeaxeovixóv éoviv ds(üsw 7| de(Ótv. ur) ÓO' £u de(Ósww dm. Of. Phavor. p. 115 (ubi o0 s(üsv pro 7). apparet deiüqv Scribendum esse, nec dubium est Alecmiamis esse versiculum.

Fr. 58. Schol. Soph. 9. C. 1248: Nvyv&v dm "Puxzüv:. . A&yet ót ov évvoyu Ói& TO mQ0g vj Oocsi xsictow néprrcet 8b wol 4i- xjLà v Aéyov ovrog: Puzxag 0poc £vQtov vA«L ». p. GríQvov (Gt£o-

vov Triclin.). Emendavit Lobeck. Conieci "Pínac ógoc , £v9 £cuv sovol Nvxt0g uskavootéovo, Schoemann 'P. ógog £vQsov «vAd vs Nvxrog u&- Ae(vag &oríoov, Hartung £v&«w Osgdmvoi Nvwróc uelevoozéQvo.

Fr. 59. Schol. Hom. Il. » 588: T5 qu meocyoyy Fired xoc TQLOV xÉyonvat - TTOGEOY, inl yevuxije, OorixTG, eictermixe . : imi ài xAnvuxTG Alwpuav Ó piro ovvog: Moóco« xr. Fort yéo o)oaría. V. 2 legitur etiam Schol. D. 233. Resp. Apollon. de Adv. 575, 29: "Ecrit 0b wel meoc Aiuuüvi xot X0 cot nAquxijs KZ oaa oU geícqur. Cram, An. Ox. 1 298, 23: &mó xAmvxüs, oc 1 otpov (aqu ,oogevíogpt

y sícouo. Et. M. 800, 10 (xol iv wAqriw; o oUgv(e, Afy' «icov xol

o9gevíagu). Et. Gud. A11, 16 (Osgavíeqi qr ye "eisouoa). Fuit fortasse versus herous: Mása, Zhtóg Qyoavso, Ay" ctícopou oovioqu. Dronke nimia audacia usus o?oc«vóqiv coniecit, Hartung scripsit Mose, Zg Qoyovsg, viv.

c

CUSCO AERNASUEX Re ern

ALCMAN. 51

AU EuUwW..wudU-uMX E44 Mu um

MM LLWVwuV-

EU0ovcow à' ógéov xogvgat vs xal qégeyyes, zQOoveg vé x«l yegagat, qUAAe 0" £omeri 0' 006« roéget u£Acwwe yan, $Mjoég T' ÓgcóxgQor xl yé£vog usAuGocv

5 x«l xvoO«A iv févOtou. mogqvoéeg &Aóg: sb0ovcuw Ó' Oiovàv qve rcvvxttQUyOV.

61.

2... Hoe vóv Ooiflov óvcagov cióov;

Fr. 60. Apollon. Lex. Hom. 101, 18: "E»iot 0? 9750«c uiv xol Sof Aéyovrsg líovrag xal megÓdAsug wal Avwovg xal mzévro v& maQcmAnGi rO?TOIg, f£omerà OL mzdÀw wxowog và yí£vg vàv Oqtov, wvoOcle Ób cr (eldccte w5rn, qaiaíveg x«l Occ row)r«, xcÜdmso xol AÀxudiv OueGréAAen Ayo ovrog: EU00vGciv xrÀ. — V. 1. e000vow, non puto vulgari hac forma Alemanem usum esse, sed ut solet Dorici sermonis severitatem canora Aeolensium vóce temperare, ita videtur s000:G1v praeoptavisse, et ad eundem modum supra fr. 34 Zyowiv, sed alibi Dori- cam clausulam velut e/véovr: adhibet, quemadmodum etiam Pindarum haec variavisse constat. — qoeyysg Villoison, cod. géA«eyysg. — V. 2. zQdovég ve Villoison, cod. zocvovécrs. — V. 3. qUAAe 9" scripsi, vulgo qvÀd rs. — 0606c scripsi, cod. 0c«, Schoemann q94«& re fomerd vóoGc, Hartung q944 ve £omé9" 0zócca. — V. 4. Onofg v' 0gróxoor traditam seripturam iam tueor, antea correxi 470sc 0gsoxooé v& xal y. u., ut esset hexapodia logaoedica, sed offendit tunc longa syllaba, quam forma novicia óoe6*ó0: restituenda expellere nolui: putabam Alemanem in versibus logaoedicis longam syllabam etiam iis locis admisisse, ubi brevis syllaba requiritur; certa tamen exempla huius licentiae deside- rantur; nam fr. 66: ;

"Evzé, vóv wiogiozàv aivéove

spondeus non trochaei vice fungitur, quae nimia foret numerorum asperitas, sed dactyli est vicarius. — gusAio6Gv, legebatur usiuocov. — V. 5. hexapodia logaoediea est, sed initio versus iambica dipodia in loeum ditrochaei substituta: simile est metrum, quod .Alemanicum decasyllabum vocat Schol.'metr. Pind. Ol. XINU ^... vv-vv, nisi quod pentapodia constat. Sed possis etiam ad iambicum numerum refingere, si i Lalo c6. socripseris. Olim deleta praepositione zv et verbo e90s. adiecto ad anapaesticum numerum haec revocavi:

x«l xvoOcAlo fvütcu. mogpvoéag àÀóg svÓsi.

— mo0pgpvo£ag, legebatur zogqvorjs. — &46c, Hartung suspicatur A/uvag. — V. 6. s00ovcw, conieci £90m61v, cf. Hesychius evósiot T0vgd£er, ubi etiam Meineke :2056: restituendum esse censuit. — óiovóv scripsi, legebatur oíovówv. :

Fr. 61. Apollon. de coni. Bekk. An. II 490: IIag' AAxpu&vi: 'Ho« róv Doifov xi. — Ovtigov adverbiascit, quemadmodum alias óvcg.

58 ^ POETAE MELICI.

62. [45.] 853 . (Toyo), Eovouíag ve x«l IIev)oUg cÓsAqG x«i IlgoucO9 («ag )wycrqo.

63. [59.] Ilsigc rot ue956t05 coy.

64. [121.] "Ecoru zagévrov uv&crw ém9écOo.

65. [12.] '"Oe-«uig rÓ xcAOv usA(Gxov.

66. [73.] "Oce, 0b zaíüsg &uécov évrí, vóv xw&agiov&v civéovei.

i) Eg 854 Oióc 0' ógviyov vóues züvrov.

Antea scripsi zo' oevróv, ut esseb versus Archebuleo similis, quo Alemanem usum esse auctor est Hephaestio c. 8 extr, nisi quod pede minor est.

Fr. 62. Plutarch de fort. Rom. c. 4: o? uiv yao (9 Twyn) dzevé1s xOüT( TÓV TlíyOegov 0902 oiüvuov otoégoroc znàdMov, cAÀd puülLov E9vouíosc XTÀ. Og yeveooyet AÀxu&v. — V. 1. Tvxya addidi, et scripsi deinde ve xo/, vulgo ««/. — «ósAg« Schneidewin, vulgo &ósAgy. — V. 2. IIooua?s(ag Schneidewin, vulgo Iooun8 (as.

Fr. 63. Schol. Pind. Isthm. I 56: O ze0w xel tÀÓ và zoouoQ07s ytvsrau* AAwudv: IItig& vou wu. :

Fr. 64. Eustath. Od. 1787, 43: A&yovowr of Aioleig ix toU gà

LeToTv qiiis X«L TOU qgora qoóvstg ... &76, QS wAícww zog Toig zounvors qvAcvvecQat sizov (HooxAs(óng) moodyet yorow i£ Alxpüvog T6' "Ectt xrÀ. — imwioOoi, fort. v(9e69ou.

Fr. 65. Apollon. de pron. 378 C: "Auec Zópiov Alupev óc &ubg X1. ovx Ém(Ammrog Ób 7| rdGig, wc9Ó và mvOTUXC (mÍGTQemzTOL T»V tlg vO t6 OÉsiov. — pusi(owov, Hartung ueMcOodev.

Fr. 66. Apollon. de pron. 381 B: 'H Gnàv zteQG ZlapreS6t xol 6v»- eot'oor yevuxmv onpobpEt i dx0Lovéoy Ti &uóc* 71) p£vvot Otetg£cet 7 moovórvztos ÓLeAlcGGsL. Tig wvqtuwie, oUxéru. TÓ cUT0 vos yonévne* Alnpity Oct 0b xvi. — V. 1. me(óse, legebatur zeiósc. Hecker 06GoL 0i zs" &uéov requirit. — V. 2. Chorus puellarum haec de ipso Alcmane dicit, quem :9vorozàv nuncupari non est mirum, siquidem Aristoxenus ap. Ammonium p. 81 significat, xidaoodov nomen recens usu receptum.

Fr. 67. Athen. AX 374D: Of Aapteig A£yovveg Sei TV yevixiv. LIT T0) Jj Aéyovciw Opvty oc. Alupüv ài Ói& 0v ó viv t0Utiev Éxqépost x«l rv ysesuqv Oióc Óv Oovíyov Opcog màvrov. ubi B vópog. Correxit Hermann. Fort. est ex eodem carmine ex quo fr. 24.

ALCMAN. " 59

68. [52] 4ovgol Óà Evoro uéumvev Aieg «iyuevág ve Méuveov.

69. [48.] "Os Féüev míAoug ÉxaAev On(uovég v' dÓcocaro.

10. [19.] 855 Kümi và wóA« Ógugijres xim voig 6vveuxA(cug.

Fr. 68. Choerobosc. Epimer. I 94. (Bekk. An. Du 1128): dÀAÀA& x«l tó Al'«g rÓ mzaQ' Aluuvi Pyouev csonuewonévov eg 6voréAlov TO &* Íxsivog y&Q ovvécottiltv cvT0 einov: ,4ovgl ài E p. Al'eg cbuo c rt píuvov: Fort 0b vooyoixóv cO uérQov xal |erQeitou obras" ovel | 9i bvoro né umvev | eleg | eiue | vd v8 | néuvov. v Tj mÉÍumTQj «o xoc xti, fv jj ov rí(Üsrot cmovÓsiog év vQoyoíxo néroo. Respicit etiam I 214, ek Jed 377 affert usque ad A/'«e, eademque sine poetae n. Zonar. 564. Cf. Cram. An. Ox. UI 283, 14: vó* dovol 9i ÉveróO pépnvev Alas xol Occ voLcDTO xoc m 'og. Et. Flor. Miller Misc. 92 9ovol £vorà uéuvr Alas. Integrum versum Draco Stratonic. 12 (uéuvov) et priorem partem 64 affert. Aí«g et Méuvov scripsi cum Meinekio, praeterea aiyxuarcg restitui, ubi Hermanno efuezG, Schneidewino efucre placuit: sed u£puqvsv quoque de vitio suspectum, malim pep - vtiwv ad Homeri modum, qui efotyxew pro sforqxet dicere solet, item qvoytsuv, OrÓsumqwsww alia. — Aiacis et Memnonis certamen 'eliam Dietys Cretensis enarrat, sed non liquet, utrum alienam auctoritatem sit secutus, an suo periculo novaverit.

Fr. 69. Schol. Il. « 222: Ovsvog Oaípoves xaliÜ 959g Tot ott Serpnoves . ed] 9v Orcurrreé s(Gt wel Otoxrod TOY ,dvOodzov, eg Aixuüv ó dvgixóg qno 'Oc (AD 9i) torv ... v düdccaro (A ttÜCGGavTO) rovg neguopose, T&g OiciQéGsig eOrOv. Cram. An. Ox. IV 409, 16: Oft £oev zülloig ÉmoelAs ÓOmíuovag, PÓccoro rovg pe- Quopo?e x«l rdg Owur5cec c)0róv. Matranga An. 409: oit9ev ziv ÉmolÀe, Óowjuovég v^ 'dgdruto; TOPG ueuGpoSe , Tec OwerioeLg e)rOv. Schol. cod. , Vind. 49: "Aixuév Ó Avxóqoov gnotv né9ev mA £molis, Qeinovds v' lüdGocorO' rovg uéQuGpobg, rag Oteurieig. cod. Vind. 61:

üg Eüev mdllow Pmolev Oe(povas édüdos«ro rove u. rdg OwurüGtig

e)rÀv. — JFégcv scripsi, vulgo £9:v, Blomfield coni. óc 956v zaiovsc, quod debebat certe mto scribi; ego dativum teneo, cf. Soph. Electr. 109 erávrsg 9' 09^ arovg (poeta videtur scripsisse. 09sv cqe«g) of revwynfvor (oes wQuoow PFmnAcv xol xev£crqccav O/qoovc. — Óaínovec haud dubie antiquitus iam corruptum; poeta scripserat Oia«vo p.d g. cf. Callimach. ap. Schol. Eurip. Hec. 467: 'Huyt zéÀove ?cAovro Oie- xoívavtó ve vuutg zQOTo luyaveeíoo duíuovec ix zoléuov. odem vitio laborat Aeschyli versus Eumen. 685: Ó$ vow mzeÀetàg ÓOcíuoveg xcra- q$9íceg oivo marre. &oyaíog Qedg, ubi schol. Eurip. Alcest. v. 12 veram scripturam ói«vou&g servavit. Nauck in Alcmanis versu Ó«:- por&g praefert, quod dorieum esse putat pro dievope.

Fr. 70. Athen. IV 140 C: "Ert qnoiv 0o Iloàéuov xci .TO einvov $20 TrÀv Aexeüeiuovíov &ixAov goce ogsóecQa, meomAngéag cxav- TOV Zagiéov obras «0r0 xcloovrov. Aixuev uiv y&o oU9ro qnot Kim «A. oro và ovvüsínvix woAdv. — wj cà uve Schweighaeuser, libri «zmwreip$Aow. — Ogvgriret, olim óvqijtot scripsi, i. e. Gogijta:, sed nescio an Aleman óovg&c$e: pro óo?gsoto: dixerit, cf. Hesych.

60 - POETAE MELICI.

11. [26.] AixAov Aixudov &ouóteco.

12.

'"Hoxé vig 6xéqevg ivéooov.

13. [36.] Iloóc9" "4móAÀovog A4vxio.

14 A.

Naoiowvv &v9gooi cióorcéveov.

14 B. [17.] KAivo, uiv émv& xol vÓ0Get vgénscoÓc, puoxcvíócv (rov émuovégorca, Aí(vo ve GmGduo Té xQv méA(yveug zi£0s66L qygvooxóAAa.

Op)gti, zsoaívsw, et Ógvqóousvor, q95ioousvoi. Dixit de hoc fr. etiam Welcker in Mus. Rh. X 407. — cvvouxA(otg Dindorf, vulgo cvrveuxAsíeu, BP cvrexstous.

Fr.71. Athen. IV 140 C: Kel zdAw* "AiuAov «vA. — scripsi eixAov. — &pouó£ero PL, &ouó£oero V fortasse recte.

Fr. 72. Cram. An. Ox. I 159, 30: Koi 0 ubv totns TY &ogovcev cvovéALs, iv và Pgusv, 0 0b Hispa qvAdrrti* "Hexe wA. Teig. $0 uiv (ser. ug) aot, qs dvi TOU UL Zope, xol xe cóvóscuoc" of Zagteig j utr ToU » Aéyovew 3| vgozij v09 & tig xe. — Seripsi cx&gevs, lege- batur cxegsoc. Deinde Aleman haud dubie Jerdccov scripserat.

,Fr. 73. Apollon. de adv. Bekk. An. II 563: IIoócs , ztoócQe, wal mop" "Aiwu&vi. ovro Osxréov viv ovvaAowpqv: IIoó69' (ita Bast, cod. z00g) xTÀ.

Fr. 74 A. Et. Flor. Miller Misc. 55: Kol ró «ióoifGrorov, og z«Q "Alwuüvi, oiov: voolcw «v. «i0. Nisi forte primum vocabulum vitium contraxit, poeta &v9oozoc adieetivi loco adhibuit, quemadmodum comicus dvÜoorror $9og dixit. Dübner coni. víovcw, Nauck Aeoicuw ub &v9oczowiw plane tollatur, idem 7óvpué£czerov (vid. infra fr. 131) hic restituendum arbitratur.

Fr. 74 B. Athen. III 110 F: Mexovíóov Gore uvquoveóst TET ;

iv TÓ nzíumtO (sic Schweighaeuser, iv Qi &' A, iv v0 i60 P, év iso B, iv TO qteyTERQLU Exc VL) ovvog: KAiivat xd. dori Boondiov D ITS2 a Euroc «al Aivov, — V. 9. énictégoicot APV, émwovégor os D, émiore- qeis osdévo L.— E 3. Mv v& cocco re, Schneidewin Aévo vt oacdqo TE. — nv BP, xv VL. — meAGveig, P meAA(gvoig. — V. 4. méütGGt ABDP, m éd VL, maíóeoot Schweighaeuser. Scribendum videtur Aévo " (vel ài) ceo. v& (i. e. &groig Aweroig x«l cocoporoic) xí msloivatg méíótot. q0vcoxóAÀa. Alias Zum£Aeve dicuntur, vid. Hesych. &unéAava, zózocv«, formam diphthongo auctam agnoscit idem: IléAowe mózvo, uii yueve. Femininum genus tuetur idem: ézums- Aéviai OÀcl wel zózava, ubi fort. émuméLewe: legendum. Hartung

ALCMAN. 61

15. [8.] T "Hà mz«gé&s. zvévióv v6 zóAvOv q(0gov v& Atvxóv xqoív«v vr' ózopav.

16. [24.] "Qoegs 0' £oqxe rosis, 9égoc x«l qetue xotoQ«v TQírav, x«l vérgerov vO Ko, Ox« G«AÀs. uév, io0(cv Ó' GÓav 6 ovx Pow. à

11. 18. [14. '15.] Pc. Ai yàg &yuuv TOUTOV Uu£ÀOL ... | "Auiv 0' ózevAQos u£Aog.

Tb bI 801 Kel ystue moo vs ÓcFLov.

imiwregsig obv Aívo ve cactuo vs, wüuzéAowe IItiuscot (vel zeiexatot) qovcóxoAAe. Dixit etiam Welcker de his versibus in Mus. Rh. X 412. — Fortasse hoc fragmentum sicut etiam fr. 76 et alia quaedam quae sequuntur referendum ad illud carminum genus, quod Hesychius memo- rat: KàAswíeuow "Aowróbsvog: uflg wo m«Q' Aixu&ü»t. quibuscum componas quae Athen. XIV 636 B ex Phillide ascripsit: iv oíg y&o rovs i&ufgove j0ov leugoxag ixdiovv, iv oíg Ób megsioy(fovro v& £v roig pírQo:g xAsQudkufove. ubi ze«oexersioyítovro omnino scribendum, nam zeoexeroLoy vel xeroAoyr (vid. Hesych.) proprie dici solebat, quando assa voce carmina recitabant. ,

Fr. 75. Athen. XIV 648 B: I1óàrov 0? uvquovsost AÀiwuüv ov- to6' "Hówq «vA. for. Ób vÓ mvdviov, àg quo. Xooífiog, movoxtouia iv yAvxst qWuufvg: qg(Ogov Oi of ÍqO0l zvoo(* »noivav 0b ómópoav Aéys. vó péAi. Cf. Eust. Od. 1563, 1 et 1735, 50. — V. 1. zvéviov, B zIEGVLOV.

Fr. 76. Athen. X 416 D: Kdv và méuzcto (s AB, om. PVL) ࣠CAAxn&üv) iuqovífst «bro? vró &óngdyov Afyov ovrog" Qoag wrÀ. — V. 1. Poqxs rosig L, fo wel wsvosig PV, £ooxs vgeig B. — V.92. yeiua *Gzo0ocv censor lenensis, zs/uc yo7:&ocv Schweighaeuser, geupdyo ma- ocv À, geuudgo zoouv B, yuucAo zov P, vpeio mzuQ' &v V, ysuuav OT bQuv T. — V. 8. zírgarov PL, ríragrov V. — o, óxa Schweig- haeuser, qoox«g A, vó xoóx«g PVL, praeterea scripsi jo. — V. 4. cdÀAAs. piv Porson, libri 44A" si u£v. — Zo9ísv 0' &Óav Porson, Ze9st iv óddav PVL. — V. 5. Zorw B, vulgo Zoci.

Fr. 77. 18. Apollon. de pron. 383 B: 'H AMIN 4oguxr) &yxluvouév Gvorílist vÓ i, iv olg moomsQuomüvaw A0 yàg &uiv rovrov uéiot Obóvouiv vs Aulv wrÀ. AÀwu v. — roórov, Valckenaer reco.

Fr. 79. Priscian. I 21: ,,Inveniuntur etiam pro vocali correpta hoc digamma ill usi, ut Aleman: Kel z. «14. est enim dimetrum iambicum et sic est proferendum .£, ut faciat brevem syllabam." Manifestus

69 | - POETAE MELICI.

80.

3 N c , , Oíxag uev coga«ío AívQ.

4

81. Aemvà 0' &vagmog, vqAene 0" &v&yxa.

82. [63.]

MCA AU uu reo ud. AJ. uc tee ps M, iae

Qobyiov «UDAuosv uéAog Keo[hjctov.

83. 84. [35.] IleguGGÓv: «1 yàg AmóAAow Ó Avxog. "Ivà é«A«cGousüou , Qv &zó ucüov.

Prisciani error corripientis vocalem 4, a quo errore sibi cavit infra 92 haec repetens: ,Hiatus quoque causa solebant illi interponere J, quod ostendunt et poetae Aeolide usi, Aleman: x«l gsiue xA."

Fr. 80. Cram. An. Ox. I 287, 4: Kol síx«, O0 cquoívsu v0 Ono, oix«g xtA. ztxQG "Aixu&vi. Ab ibid. IV 368, 19: s/x« uiv legitur, et 415, 99: Eixog moQ' Aixuvi. itaque Bekk. An. III 1294, 5, sed ibid. 1404: Olxag zog! Aixudri, vri rov Ouoiog sí. Gaisford tamen in Choeroboscei Epim. II 871 et 587 bis sixeg edidit, sed oi^ag Vuetur etiam Herodian. zeoi uov. à£É. 24, 9.

Fr. 81. Cram. An. Ox. I 60, 24: "Eà» à' ócw £w vov E o)» fc (yívsvot vooz)) 09 ij sí & vexoóv), fA«roc ixzAeTOg. AÀ wudüv: AsztTG à" 4v. àvqAng à. dvdyxq, £x yào voo ZAstw;. quae correxi. "Ar«g- zog videtur Parcae filum dici, unde ipsa dea A4v«ozo dicta, vid. Schol. Od. q 119.

Fr. 82. Strabo XII 580: Aéysros Of vwe qc Óobyux ovOouov ÓswuvOusva, Gozo oL Bsofwvvrsg: wol AÀwuev Aíysv Oooyvov wr. xol (0ó9vrvóc vig Aéysvou Ksofouog fyov OLsÜgíovg czoqogcc. — evVÀnosv scripsi, vulgo qUAmgos, F «v91ucs. — Krofiowow scripsi, vulgo vó Ksofhjotov, CFg vó Keiwofowov, Dhi v0 Kesiofresiov. Meineke Kto- 'icvov requirit, coll. Hesych. Kiofiaiov £9vog $y0usvov Avógw. Strabo non recte de populo ignoto cogitavit, a Corybantibus sive Cyrbantibus nomus ille dietus esse videtur. :

Fr. 88 et 84. Hephaest. 81: "4m iAdecovóg vs imiwiwov vQíustQóv der. mag! Miuuü»i 0 vj» uiv zoórqv Éysi (ap(uuiv fídemuov 7 $mrd- cquov: rdg 0L fig Ovo í&ecnuovg (ovvxàg xcwodc, olov: Ilegtocóv «rà. Duo diversa fragmenta esse apparet. At valde dubium mihi vide- iur prius, nam mirifieum plane illud zre9:ccóv, quae mihi quidem vide- tur nota esse veteris alicuius metrici, qui illud e/ redundare censuit, cum versum dimetrum ionicum esse censeret, quod non percepit He- phaestio. — Fr. 83. 4$xgog ACP, vulgo 45xsiog, E Turn. Fl A$xiog. — Fr. 84. caAeccou£óow , àv scripsi, praeeunte Porsono, qui supple- vit locum in hunc modum: óízvev qeric yoÀocQvóv Milwégrov. vulgo ceAeccopíóouor, quod metro adversatur, sed verae lectionis vestigium servat P coAaccouéOoidv, À ivo cooccousóougev, O ivoccLaccou£o:- ce», ES Turn. ccAeg óu£óo.cev, Fl cdAec 0 jfüocav. — &z0 udcÓnv C, reliqui dzopucécócov, Porson &zó uecQGv.

. ALCMAN., 63

85 A. [1.] 858 "Exerov uiv Zlig ví(óv ví0s Maca xgoxóztzAo..

85 B. Auyixogrov záAw y&.

: 86. [60.] "Ado. 4ióg Óóuo ó qogóg &uóg xal rot, Fva&.

81. [53.]

Uu W lg.sg D EUAUE Wowuuw uu wu -

ME Wu Zw ud WM.

vio à iv dgu£vowuv &Avwgóg gov imi Oxo xer& mírQug " ógécov uiv ov0Év, Ooxéovri Ó' (éouxoig). 859

Fr. 85 A. Hephaest. 66: xai 0Àc uiv oov oportet y£yooz ot lovixa, dg mu "Alxupüvw "Exarov wr. — V. 1. "Exorov Ursinus, vulgo fxacóv. Vulgo post víóv interpungitur, et dimetri esse putantur, sed affert ut tetrametrum grammaticus ap. Hermann. Elem. Doctr. Metr. 472 et gramm. Harlei. 332. Cf. Tricha 51.

Fr. 88 B. Et. Flor. Miller Misc. p. 206: Avyixovror (in marg. Àuy$- Xvorov): nl ze" Alpáv Éyet ávrl v0U Auyvwvorov usvaQécsi vov Q. quae correxi, nam zÀw et Zys&. poetae esse manifestum. Syllabae ez et sy in codicibus adeo similes, ut saepissime permutentur a librariis. Voecabuli Avy?xoorog etiam Miller memor fuit, Aleman metathesi usus Auyixogrov dixit, cf, Hesych. xogrsiv: ugorticDuu, qui praeterea xóprog* ó iv TOig «vcl xoórov, ut Musurus correxit. Poeta de instrumento musico dixisse videtur Aw. z. &Xst (sive dger) ueyeóig. Etiam Nauck Avyv«ogrov Alemani vindicat.

Fr. 86. Apollon. de pron. 365 A: 'Ogforovsivat ób (rol) xal zaQ* "Axuüvi, evyitws ZogievGw * "Aou «rà. Fdvo& Maittaire, cod. y* «va£. Videtur esse ex hymno in Apollinem. Numeri incerti, nam v. 2 dia- gramma

uuum. A—-—VuUu-

non satis placet, atque jópo de vitio suspectum. Hartung &or 9? Zóg t€ ÓÓpo y0góc.

Fr. 87. Schol. Pind. OL I 97: Aixeiog ób xol Alxudr: A(Qov qa«- civ Énoiogeiot o TÓ Tavváio: Ó uiv "AAxottog . .., ó ài Aixudv (haec iria verba addidit Boeckh): 'Oncs (n Vrat. 4) &vyo 9" iv dop£voi- gu duros qe ,(jo9^. Vrat. 4, Vat. B 769^) x1À. Seribendum ó à? Akpv. o)rog' àvio à iv lv douivowiw dAtvoóg , ita ut ab &Airgóg novus versus inchoetur, nam v. 2 eMisdem est numeri, qui fr. 83 et 84 repe: ritur: quamquam numeri ,etiam aliter diseribi possunt, velut dv7jo 9 iv dguévoig dutQüc | Tov «t4. Vat. B duos exhibet yersus, quorum prior voce $x«g terminatur. Hecker coniecit ózog à' diirnoóc dijo zücw iv dgu£voiwiw, Hermann delevit 2v &cu£vowiv..— V. 2. zi 9dxo

64 | POETAE MELICI.

88. 'Ozóre vzxó vov 'ImzoAóyov, xA£os Ó' &faAAov o) vov DZEtOTÓVTOV. 89. [83.] Nw à Ó xéggov. i 90. [85.] Mijov 1j xoóUueAov. 91. [87.] Máyaüw 0 &zot£c9«. 92. [100.]

Tevoía ze«AAoaxio.

scripsi, legebatur izi $«xo«s, mid nas Vrat. 3, Heyne él 9 xoig. — Hartung hoc plane oblitteravit ero woEuo. rg «ro roug scribens, et xcro iam Hermann commendavit. — V. 3. Schol. Pind. ógfe piv ot0iv Qoxéov Of, sed Eust. Od. 1701, 23: óc. ài gav- veía v "e T inl Zwógo. dn? noóuevo midcuae, OgAor x«l ó 4àÀx- ucv iv Q 0o£ovri uiv o90ív, OQoxu£ovci Oc, ubi quainvis dativus ex librarii errore ortus videri possit, tamen germanae lectionis vesti- gium superesse credo, nam particula óé in enuntiato novissimo omnino non ferenda indicio est vocabulum aliquod interceptum esse, itaque óofov quidem servavi, sed Óoxéovri recepi et doixag addidi. Weleker Mus. Rhen. X 242 seq. ita haec conforma vit "Oros ivy à ivà &onévoig &Airo0g | zov. iml Oüweg «dre, méítgog óg£ov £v l 0v0£v, Qoxéav ó£.

Fr. 88. Cram. An. Ox. I 418, 8: A4£yezeu 2 (Umoud'a) xal &vev Tijg Lu ,mepoc Alwu&vi wol enuatvsu v0 zoórsQov' OmzÓórt xvÀ. dvti vOU zQOTtQOv. Non expedio, olim conieci ad Hippocoontidarum caedem per- tinere, ózó9" omo 9 Inz:096 ZlogvuA£og T £gAn xopUrc bzrotordv- zov. Cf. Hesych.: voz moÓ. TOU x«l vov' voz z00«. Hartung oU. Evovrov viv, o9 ZloovxA£og Oóov BdAÀs viv ob0iv zl "Avvüvza..

Fr. 89. Apollon. Dysc. de synt. 212: 'H sOwnwQ, og &yev TÜ Tz "Aixu&vi: vix «vA. Fortasse Alcmanis est, quod legitur in Et. Gud. 301, 6. (Cram. An. Par. IV 54. 23) «ooa»: oiov val xaooo» Bàs: sed non debebam eo uti ad hoc fr. redintegrandum.

Fr. 90. Athen. III 81F: "Aixuüv Ób và crvgov)(ov uijAov Orev Aéyg* pibov 3j *. Amo ó0c gos óÀ x«l Ziacípros rü Kvüdviov uAov cxov- OUVGLY. — uio», legebatur Usiov. — xoóogoAov, À xcüOucÀov, B xo0v- peAAov, sed xoósuaAov tuetur Hesychius.

Fr. 91. Athen. XIV 636 F: Kol AAxuav ó£ qqowv Meéyaóiww à' (om. P) &zo$.

Fr. 92. Et. M. 171, 7: A610v, wai 0 uiv "Ifvxog c)6t0v Àfyst ... 0 0b AÀwuáv: vavcía zoAAoxío (PD moeveía, Flor. moiiexío). Hoc qui- dem vocabulum ab Alemánis consuetudine alienum; conieci z«vcíav zéÀuv xío, quamquam alias placuit reveíe zz AAc wc ro (Fmecev) i lg. Nausicaae pila, vid. Hom. Od. VI 115. Hesych.: zcAA«: cqeiga $i zOvk(lov vopárov (scr. eu ro v) mezov]utvo.

ALCMAN. ; 65

93. [105.] 860 Kel Kéígxvgog &ytircu.

94. [1006.] -"Oxx« à5 yvvà siqv.

95. [120.] Tàv Mào«v x«ravosig.

96. [109.] Tàv iv O:66aÀ(g xAsív&.

Fr. 93. Et. M. 506, 20: Kégwvo ... AAxudv quor Kal K. rysitau &mó so9s(ag vig Kíowvo, dAA' oOx slomro. Cf. Et. Gud. 316, 39. — Seripsi &ysiror, Schneidewin «ye. MA

Fr. 94. Et. M. 620, 35: 'Oxx« 0 vóvr siqv* zeoa Alxuüvi, v0 ots Ox« Aíysi 7| ÓudAewTOG, sive OumAccioece Owxc' Ileoi zac, At Apol- lon. de Adv. in Bekk. An. Il 606: Ore Ox« xol gere 7t9i6G0U TOU x. óxx« à7 yvvQ. — Scripsi yvvc.

Fr. 95. Eust. Il. 1547, 50: A£ysi 0b xol 'AAxudw* rà» uovcav xot- c)6s1g dvrl v0U Gqovícsug. — Moceav Welcker; x«r«oosíg ego correxi, Sane Eustathius sive auctor quem sequitur refert ad eve wrere, ita- que addit Atticos aspirare xa9«)cot, hinc dqerícsig interpretatur (ef. Hes. xoa$«06ot* &qovíco:) atque ipse antea hoc secutus sum, tuitusque est Lobeck. Soph. Ai. p. 357 exemplis speciosis sane, sed disparibus. Quemadmodum xereflotv et x«voxocfsw dicuntur, ad eundem modum Aleman xeresuw usurpavit, e& cum futurum diacrisin retineat, omnis ambiguitas procul habetur.

Fr. 96. Schol. Hom. Il. u 66: ovrog xol vÓ xAtwóg, ovOfrtoQov yao ytvóusvov Qaoóvsroi mz«o' Aixu&vw vÀ iv Otccalío witírei. Scripsi züv iv O:ccaA(g, nisi malis vóv 6s66«4/0cov; neque vero xAeirog hic clivum significat, quemadmodum »xAsírsc (xAévew) dixit Apollon. Rh. I 599 (idem vocabulum correptum adhibuit Lycophr. 601. 737), sed idem est atque x4£og, componit enim Herodianus adiectiva oxytona et nomina barytona eiusdem stirpis, velut uexoóg et ró udxooc, erswwóg et r0 arsi- vog. adde schol. Il. S? 419. Aleman fortasse «A5yrs: scripsit, cf. Suid. xAntog' Oóáo, contra Et. Gud. 327, 55 wAnrogs interpretatur zà7j9 oc. Hesychius, quem adhibuit Welcker, xAstr5' xA(pett, yovíc^ 7] cya, dóba: 5 óvoucor5. ut solet tria diversa vocabula coniunxit «Aeíre: vel xAívsu (Lycophr. zoóg xAíts& ysoAóqo), TO xAirog et 7 xi«ry. Non recte Lobeck 'Pmuerix. 292 scribit b TOÀ Orccalwó wisírs. et inter- pretatur xAiwuóv OsccoÀwxóv, Schneidewin coni. mag" Aixu&vi iv và &, neque melius Dindorf iv rà: Os66dAo xAsírsi. Aleman fortasse de magarum Thessalicarum fama verba facit quandoquidem magos e Thes- saliài ad mala averruncanda Lacones adhibere solebant, vid. Mei- neke Poet. Com. IV 705, quo rettulit etiam Hesychii glossam 6s6c«- A&mig: iveywxouóg Tig m«Qd Adxociw, corrigens: GsoceAiworag: iva- "Qqyuuóg cue. :

PozTAE Lvm. III. b

66 - POETAE MELICI.

97. [118] ZA&0og &(uéva x«AÓv. 98. [108.] KoAAà usAuGüouéva. 99. T476.1 861 T& fà xáÓsa. 100. [16.] Tó véxvag &usvon. 101 A. "ovéuurog Oegizovra. 101 B.

Etym. Flor. Miller Mise..291 post explieationem vocis vÀe- xópo9oo, quae legitur in Et. M. 776, 21 seq. exhibet haec: xoi LAixuév: utAiGxóvo rÓv Quógn, quae nequeo expedire.

Fr. 97. Eust. Il. 1147, 1: 450og . .. 0 Zagisis iüÓog quoív, eg "Alwudv, A. sí. w. 0 lon» Agóiov ivósÓvufva svosióég. itaque jijótov Didymus littera Tóvc carere censuit, quam alii addere solebant, quem- admodum etiam Ahrens 4&óog scripsit coll. Hesych. 4eióog, 47906, roi- pu Of. M. Schmidt Didym. p. 342 qui in Philemonis verbis, quae

ustath. adscripsit, recte quidem iambici numeri vestigia animadvertit, sed non recte Byzantio qui politicis versibus usus sit vindicat, nam Philemon Atticista iambicis versibus praecepta de sermonis Attici con- suetudine exposuit, vid. schol. Hephaest.: dg TÓ gepOpevoy 9v iéuflov dijuovos vois "AvzvuiGvos (fort. vov "Avrvxuovov) zeol Avtixjg (vviloy(ag tig $v r«ig AcÉsow.

Fr. 98. Etymol. M. p. 486, 39: «oA&* vÓ «oc zoo Axuavt (add. DM xoAd, P «eiie ut conieceram) &evív, olov: woAà (DP wdAie) uzA. Cram. An. Par. IV 63, 13: zó xoA« zog Alv xoc $cclv wel xod psAuccouévoti. scrib. xoAld deriv «alid piAvcOouévoi. Cf. Apollon. de adv. p. 565, 13.

Fr. 99. Apollon. de pron. 396 C: Aioheis psrà voO0 J- xov zücuv zTÀGw «cl yívog' ... xal AÀwuav Ói cvvsyOs cioligav gol rà sc x&- ósv. — Beripsi Fd, "Weleker et Bekker e, quod debebat £f& dici.

Fr. 100. Athen. II 39 A: Oió« à' ÓTL "Avabavóglàns TÓ véxtaQ 09 z0TÓv, &AÀAG TQ0gi]v tiva, Aye, Oed» es xol AAxua» Óf quov TÓ vé- xvag füuevot coroUs. fortasse etiam «v9r0g poetae est. Cf. Eust. 1633, 1. Hartung có delet.

Fr. 101A. Eust. Od. 1618, 23: xev à? Uv mtd 'Hooiavà Aluua-

viwiv qoTjcwv «cl "Aeréuidog "dot éuitog, oiov: Agzé£pcog 9e. ubi scriben-

dum videtur 4ozc uiros.

SRTUMEW EMEN PURSE

SEA ZIEOIE OPI mes fa PET TS

ALCMAN. 61

102. [38.]

Plut. de mus. c. 14: O9 uóvg 0» xiódgo "Anóllovog, &AÀ& xol evAwrxso xcl xi&eguGturjo togeryo 0 60g ... AÀor Ób xol eUrüv vOv Ozóv qecww cUA$Get, xcOdmio [oroosi Ó GguGrOGg psÀÓv zone Aàixpiv.

108. [39.]

'/Sehol. Theoer. V 83: lloé&iàe uiv &mó Koegvsiíov qnmoiv Ovou&cOe. roU Zhóg x«l Exgomcc víoU, 0g "v igdpsvog và AmóA- ovt, (và. Kágveio), "AAxukv. 08 ánà Kagvlov (P Ox. II Kagvíov, Kepgevéov Gen. a) rwvóg Toowxo). Fortasse Aleman Kgvov dixit, quam formam Praxillae vindicat cod. Ambros., adversante Pausan. III 13, 5. Quod exhibent EFN 4&mó XKoegvéíov rmwóg rov víoo vs Zhjuuroog (Zhjuqro«g Ahrens), ineptum librariorum commen- ium, cui ansam dedit scholion Zfwjrotog ÓÀ &mó ToU xoüvou, quod in Ambros. continuo subsequitur.

104, [41.]

Schol. Aristoph. Pace. 457: llgóg rovc olouévovg vÀw vso- TÉotov 10v «Ur0v slvoi "Agso xol "EvvdAuv, xar iní0trov' mwig 0i "Ageog xol '"EvvoUg 10v '"EvváMov, of 0b Kgoóvov xci 'Pfac. "Aluu&va 0b Afyovciw Órà uiv róv cXtÓv Afyswv, Orb Ob Ouctgeiv.

105. [43.]

Pausan. III 18, 6: 'Ec "AusxÀeg Oi xenoUcw ix ZXmcpuee morwuóg iGr. Tíoace. Ouyoríga Ob vouífovcw sivor roU Eugora

rjv Tíocev: xol moóg cvvij Xogírov lórv [:góv Goívvog xol KAg- 869

rüg, xaO Ó3] xcl Aixu&v imolqctv.

106.

Athenagor. Legat. pro Christ. e. 14: 4ixu&v xol 'Hoíodog Mxósav, xci (duo codd. Clarom. 7) JNiófwv KíAmeg (fdovvrai $s0vc).

107. [46.]

» Plut. de Herod. malign. c. 14: Keíror ràv zeAeiv xol ào- ylov &vügàv ovy "Oumooc, ovy "Haíodog, o)x "AgyíAogoc, ov Ilel- Gcvógoc, o9 Zrqoíyogoc, oUx "AAxudv, ov Ilívóegog Alyvztíov Foyov Aóyov 'HoexAfovg 13] Qoívuxoc, &AÀ fva voUrov Gao: m&vrec "Hga- xÀée vóv Bowrtov OóuoU xol Agytiov.

5*

68 | - POETAE MELICI.

108. [49.] Tzetz. in Il. 65 ed. Herm.: OeA4c, Ilv89eyógec, llÀévov ct

xel of Zvcuxol Ówwpogev iGwc, Óciuóvov Ts xeLl 5oocov' Óeíuoveg .

y&Q qcGxovow d&Gopurovc sive, ovoíeg Toccc OP wvy&g Goudrov Oiofvysíonc. 'OgopsUg Óà xal "Ounoog, '"Hoíoüóg ve xoi "AÀxu&v 6 vgozoi0g x«l of Aowrol mou GAkqvéAAog vere ixüfyovran.

Fort. pertinet ad Fr. 69.

109. [54.]

Aelian. Var. Hist. XII 36: "Eoízec:v oi áogaio. mig toU &9rOuoU rv vic Niue meíüov wr, cvvdünv dAMjAow ... "AÀn- p&v Oxo gol».

110. [55.]

Aelian. Hist. Anim. XII 3: 'Owjoo uiv oov toviv Edv9o TÓ immo Óóvu cvyyvouqv véusw Gb moupe ydo' xol Aixu&v Ót quuovusvog iv oig voiosro:c "Ouxoov ovx Qv géígowo civiev' Éye, yàg GElyotov sig ei0Q Qv mocríorQv rOÀuav.

111. [119.]

Eust. Il. 1154, 25: Kol Or. àxuovíóor of otgevíóc: ÓqAoUcw of zeÀcioL, cc Oi xuovoc Óó ovgevóc 0 ;dixucv qecw Ícrogei. Sed videtur "4xucov scripsisse, ita non solum Eudoc. 26: dg i "Awuov 0 ovgwvóg 0 LAÀxuAv Ícrogsi, sed etiam ipse Eust. 1150, 59: 0 voU Kgoóvov moro "xuov ixoAsito &mó rác vroU ovgevoU q«Glv &x«urov qucsoc. neque tamen ista interpretatio satis habet auctoritatis, nisi quod Hesych.: &xucov' dme91c' Koóvog: ovocvóg. Alii potius Coeli patrem ferunt, quemadmodum Et. M. 49, 47, qui ex scholüs Homericis eadem fere quae Eust. 1150 exhibet, ó ro0 Odoevov mzcr6o dicit, Bekk. An. I 367, 12, He- sychius: "A4xgovíóge 0 Xegov xoi ó Ovg«vócg' "Axuovog y&o mic, Cornut. de Deor. nat. c. 1: vig 0? vÀv moupróv "Axuovog c)r0v (Ovoavóv) FIgacev sivo: vióv. Hesiodi versum affert Schol. Sim- miae ap. lacobs Anth. Pal. T. III 824: "Zxuovíóev 0 róv o$- ocvóv, "Hoíoóoc" Iwiw uiv "Axuove Ffuxrv, àmó Ó' "Axuovog o0- o«vóg, quibus Comes Natalis si recte memini addit Zcxev. Su- Spieatus aliquando sum Alemauis hunc esse versum, id quod etiam Hermann Op. VI 271 censuit, sed potius ex 7'itamomachia petitus, quam. videntur nonnulli Hesiodo tribuisse, vid. Cram. An. Ox. I 75, 12: of 0à dxuove vOv oi9í£go, ci0fooc Ó' víóg Odoa- vóg, Og Ó viv Tirevouwyluv yodweg (sec. Philodemum zw. ee.

863

CEYoURIU ME DEPT S

P t: À gn.

ALCMAN. 69

p. 61 huius carminis auctor omnium rerum primordia repetiit ab Aethere). Etiam Antimachus fr. 42 Coelum "4xuov(ógv ap- pellat, Charon autem dietus est eodem nomine propterea, quo- niam malleo armatus ferebatur. Ceterum cf. Roth in Kuhnii diario II 44 seq. De Acmone etiam O. Schneider Callim. II p. 415 disseruit.

112. [86.]

Athen. XIV 624 B: Tesrqv Ói vv &ouovíeov GDovysg moror &Ugov xoi uereyeugíGevro, O10 xcl rovg meg& roig "EAAqciww evAqràg Qovylovc xol Ooviomoemeig v&g mQocmyooíeg Üysv, ológ ióuv 6 zag& "Aixuüvu Eépfac xol "EÓcov xci Tijiog (fort. TóAog le- gendum).

113. [57.]

Schol. Hom. Il. y 250: M»jrmo llowiuov, Gg qnot lloogV- Quog iv và meg vÀv magoÀzÀeuuuévov tQ moujvi; óvoucrov, xor uiv Aixuüva rÓv uzÀomoióv, Zevkizmn, wer. 05 "EAAtvixov, Zxovpo (D et cod. Vindob. n. 49 Tovuo). Cf. Eudoc. 194.

114. [58.]

Plut. de mus. e. 5: To) ài IloivpuvsQoorov xoci Iívóngog xol Alxpnàv of r&v uslàv zoural Quviuóvevoev. non recte O. Müller Alcaei nomen substituere voluit Dor. II 315.

- 115. [61.]

.. Behol Aristid. III 490: 'O Korg ó5 róv móvrov' magot- píc iml tÀv tiÓóvov u£v, mQoómowvutvov Ó' éyvosiv' &vr ro0

- vq6iovQc eyvoti Tqv OéÀervuv. ... AÉyevat Ób d meom xol

"CENTENAR Mss

MUI PECTUS EP Tr MESES

oUroc' 0 ZuxtÀóg vqv OAÀcvrav. AZ 0g« (sic A, cvgec BD Oxon. tanquam proprium hominis nomen, 6)x« videntur legisse Apostol XIII 6, Arsen. 388): ydg, g«oí, rig Zuxeióg iumogevo- uevog xal veveynóeg, sive ixmscow, iml mírgeg weüwusvog, og ya- Aqwnudcav cós vqv 9éAÀertav, olód qwow & BovAsn.BoUvAe y&o xol «vtóv g& AefloUoe xeremovríóe, iy 02 viov oixóv ix med0g : olde và G& cogícuere. "AÀxu&v Ób 0 Àvguxóg ufuvmro: vüg me«Q- ouog. Alemanis testimonium haud dubie ad pervagatum illud 'O Kgrng &yvosi vàv 9dAacomv (Strabo X 482), non ad novicium 0 ZuxtÀóg viv 9«AecGav revocandum. Sed Alemanis loco Alcaeum testem adhibet Zenob. V 30: 'O Ko5c rqv O9déA«vrav iml vóv iv olg Óuegígovor, veUre. gebysww. moocmoiovuévov 1) tagouuía Poxív,

10 i POETAE MELICI.

émeióv] vorvvixoyvovot of. Kosjveg yévovro* ué£uvivot voívqe Aluwatog, ut utri fides sit habenda, nescias.

116. [62.] : BT

Aristid. II 272: '44À' opc dà vw)re llÀévovog yéow: Lov vÓ ytitÓvquo &Àuvoóv, Og qqow, ubi Schol. T. III 635: *41- pugóv ysuóvmuc Àxuav 0 vguxóg voUro siwev' Gvrl voU ví xwexóv dou yelvova Fyew. vijv. 9dAecGav, v Ov v Aí&g IÀerovwn $uv. Cf. Apostol. II 23. Arsen. 43 (L4àAuvoóv yewóvquw fufAsms móooo).

111. [15]

Athen. I 31 C: '4ixuév zov &mvgov oivov xol &vOsoc 0c0ovrc gor vóv ix Ilévse Àóq ov, 0c écv. vómoc Zmoovgg &m- éyov 6rdóie Émvà (E C) xol vóv ix AevOidÓcv, dgUueróg vwoc, x«l (om. D; verba «ei züv ix Kegvorov ... "AgxeÓ[eg hic collo- cavit Porson, vulgo leguntur post Zro9uírav) vóv éx Keovorov, 0c dev. mÀqolov "AgxoÓec, xol róv iE Oivo)vrog xoi vov d 'OvóylAov xol Era9guGv. yogíe 0 vare, và xci (verba và xol plane delenda videntur), mAqoíov llwévqg' qw«oi yoóv: Oivov à Oivovvr,áódov (Olvovvudógv vulgo, Oivovvraóe B. cf. Plut. vit. Lye. 6): *j 4ív9uv 5$ Kegscriov 7 Ovoylw 5 Xza9gut- vov. Gzvgov Oi sims z0v ovy &wutvov: dyodwvto yeo f£g9oic olvoig. Kepbottov oivov ex Alemane affert Strabo X 446, Eust. Il. 281, 10, Steph. Byz. v. K&ovcoroc, illud autem &v9cog 0cÓovre affert Eust. 1449, 12 et 1633, 51. Pro OvoyAw Casaubonus 'OvoyAitev probante Meinekio, sed tuetur paradosin Hesych.: 'OviyAw: cidog oivov, qui hue respicit etiam s. v. zfévO:c. Poeta fort. scripsit:

Oivov à (eivüv) Olvovvucdav q 4év8uv xj Kogvoriov io, "Ovoylv Q 2xeOuírev v "« Hive ÀAógov mvgóv v& x«l &vOtog 0cÓovr .

Fuit haud dubie olim .ofvov et Fowovrwóev scriptum. De ori- gine vocis ojvog varia commenti sunt nostri, alius aliter primor- dia humani generis ad suum arbitrium exornantes, scilicet non animadverterunt, oivog oivoógg qui diceretur ab Hippocrate.

118.

Aristid. II. 508: "Eréoo0: voívvv xoAÀozuüfóusvog mwo' OG0ig eUdoxuuci (Aixuiv), voceUre xel rowwUra POvo xercÀéysi, cov £u

ALCMAN. T1

vüv to)g dOl(ovg yoepperiór&g fmrtiv, o yüg reUr clvct, Àvoi-

- TeÀtiv Ó' a)voig xol pexQév, cg Lowev, dmeOsiv 000v u&Alov 7 mégh rÀv JXxwemó0ov dvQvvre mQeyuereUtGOn. — Aleman praeter varias gentes, apud quos nomen suum clarum esse iactabat, etiam fabulosum hominum genus commemoraverat Zrey«vózoóe«g, vid. Strabo I 43: 'Heiódov 0' o)x &v vig cirwtGcrto Gyvowv, "Hulxv- veg Aéyovrog xci MexooxepcAove x«i Ilvyuc(ovc, o$0i y&o coro 'Ouxgov rc)re wu9eUovroc, Ow ici wel ovro: of Ilvyucio:, oU0 '"Aixu&vog Xxeyevómo0ag íórogoUvrog xr. Similia. ibid. VII 299:

"'Aixu&va Ói creyevómodeag (Afy&w). Adde Cram. Am. Ox. III 370, 8. Vulgo aves palustres diei solebant creyevozoósg OgviOsg (vid. Arist. Hist. An. II 12. VIII 3. Hesych. oreyevomo0sg 09-865 vi9sg). Aleman autem non hac forma videtur usus esse, sed aut Zreyovézmodog aut ZvreyvómoÓcg dixit, Idem vero for- lasse praeterea alias fabulosas gentes recensuit, quarum magnum numerum exhibent Strabo II 70, XV 711 et Tzeiz. Chil. VIII 629 seq. ubi qui v. 767 govoroxQre: dicuntur, emendandum est "Evoroxoires, ut recte vidit Lobeckius, quemadmodum iam Kiesslingius idem nomen v. 638 restituit, cf. Nonni XXVII 94: dvéogeg OXwroxoivo,, oic; Ofuug doAuoicww im" eUccw Unvov lavuv. eosdem nugator aliquis inseruit gentium Asianarum catalogo in Xenoph. Anab. VII 8, 25: xoi KóAyot xci Mocovvouu xcl Koirot (s. Koiter), nam xal "Evoroxoive: ibi scribendum, nisi malis Xa- pouxoivei. — Àc nescio an similiter decipi se passus sit Plinius Hist. N. IV 83, ubi in portentosa librorum scriptura Enoechad- loe (enoaedioae al) non Hellenoscythae, ut Urlichs coniecit, sed hoc ipsum nomen videtur delitescere, ac fortasse idem adscriptum fuit Christi imagini, quam Tertull apol. 16 et ad nat. 114 de- scripsit. — Ceterum de hoc Alemanis carmine disputavit Schnei- dewin ad Orion. p. 20 seqq. cf. etiam supra fr. 25. Fortasse hue pertinet etiam Hesychii glossa T:90vóxouov £9voc.

^ 21497 f9.]

Diod. Sicul. IV 7: llegh óà vàv MovcoóOv, éma«uzso juvyg- cOnusv iv roig ro) Zhiovicov moet, oixciov àv er OuAODeiv iv xtqaloloig' r«Urec y&g oí mÀsióro! vv quv9oyocégov xol uro of ócÜoxiueGuévor qe«cl O9vyerígug sivou Zfióg xol Mvwquocvvme, 0Miyo: Óà vrÀv mowvv, iv olg icri wol AÀxudv (LAixualov FG), Svyarígag &mogeívovra. ObgavoU xci I5c. Cf. Schol. Pind. Nem. III 16. Sed ipse Aleman fr. 45 et 59 Iovis filiim Musam ap- pellat, Apud Clem. Al. Protr. 19: r&g à Mocag, dg "Aixev-

TETTE NTRIUIRTENERCRNUE NETS Y TERT T

12 : X POETAE MELICI.

dpog Zfióg xol Mwvmuoóvvqg ycvewAoysi, nescio an "ÁAAxu&v seri- bendum sit.

120. [96.]

Hesych.: '4«v89« (vulgo "4«v8«): sidoc iveríov met "Al- u&v. q -Aouwropéve. Eadem Cram. An. Par. IV 84, 18 ubi devOo. ... * Aguorogever, corrigunt xel "4o., conieci cc "4oicro- oc«vqgc, ut grammatici glossae Laconicae intelligantur, nisi forte Aristophanis commentarius intelligendus est, vide fr. 16 col. I v. 32.

121.

Cram. An. Ox. I 55, 7: "Aydfo ... v0 Qevucfo, Omso mc9c &yQ, Fovv 0h mop! JAiup&vi A)r0v dygG. Videtur ipsum hune versum adhibere Herodian. m. gw. à. 22, 15: £ori y&g xol mepi- omousvov imi Osvrígug Gvfvyleg (dyÀ): eov! Gv v0. ys go£oc &vógoc. Fort. scrib. ev. àv vó0. &y& yo£oc &vrjo, sed Doris &yij flagitat, itaque nihil audeo decernere. Hartung haec ab Alemane aliena censet, corrigens zó00 ym ... &vógec, quod sane - Apollonii locus Argon. I 236 commendare videtur eur! àv &ym q0foc Gvügeg vmelo. GÀc vovrílAeG9o:, sed adversatur Herodiani auctoritas. Lehrs Callimacho tribuit, sür v 00 &y& qgofog &vÓgóg scribens, cui assensus est O. Schneider, nisi quod &vógogc tuetur.

122. [115.] ; 866 Eust. Il. 314, 41: "4yégog oi 03 of &yav yéoec Fyovreg ... óqÀoií ÓÍ qecwv oUroc v AéÉug rove GtuvoUc, oc JÀxu&v fovevar, "Alxaíog ÓÉ gect xol "Aoy(loyog &yíooyov vov &xocuov xoi dàÀe- fóve oióc. Proprie dicebantur tauri grege superbientes, nam idem est quod &yéAevyoi.

123. [99.]

Etym. M. 22, 30: "Afo ... 0 ób '"Hoo0wvóg iv và mol zoOv Aéyst, Oc. mogéycyóv iorw dm voU yog &ylío wel wore Gvyxomqv Gto ... mó9cv Óà Okov ix voU rÓv ÀAxu&ve timsiv &yícÓso vu roU tco, sed Va: àyícÓco c)rOg' Avr yàg ToU &yífeo xol &fo dvo Émoolvov simsiv, &ylcóto simev. Fort. &yto- óso0 à avrog.

194. [88.]

Steph. Byz. Aiywàóg ... ró &9vixóv Alywsóg, 10 Owhuwóv Alyws xol AlyraAlg maga Alpi.

ALCMAN. 13

125.

Argum. Theocr. XII: Koi '4ixu&v rég émigéorovg xógeg i3 dÍrag (cod. Ambr. deírag) Aéyei, ubi L. Vat. 3: "AAxu&v Ób vàg díreg qood&g dmeocorovg quwoiv. Corrigo dfviag x090c, ef. Etym. M. 43, 40: icíag qooddg* upalv 0b vàg doo, : 'Hoo0tevóg | oonegosvróvoc Aye «x0 TOU oig , aiidog, afridag : xel &mofoAy roU 0. of Ói mot. *1gov Afyoveiw, Ort &l wv ovrog,

00x dgtiev exor 10 Ó, rà E dnó TÀV ee ig. 9nÀvxÓv 0Ux dmopiàAovot 10 Ó. Guéwov ovv megoboviwv &mó oU Grm. Cf. ibid. Gaisford et Et. Gud. 23, 3 et 12. Hartung dGiríag xógeg praefert.

126.

Hesych: A4Aífamvov (cod. &Aufémro:g, fort. &Aigmvoic: mooppvooic x«l aA(feanvov) moopvo&üv Ogvw. "Ayotóc xol AAx- piv (eod. dÀ.pueg). Sehimidt seripsit &Aiczroic" zogqvooic, quem- - admodum ap. Etym. 62, 45 extat, reliquis deletis, nam .Achaei nomen ad aliam glossam «A«zoó« refert, Alcmanis autem nomen omnino alienum esse censet, corrigens xel aAífag.

197. [89.]

Steph. Byz.: 4vvígogov' uiuvqvos "AÀxuév'' of. oixotvteg "Avvíyopor xol "Avvíyaosc, nÀnoiov IleooQv xsíutvoi.

128 A. : Steph. Byz.: 4o&£a: 1j 7 "Apotot Füvoc "làvolag, oc !AM£Eov- 861 0ooc KogwgAnc iv rà mspol rÓv meg Aipu&vi TOTLXQg tíi- oxpévov.

128 B. [90.] Steph. Byz.: "4ovf«' v0 i9vixóv "Aovfag' oUro yàg 'AAx- pv. Ita Gronov, A "Aoovf« et "4oovfec, RV "Aoovff« et 40ovf- | Bec, Westermann "Aovffe et "4ovffac.

: 129. [91.]

Steph. Byz.: "Aésóg ... IAÉEnavógog 0' 0 Kogviog iv và mol rüv mug Àxu&vi romixóg foroonuévov MirvAqvaíov &moixov iv vj Muvoío mov !4oGóv, Oxov 0 Gagxogeyog yíyvi- vo, AíOogc.

ATTE -—-"Tn *

202-9 «1

14 POETAE MELICI.

130.

Hesych.: Bà5o (BAfjo) ó£Asug" 10 08 evo xoi &o9uo (ni9puo corr. Schmidt collato Hesych. ei9ue' Ó£Aseg)' mea LAhxpodei 3, Aé&u. Schow '4Axeío, e Aeolicum vocabulum dicitur in Et. M. 200, 27; Alemani iribuit Meineke, quem secutus sum, quando- quidem Et. M. non Aeolensibus tribuit vocem, sed AioAumv rgo- civ agnoscit, neque quod Sophro Syracusanus óelqrov dixit, Alemani gA5o abiudicandum, quem saepe o/oA(feuv testantur gram- malici, sed optionem difficilem esse confiteor. Nam ó£Aewo, quod nostri homines a voce óóAog repetunt (idem veriloquium prae- ter alia iam veteres commendaverunt) descendit a verbo géAAo, quod Arcades ó£AÀo pronuntiaverunt, quemadmodum óffeàóv ab eadem stirpe ortum Dorienses 0ósÀóv dixerunt; itaque f5o tam Aeolensibus quam Doriensibus licet vindicare: omnino in voca- bulis, quorum origo mature est oblitterata, admodum variant ' dialecti, neque decet talia ad normae constantiam exigere.

131. [92.] Steph. Byz. v. Iwoyege. ... Aixu&v 0b 9qÀvxGg tqv Ddp- y«oóv gov. 132. [101.] Etym. M. 228, 35: ltoy/ge' 0 vmóvouoc, xvoíoc Ov ov v& VOorc géoezen :& Oufoie, yeoigvye TLv& Ovro, và m0 yWv OQUy- poro, xol xor Gvyxomiv xol uevoéOrciv wol diioswiuov yeoyvoo*

Gv sig và lOoyuvgoa* 0 Ob "Àxucv Oi& ToU € ytoyson (y£o- jyvoc) pqoí. Cf. Bekk. An. I 233, 27.

133. [125.]

Sch. Lucian. Anach. c. 22 (Bachm. An. II 339): l'éggov . Aixu&v Ób imi àv olorÀv véOtuxe Qv Afkw.

134. [93.]

Steph. Byz. v. l'ewxóg. ... I'oeixtc (A Iooitg) 0à mao "Aiu&v. ef vv "EAMQvov wríosg ... Fox Ói v uevemAoouóg T vic locit sóOsíeg wAcig [ioviv].

L4

135. 868

Bekk. An. II 949: 70 do&v zeo' Axuüvi zou O£vverat, yeyovóg oUvo' Oxuv, Ó&v, Óocv. Of. Io. Alex. p. 42. Adde Apollon.

ALCMAN, 15

de adv. Bekk. An. II 570: xol ró Ó&v zÀsov«c«av vQ 0 ovx &vr- ixuro, ubi cum Schoemanno óo«v restituendum.

136 A. [94.] Steph. Byz.: '"Iecmóóvsg" £Qvog ZwvOiuxóv. ... "Aixp&v 0b pó-

vog "Eccqóóveg (sic R, 460:0óveg A, '4os0óvag V) evrovg qm-

GLv' £bgloxevcn Ob 5 Ósvríge mag GAÀoug Óu& voU i.

136 B.

Et. Flor. Miller Mise. 136: zó 0à £éroege moegQ& "Alxu&vi xovoviGrtov xcr& uevomAeouov «7-0 TOU Lcroogov.

137. [102.]

Etym. M. 420, 48: "Hóvuog ... v0 Ó& ontgOcnxóv qÓvgué- Gratov AÀxudv £qu, Schneidewin &àvuécrorov.

138. [192.]

Eustath. Od. 1892, 44: "Er: ióréov, xol Ovt r0 siguuévov qv iml voírov fvuxoU mtQ0GGztov Ó "AÀxu&v cg Ayet, peveriupévov 100 v elg 6 ZhogixÓg og 0 Hooxt(ómg magodíómcw. Cf. Favor. 234.

139. Cram. An. Ox. I 190, 20: 'Hzi 0? Aéyei "Alu. àvrl voU mjotv.

140.

Cram. An. Ox. I 55, 21: Zeoqusíoros TO wéoyegog ... xol r0 OwxAvxóv meg Aixuüvw xooycoauGu poveig. xol émloonue x«oyceoGc. Legebatur xeoyeosGot.

141. [117.]

Eust. Il. 756, 30: 'dvuO£cnu ro0 v slg À, c Gvttw6roryoUo: Zugisig iv và gqíhvarog gívravog ... Aero, fvro, xal Zfogukdg yévro, xAero, wívro megk "AÀxu&vi — Alemanis verba cum non sint adscripta, non licet diiudicare, rectene an secus grammaticus hoc edixerit. Nam potest xévro etiam a stirpe KENN repeti, unde xívoau, wívroQ, xévrgov, wsvríwv, et composita KevOímmm, Kévrav- qoc descendunt, ut Aleman media forma vice agentis sit usus. Neque recte idem grammaticus Homericum yévro ad £Aero rettu. lit, quod G. Qurtius recte vidit descendere ab ea stirpe, quam Cypriorum vocabula &zóyeus (&qsAxe) et Uyyepog (cvAlefhj) osten-

16 . POETAE MELICI.

lani: mediam formam firmat quamvis corrupta Hesychii glossa:

yévvov* Kóngoii, xol Aéfs xol x«0:fe, ubi duo diversa vocabula

composita esse apparet, yé£uov i. e. Acfe, alterum oblivium yev- - , . , , ,

vov a yovv descendens i. e. yovv xcov, xc9i£e, quemadmodum

yovvoUc9«t, congeniculare, ingeniculare dicitur.

142. [104.]

Zonar. 1190: KeoxoAVgoc, oUrog 0 -AÀxu&v Pyorcero avr vOU xgexoAuge, fov. Ob volvo zwOog' vO Ob weoxolUgo myqvr Àvgo. t0 yàg xoéxe, xgéxs wyóg dor. Tio xi9coeg. Adde Et. M. 506, 17: Kéíoxog' 9«Avxdg Gxsüóg Tw, Gomso xol roímovo T] 9wvo« qoÀxx. KsoxoAvo« (hoc vulgo deest, sed add. DPM, cf. Min- gareli cod. Nan. 496): ovrec 0 4Àxu&v £yoncero. üt haec sit nova glossa. Prior glossa Kégxoc totidem verbis legitur in Bekk. An. I 271,11. Ceterum cf. etiam Suid. KegxoAvge" Ovope rómov, ubi fort. róvov legendum.

143. [84]

Athen. III 81 D: Kvóovíov óà wjiov uvypovetat Zrmot- qoooc iv '"EAévg oVvog ... xol Alxucv.

144.

Schol. Hom. Od. 4p 76: 'O àà "Àxu&v xol ràg yvé90vg ud- Grcx«g quoi mwo& TO uocioQor.

145.

Etym. Gud. 395, 52: Mwwuwm, gevup« ... xev Of, qeoí, Qógxov cbvqv xol BAímousv y&o vj Ówxvoícg rà cQyaio, Eadem duo codd. Par. not. ad Et. M. 589, 16. Emperius coni. meAíóogxov, O. Müller po«cídooxov, Hartung zoA«etó009xov.

146 A.

Appendix Achill. Tat. Isag. c. 2 p. 166 Petav.: dg zov xci "Alwu&v ópocroiyovg éxditce vàg év vébsu gogevovoeg maoüévovg.

146 B. [112.]

Schol. Hom. Il. o 40: 7€ y&o sig vg Miiyovre yiwue 9165À- Aefiat, uz Ovra Emiüerxe, megelnyousve 0b vQ 0 djvot uóvo 3 cov iro qonievta, 0&ovscDo, OA, xoc, ITooicís, goovrlg , ovg v0 fov meg -Aixuüvi. | Cf. Arcad. 35, 3.

ALCMAN., Ti

141 A.

.Et. Flor, Miller Mise. 243: swoere, míoere' wol me! 4Àx- p&vi* zégaca za9Gv. Fortasse scribendum: zo«c (IB)e no«9óGv.

141 B. [95.]

Steph. Byz.: Irvot6oow vico: Óuéqogot, Gc Ilizvottg xa- Asi "AÀxudv. Cf. Eust. Il. 355, 465.

148.

Cram. An. Ox. I 343, 11: Kol màA$roov ró mwócAbv xol vmoxooiGriXOg simev "Aixu&v mÀc99iov, scr. mÀq9oíov. cf. Ammon. p. 109. Fortasse petitum ex carmine, in quo Ulixis errores descripsit, vid. fr. 28.

149. [107.]

Et. M. 663, 53: Ileoíqoc, ix voU lleoujone, «gov ró 3 Ile- elnoc' re Ur &àv co. mooreÜT, mag JAixuGvi, Ort, xÀivov cUrÓ, uj] 4Avuc" o9 y&Q dxoÀovOsi | werdAn&ue, si yfvowo llegujoovc, moóc vv lisoujoug sv9si«v. llsgh mo9Gv. Lobeck Proleg. Path. 282 coniecit poetam llsoígo scripsisse, ut lleoímgog a grammaticis sit profectum. Pertinet fori. ad Hymnum in Dioseuros, fr. 12 seq. nam pater Tyndari fuit.

150. [98.] Hesyceh.: JNxosvc* 9eAc6ot0g Óoíuov' Aixu&v xol Ilóoxov

Nd ra ó vopoter.

151. [44.] 810

Suid. v. 490ovíe* ... xol meg "Aixu&vi 0f, Ore quil 496- viov víégag ini vijc "Egidog, vwig &vrl voU Grvyvóv P£&avro, Evioi 0i dvi voU uéyo, imsl mgóg cvv Aya.

152. [108.] Suid. v. quAeUg* im" xgov yoooU [oreuevog' 09tv xol qiÀO-

AjiÀog mec "Aixuüvi, i! quioUGe im (xgov q0900 loracOcu. Cf. Phot. 654, 15. .

153. [110.]

Sehol Hom. Il. u 137: i6ec 0» fefegvróvror, ime xol ro veUog éfegovero, xol r0 ToeUog xÜguov xol ró dpevog map

"Alku&vi.

18 : - POETAE MELICI.

Bekker An. II 855:.'O émoxoguGuóg Ovou& d6r; wuxoóTqrog Qugevrixóv xol xógeug fomóg' Aeufvevos 0b Évexsv. voU moémovrog, Og zo! AÀxu&vi * * * xógot y&o c[ Afyovcoi Exemplum ali- quod excidit, atque etiam nune reliquiae huius poetae abundant deminutivis vocabulis. Ceterum cf. Cramer. An. Ox. IV 273, 12: « Óià v0 moímov, og mega "Aixp&vi sUgoutv (legebatur Zyovri sed infra 329, 11 ubi eadem repetuntur z«geAxcv sUgouev extat) T&g mzw«QOivovc vmoxoguGtuxoig gocpéveg Affscy mgímti y&g voUro zugOfvoig. — .Alcmanis fortasse nomen .Alcaeo cessit (quae mo- mina a librariis saepius sunt permutata): vid. fr. Aleaei 115 et 144. — Nauck Alemanis nomen restituendum censet apud He- rodianum sz. uov. Af. 9, 31: Evgvzóv: àÀxu&v: Oici 0 Ew- ovzÀv, ubi legitur sógvmóv dcÀxuoig 0s QvmGv, contra Lehrs edidit E$ovmdv' JoxtÜcwovíoig Evgvmovióci. Locus nondum persanatus. — Schol. Hippocrat, V 484 ed. Littró Alemani iri- buit versum: 6e xol "Axgev quoi: iv uiv evOgdio óoyol xe- xouuévor wvgíet, hoc est:

'Ooyal uiv &v9gomov Owxexouafvor wvolou. at hie versus vel propter numerorum indolem Alcmani abiudi- candus recteque ab aliis Bacchylidi tribuitur, vid. Bacch. fr. 44.

Sosibiüs cum in Alemanem scripserit commentarios (vid. supra fr. 20 et 75 et 90), fortasse etiam alia quaedam, quae pro- babiliter referas illuc, ex poetae Laconis carminibus petita sunt, velut legitur ap. schol. Theoer. V 91: Xoeoífiog à r&g &vsuo- veg mog& dixoc. GOoívideg xoAso9o[ gquow (ubi cod. Ambr. xeÀt). item apud Hesych. Zd&vóv&' Ofvógov 9euvd0sc, ov rà &v9oc qooixv xóxxco Zugsgij Pysu cc Zwoífioc. nam quod ibidem est zsogílo' Xoocífiog, wógiov vou, potuit in alio grammatici libro mentio fieri nominis, quod Laconicum esse constat, vide titulum ap. Welcekerum Opusc. III 251, 22.

V. | 871

A RIO N.

Ug Uu XQ 2 uiu.

10 Vw g'U ot

x VM L9. 9uv9Ku-wuvuUu-wvuU--— wu

La] 15 Cu z2vuvu-vuV EE UAI ELM M es

AE QUU uw -

IC

nd M eei WE eros. Moe

Arion. Aelian. Hist. An. XII 45: Tó ràv ósiqéívo» qUAÀov Gg tic. quiodoí rt xci qíAavio, rexuQouócor. (xavóg xci Agíov ó MnO9v- pvalog, x vs roU dycAuerog voU imi Towdgo, x«l ro0 bm corOU yo«gérrog invyocupuoarog* fori Ób O0 Éniyooupua:

"A9 avárov rouzatcuv Aogtova, KóxuAovog víóv, Ex Ziusloo mshdyovg cóctv Óyuuo vó0«.

"Puvov à? qagugtroiov rà llocsidówi wol ngrvoe vig àv OeÀqivov iru hii ofovel xol vrooroig fodygux Íiwrívov, ó Aoí(mv Pygews* xal ferwwv 0 vuvog ovrog" Twicocs wrÀ. Arioni carmen abiudicat kh in Actis Acad. Berol. 1830, 74, antiquioris tamen poetae esse statuit, cf, Weleker Opusc. I 95. Etiam Bunsen (Gott in der Weltgesch. I 374)

80 , - POETAE MELICI.

"Pyuore 9iov, 872 zÓvri.6 qyovcorgQíeu.vo llóosiÓov, y«uxoy', éyxouov &v' GAuav: Bocyyíows zsol Ób Gà mAcvo(

5 )TJoeg yogevovot xvxAg, xovgouou. zo0Qv (uci éAkgo &vazaAAóuevot, Guuot, . qoi&cUyqsvsg, oxv0gouo, OxUA«xsg, QuAO[LOUGOL üsAgivsg, évaAx do£uuece

10 xovo&v Nmosiócov $s&v, Gg éysívoav "Augutoíva ot u ssa lléAomog y&v émi Tewagíav &xváv émogevGere mzA«GOucevov 2uxsAg évÀ móvrQ, xvQroiG. voxoig Oy£ovreg,

tuetur, frustra. Mihi novicium omnino videtur carmen, quod ante Euripidis aetaiem vix potuit componi. Neque tamen mala fraude haec ficta esse arbitror, sed videntur hi. versus petiti esse ex dithyrambo sive nomo, in quo Atticus poeta nescio quis fabularem Arionis memo- riam. non tam dedita opera quam per parecbasin illustraverat: quos versus Aelianus errabundus ad ipsum Arionem retulit. Etiam Lehrs (Populüàre Aufsáàtze p. 204) hoc carmen, quod Hermann (ad Aristot. Poet. p. 235) venustissimum esse censuit, antiquo poeta indignum iudi- cat, non solum quod nimis sit exile, verum etiam quod attica dialectus passim dorico sermone temperata insit: sed quod ab ipso Aeliano hos versus conditos esse suspicatur, omnino fallitur: nam huius carminis numeri prorsus abhorrent ab istius saeculi usu et consuetudine. Plu- tarehus sept. sap. conviv. 18 magna copia verborum Arionis easum de- scripsit£, neque vero hoe carmen respexit. — V. 1—77 &vazeAióusvo: affert 'lzetz. in Cram. An. Ox. II| 352, 19. — V. 2. yovcoroícwo Her- mann ad Aristot. Poet. p. 235, legebatur xovcoro/íoaws. — IlócsiÓov, Ahrens Ilocsid&v vel IIocsióG&» requirit. — V. 3. yowjoy' , iéywvuov àv &Auev Hermann, sed iunxit cum sequentibus et v. 4 zgi à?) ci scri- psit: a et edd. zowjoy! ZyxvuovdAuav, b yowjoys wvpovéoya (Vat. xv- xovaAx'), lzetz. youóys $yxvuov «Apc«c. Locus nondum restitutus, dis- plice& non solam éyxóuov' àv' GApev tamquam epitheti loco prioribus adiectum, sed etiam floeygéorg. Conveniret sUxvxiov Gou £Aavvov &ooyzov' zsol Ób xvÀ. sed non possum divinare, quid olim fuerit scriptum. Bunsen I 376 post v. 3 quaedam: intercepta esse existimat, offensus eo, quod exordium sola dei invocatione absolvitur, quae hym- norum legitima est consuetudo. — V. 4. goeyzíowg Hermann, focyzut Ael, gocyyiww Tz. — V. 5. goos$over bv et edd. vett. et Tz., yoosóovs" iv rel/.— V. 6. ófuueciw, Tz. óuxaouoct (B Quicuuocw). — V. 1. cuuot bv, vulgo csicuoé, Hermann csicuo.:— V. 9. vada, ivdAlb b, PvoA «9Uouere Valckenaer. — V. 10. N«osíóov ma, vulgo Nmqontóov. — V.12. of u' sig, qv ig b. — yv», và» abv. — V. 18. Hase cars, Émogsevoer0 bv, émógsvcoav Brunck. — zAefóusvov om. m, zàa- fouívgv v. — V. 14. ógéovrsg Brunck, vulgo gogssovrsg, nisi malis ÓgEOvceg.

ARION. 81

15 &Aoxa Nw«ostag mÀAaxóg Tfuvovreg, &orifi] ztóQov, qirsg 0OALOL 873 dg uw &gQ &AuAóO0v yA«qvgüg vto &(g olüu« zoggvgoUv A(uvag £guav.

V. 15. N'qosias, vulgo Nzesíee, mabe vroíag. — V. 16. acri), dori;

m, «orífyrov bv. — Mite bv. à' EAw à et edd., £ievo, M. — V. 17.

p dg! Hermann, vulgo use dz0. — &AimAóov, &Aumio? a, &Aimiotov b.

t — »vtóg attica forma non offendit, minimeque vsóg substituendum. —

E V. 18. zoggvgo?v scripsi, libri &Auróggvoov, Reiske aAuroggvQov. — fovyav. Hermann, vulgo óéov.

Porrax Lvm. IIl. 6

VI. 874 SATPIPO

De Sapphus et Alcaei reliquiis scripserunt inprimis Seidler in Museo Rhenano 1829 p. 156 seq. ego ibid. 1835 p. 209 seqq. .Ahrens ibid. T. VI 216 seq. et 351 seqq. et in Mus. Rhen. Novo T. I p. 382 seqq. Adde de dial. Aeol. 241 seqq. et de Dial. Dor. 536 seqq. Hermann in Opus- culis VI 102 seqq. — Sapphus carmina a grammaticis ita disposita fuerunt, ut novem libris comprehensa essent, ac subinde librorum, unde petita sunt fragmenta, numerus indicatur. lam secundum grammaticos liber I comprehendebat ea carmina, quae Sapphieis strophis vincta fuerunt (vid. Marius Plot, 299. Schol. metr. Pind. Pyth. I. Tricha 69 *)), neque adversatur fr. 115, quod solum ad hunc librum refertur. — Lib. II et III carmina systematica comprehendisse docet Hephaest. p. 111: xoiv& Of, Occ vzó Gvoripuerog uiv xoa eroelro , «v0r0 OL vÓ cóorquo £yeu mineosueno» oic £z. d iy vÓ üsvifoo xel voírQ ,Zemgovs, iv oig xeraperosiroL uiv v0 Owl, aoc) ài 7 rut Ouofa £eví. confer ibid. p. 116: 2Werqua óé éco. uva cvvayo, , iro, Óvo 1] misióvav, 5. óptoícov qj dvouoíov: dvopoccv piv dg c &Aeyeia, ££a- pé oov ydo éovi moóc mevrüuevQov xowcvía, xl of inco0oí(* và ài Opoíov, Og TO ÜsoTEQOYV Zomgovs, óg mQoióvvsg OeíEouev. et deinde p. Li Kow& ài ovotruavukd , msg xol Ó xoa Gtiyov ysyocq9ot gay , QyiQg Qv A&yoL,. xci o xoa oborQua. ag TÓ QsortQov xol roírov Zomgobs. Zi ubv ydo TÓ fv voig zo otols dvrtygdiqou «0T. à$0 Op&v mago eyooquuévov ExetGrOT depu, xoi £v. Oud TÓ. uxjóiv £opí- GE cL doi uoo TEQUTTOU, x0 tC Gvorij uoto voníSouev cord yeyodq9e:: zoAw ót v Op.oL0v ÉxdrEgov eivot TOV v , "Ul vd, GT yaQ, x«l TQ 9svacta. Tv mOL jt QU vorrd TÜjQV Tuv dovtov züvro cQuOQUOU 7&-

ztouQxévou, qoír vig àv xarà oví(yov coro ysyocqtor. adde Tzetz. Cram.

An. Par. III 63. Et liber II comprehendebat carmina ex pentametris aeolicis composita, vid. Hephaest. p. 42: ràv ó d'woro kia 7ó uiv mevriueTQOV «oA EUTOL Zionquióv veGGOQEGxoi0sxeGUAAo(ov, à TÓ ÓsU- T£gov XuzqoUg 0Àov yfyoezcrO

M MILI OU LOIN SL MAJ LM

*) Ne quis in errorem inducatur iis, quae Christ in comm. de schol. metr. Pindari disseruit, moneo, colo, quo Pindarus ibi usus est d PERSA Ee 1S dn nusquam usam esse Sapphonem: quod quidem suo periculo magistellus óxr«colAofov Zezqixóv appellat, quoniam ex hendecasyllabo Sap- phico videbatur decurtatum esse: hoe hendecasyllabo dicit poetriam in libr. I usam esse, quam memoriam repetiit ex ampliore olim com- mentario in Hephaestionis enchiridion.

Hue TETEEPNUpp mmm ee

SAPPHO. 83

ubi affert fr. 33, sed adversantur tantum non omnia, quae ex lib. II gomtor, velut fr. 24. 25, quamquam hie licet discrepantiam quo-

ammodo componere, fr. 50 (vid. adn.), fr. 67, quod choriambicos tetra- metros ostendit (ut potius libro III inserendum foret) denique fr. 80 oor ex lib. II est depromptum), quod secundum grammaticorum octrinam ex ionicis a maiore constare videtur. — Liber III constabat choriambicis tetrametris Sapphicis, vid. Hephaest. p. 60: ró 9» &xerá- Aqxrov Zomquxuóv £xwoi0txooOlAa(ov, O t rtQírov 0Àov Xamqobg yt- yoezrat.

- ERGGUE SITO MGR Qo MU 9 Ra dg AT 772 S NUR UN, V.

— Liber V secundum Atil. Fortunat. II p. 353: (,,Maecenas atavis edite regibus Asclepiadeon metrum vocatur ... ante illum usi Alcaeus ... et Sappho hoc integro usa est im libro quinto*^) versibus Asclepiadeis constabat, sed non confirmant duo quae supersunt fragmenta, nam fr. 44 ad Glyconeos, fr. 89 ad Ionicos a minore videtur pertinere. Sed huie quidem libro inserta fuisse etiam alius generis carmina dilucide testatur Atilius Fortunat. I 315 (Caesio Basso h. libellum vindjcare stu-

" Quit Keil), ubi de versu hendecasyllabo sive Phalaecio disserit: ,, Nam

hie versus apud Sappho frequens est, cuius in quipto libro complures huius generis et continuati et dispersi leguntur. Frustra Keil p. 295 hune dissensum conciliare studet, asserens non librum /ntegrum dici, sed versum, i. e. nullo incremento &uctum. At si At. Fort. 1 epiploces artificio utentem sequimur, Asclepiadeus est qvoénuévog Glyconeus. Porro secundum Keilii interpretationem At. Fort. II censendus esset abiu- dieare Alcaeo integrum versum, quem soli Sapphoni vindicaverit: quod quam praeposterum sit, non opus- est pluribus persequi. — In libri VII fine sec. Hephaest. 60, quemadmodum h. l. correxi, legebantur tetra- metri antispastici (qui potius asynarteti iambici sunt, vid. fr. 96). Dissensus, qui inter. hos grammaticos intercedit, cum non ferendus esse videatur (nam haud dubie uterque eiusdem metrici graeci sequitur auctoritatem), facile tolli poterit, $1 priore loco correxeris in libro quarto (pro quinto): atque satis commode librum IV, si continebat carmina versibus Asclepiadeis minoribus condita, veteres grammatici subiecerunt libo II. Librum V, quem Atil. Fort. I adhibet, carmina variis metris inclusa complexum esse apparet.*) — Denique Jpithalamia, quae variis admodum numeris constabant, peculiari libro comprehensa fuisse auctor est Servius Virg. Georg. I 31, vide fr. 105. — Has diffi- eultates ita licet solvere, ut statuamus etiam Sapphus carminum duas recensiones olim exstitisse: quarum altera carmina potissimum ad argu- menti aequabilitatem disposita exhibuerit, altera eadem carmina secun- dum numerorum genera digesta comprehenderit, qua quidem editione metriei antiqui potissimum usi sunt. Et hanc quidem Aristophanes videtur adornavisse, alteram, quam grammatici fere versaverunt, Ari- starchus: nam hos principes Alexandrinorum auctores esse diversarum recensionum certum est, cf. Heph. 134; sed ab utro haec vel illa sit profecta, ambigi potest.

*) De versu Phalaecio eadem tradit Terentianus Maurus 2545, dictitans hune versum Sapphieum nuncupandum esse secundum artis magistros: namque et iugiter usa saepe Sappho JDispersosque dedit sub- inde plures inter carmina disparis figurae. Adde Mar. Viet. III 9. Ita- que mirum nullum huius versus exemplum in Sapphus reliquiis repe- riri nam fr. 186, quod olim hue rettuli, iam Alcaieae strophae ad- scripsi; fortasse fr. 105, quemadmodum olim refinxi, huc pertinet.

6*

l'ai il€e-

84 ^ POETAE MELICI.

EAXLIT) 815 IlovuAó0990v', &9&vev "Agoó0ura, zi zog, ÓoAÓzAoxs, A(GGOUuU G&, , 5, ^ pr » , , pa p &GouGL uiv Ovícuo. Ocuva, zóvvux, 9UuOv: 6 &AAM vviÓ' £A9', eizova x&vígoo Tüg £u«g «U0cg aioic« xw Av. éxAveg, mvgog Ói ÓOuov Aíxmowc« , $ X9oUG.ov «A986 &ou' vzatevEeuGoa" xdAo, Ó£ G^ yov 876

Fr. 1. Dionys. de comp. verb. c. 23: 'Exozoióv uiv oov Üyows.

ué&iore vopíto rovtovi züv yugexcijox (rÓv yAaqvgóv) Émtbeoydooctot "Hetoóov, usiomoiv ài Zomqo wol usvà voovQv Avaxofovrd cvs x«l Zapovíiónv: ... GoÉoyot 0$ àzó vc ueAomotoo: IIovxi109 Qov' xzÀ. Teóvms vie AéÉecg 7 sófmsi« wol 7) gágug Ív vij Gvvems(o wol AstóvTL yíéyovse vàv &ouovióv. Carmen integrum etiam in epitome libri Dio- nysiani legitur, quam edidit Fr. Hanov ope trium librorum DMR (Lip- siae 1868). Librorum notae hae sunt: À — Aldina, C — cod. Colbertinus, D — Darmstadiensis collatus a Werfero, G — Guelpherbytanus colla- tus a Schneidewino, M — Monacensis, collatus a Goellero et Usenero, P — Parisinus, cuius collatio extat apud Ahrensium Dial. Dor. 540, non diversus a Regio 1, quem Hudson adhibuit, R — Rehdigeranus post Passovium collatus ab Hanovio, — V. 1. zowxió900v' bis exhibet He- phaest. 78 (ubi S zowuAógpoov), zowiAóS00v AP, zorxuiógoov M, zoti- xi4ógoov D. — 'goóóio Ahrens, vulgo "4gooóíre , PC "4gpooütro», — V. 2. Atocouot, D Aícouoi. — V. 8. &cotc; DPR. Schol. Heph. 64, &o- ceto. À, &voio, M. ut olim legebatur, hinc M. Sehmidt u7j u&zeutot. coll. Hesych. ucévoi6: veis uerotórQow. — Ovíat, P, vulgo &»íat: (Turneb. E Schol. Heph. &cewg cunóoxíew:, qui scholiasta cum iterat uj à' qvíoicw). — V. b. vvià' Hephaest. 78 et Priscian. I 37, ap. Dionys. v00' (D cz» Osigé) — «i morc x&ríoove, Heph. «i zors x&rfoorc (sed C aoro), cf. Hesych.: «erígora x«l GAAove, ap. Dion. A &49£ zov xoc' foor«, DMR dAgé móxa v' £g., CP. iA9szOx« wav' fo. Prisciani sordes nolui adscribere. — V. 6. z&g £uee, vàg £utg AMD. — ebóocc, ev0dg P, «vó&; MD, a/óóg AC, vulgo «v94c, xAnjóec Ahrens. nescio an ej0«g sit revocandum. — foie zv. scripsi, legebatur c/oig &móAv (A dzó- Aeg, M dzmóli, RD e&zxóÀv, G awvíoig: &mo4v), l. Vossius eioic« 0449 (Baxter zó4Aeg), Hermann efowo: z0AA& 0' £xAvsc, M. Schmidt dwíowcx z6À4o. Ne quis deceptus Kaibelii exemplo, qui in Balbillae carmine ófowc« deprehendisse sibi visus, id ipsum inferat, adhibeo Alc. fr. 45 émdiov. — V. T. Aízoiwo, A(P) Avzoice, vulgo Auroveo ut RD. — V. 8. 109610» Schneidewin, libri zgovcsiov, vulgo zov6sov. — V. 9. Gou' ozà- £eoEo1cc scripsi, non dou vzotsobteoe (ita vulgo, vzotsobo:e Neue, vzttvÉewo Ahrens) Peilosin in Sapphus et Alcaei reliquiis ubique revocavi, non solum grammaticorum consensum (adde etiam Apollon. de pron. 263 C: zóg ài ovyl ysioíog AloAixOv sigrosrot v0 (to vvpuog x«i fr. v0 Ou vvpuoc Óucvvousva;) sed etiam Dalbillae epigramma-

*, Numeri adiecti sunt editionis Neuianae.

SAPPHO. 85

10 dixeeg OrQoUOo0: mgl yüg usAa(vag zUxva ÓueÜvreg mtéQ «m ovo ci9c- gog Ói& uécco. ale à' ihxovro: vo 0', à ucxciga, peidutoouG! iOvégp QoGozQ, 15 (jos, Orr. Ónove zézov9c xài Óqore xdAuyu, xdrr. uo. uéALór« 9éÀo y£vsoOa.

tum fidem secutus: atque fr. adesp. 55 A, 8 plane 'est traditum OTX' OTT). Sane aliquot loci Sapphus et Alcaei refragari videbantur, sed ex his complures nunc librorum auctoritate emendati sunt, quo minus dubitavi *i eundem modum: reliquos corrigere, velut Sapphus fr. 52 foys0' doo et xo9tv0o, fr. 54 x09" àà' (ubi varia scriptura ov9" testi- ficatur àà' olim scriptum fuisse), fr. 68 oóve rór' o00' vortQov, cuius loci restitutio omnino incerta, fr. 93 igíxsedo. Alcaei fr. 15 xc«9v- mtoüsrv et moori69' vzó (ubi libri partim zooviov«), fr. 62 ióc£ov0" &yvet (quod corrigendum esse docet fr. 55), denique fr. adespot. 61 égógsig. Intactum reliqui Alc. fr. 39 x«9évev, quod quomodo sit cor- rigendum prorsus incertum. Fatendum sane psilosin passim ambigui- ilo laborare, velut Ale. fr. 75 sig i. e. sig, et multo magis Sapphus

- fr. 85. KAjig dyomdra i. e. & dycmre, quare veterum grammaticorum .

more ibi syllabam productam notavi. At recentiores Aeolenses haud aspernati sunt spiritum asperum, id quod tituli docent, etiam Lesbii, in quibus est x«909og alia; neque mirum, nam tempore vergente Aeo- lica quoque dialectus proprius accessit ad communem sermonis con- süetudinem. Ahrens Aeolicam psilosin arctioribus (finibus circumscri- bendam censuit, sed quae sollerter excogitavit, infirma sunt. — yov, ADMR yov, P &yev. Verba xcAot ... 6roov90. affert Herodian. . pov, AéE. 42, 17. Respicit Athen. IX 391 E. cf. Hesych.: ox£eg ctgov- 9oí, voyeic, £0mosnzsig, xovqoi. Ceterum Blomfield coni. óx£c. — V. 10. ztgl yàg MDP, R zzgl y5c, apogr. Vict. msgl yv u£Aowwav, mréQuyag À, mr£ovyag Ursinus, quod olim probavi, ita ut v. 11 scriberem óuevo»- teg eiecto vocabulo zrégc, quod iam Ursinus delevit. zsol yüg est idem quod $zio y&c, convenientius sane huie loco zoti y&v uéAowav, sed adversatur paradosis, nec zooti eic usAcíveig pluraliter probabile. Her- mann zréovyog, postea zr£ovyeg et zegérov &m ci9£9oc, Hartung zori y€s (quod non aptum) vel zsó« y&v uéAawev. — V. 11. Qwebveeg DM, óuwvttg PC, Ow$vrseo G ut vulgo. — río, P zríge. — cQgcvo ai- $£oog 0€ uécco, APG dàoavà: 9£oog 0. ducozo (A &Gueg mo), C ógavà: $éoog (de ultimis non constat), D dz«ervo9:9og Ówà uéco, item R, qui u£cov, M o?o«và «i9fooc ÓuX uíco. Ahrens coni. zóxve Óívvor- Ttg (idem antea Ó/vevrsg) mrío! dm. docvo 9" £óog mtÓóG Afcfw ab do iÉ(xovro. Hartung zríoe mógqvo', «i9sgog 9. u. — V. 13. aia à' MD et Vict. apogr., «p^ 644 ' PA, vulgata ante Hudsonum «iy à* 4o. Blass eic u' desiderat. — Z&(zovro, M &fxovro, D é&Érnxovros. — 1) 9', D cí( à'. — u&xoiga, P ucxsige. — V. 14. uetótécoto" Neue, vulgo uéi0iécac . — V. 15. Ógore Hermann, à' zv ro P, à' yv» ró ceteri. — xórr Sylburg, M xóci, D xóvt xc, vulgo x' ovrt. — V. 16. ónor: Hermann, à' qvrs P, Oujv rs C, à' Qv vs G, ós99o MD. — x«Anuc M, xcAnupa APCR, xcAinugv D. — V. 17. xortt pot scripsi, legebatur x' ovr zuo, P xórv' iuo, C xórr. (uà, MD xór. y' iuo.

86 . POETAE MELICI.

uewwóAe 9p víva Óqove Ieí9 8TT ucig &yqv ig G&v quAóvaTa, víg 6, O 20 U*emo', iunge; x«l y&g ci qsvyst, TUyfcg ÓLOEsL, «i 0b ÓcQ« um Ócxev , 4AAG Ócos,*

,

«í 0i wm] qíAst, voyécg quAMGsL xecvx &£AouGa.

Of. supra v. 15 ydmvL, infra v. 95 Xx, similiter in Balbillae epi- grammate est xócce. Elisionem possit aliquis tueri adhibito Alcaei fr. 13A lóvdv" vuuí., nam Theocriti versus in carmine aeolico 30, 12 Tí Fogorvov fecero, aphaeresin, non elisionem ostentat. — yévectea, DM yevécQo, rell. ut videtur yevéctron. — V. 18 seq. zíve nore Ilsí(9:w ueig &ymv ég càv Seidler, nisi quod Aaic scripsit, P zive9^ £vremeidauou (correctum in xou vel foi) ceymvéccov, epitome víve óqUov, (2 59ve R, à q)vs D) meo xol Gaynvecgam , A cíva Ó' sort zeit aot Goymnvevcav, vulgo zíva Ó' sovs s9'wuei coynvtvcot (gi2ó- TQtóe 6. 1 e 2ianga, Ófxqv) ex manifesta interpolatione. Ego conieci zíye Ónvr dmeío mv (vel éme$0 0) pel; &yqv ig civ, Hermann víve ónors mzríO xal Go'ymvaeooov giióroze, Ahrens ví» dnce m&() un, ccÀqv (i. e. dooAsiv, diggovriGvs iv vid. Hesych.) tig càv quA0rova, Har- tung Seidlerum sequitur, sed &zvigsv (i. e. Gro ev requirit, Blass ztíüouot o dymv i. e. coL yn. — V. 20. Váng cust Gaisford, cf. Et. M. 486, 41: ,9f AioAets TO Tijg zone ov$vyteg Ói& vo) Tj z90- qépovcuv, dave, epi T dva (D dweg', M ewe óaóixXv), eadem Et. Gud. 294, 39 ubi Ouod" &óix/q. Apud Dion. P cte ccwezge xq, libri epitomae víg à Goazqo xn," A. SPaztqodéx, Ursinus et Stephanus Zemgoi, iàwxei; Scripturam Víz' hoc loco librorum auctoritas tue- tur, in epigrammate Anthol. Pal. IX 191 versus lex flagitat "Howwe ozgove, ubi Zezgovc vulgo legitur, quod etiam Schneidewin correxit. Traditum dcó:x55y, cum hoc uno loco 3 pers. littera H terminetur, immutare non dubitavi, cf. Alc. fr. 5, 1. — V. 21. «í, GP et, D sf. -— geyst, G geoyeus, D qiyoi — V. 23. ot, D of. — óéxev', P o£ XÉT, epitome, ài xel víAle, nisi quod D xol om. — ed, EP PD. Blass cxer" po i.e. nostra. — V. 93. ci, R o?, D of, — V. 94. xax £9 Loto scripsi, nam de pucllae amore agitur, minus recte Blomfield X00 £9 éLoiav, PC xoóvx (O «x o^) £9 éloi , D x0 & (etg) xal 9éAsug, M EL £i xol 9éAlsig, item R, nisi quod xà, G 7;ó 9 xci £8£- Aoig, À xdU)x &9fAo. In librorum varietate fortasse ' xoU0xi 9:4 otc delitescit, nam 9 Aew etiam infra fr. 25 et Ale. fr. 82 legitur; item i in titulis Lesbiis xci xÉ TL 9m, unde etiam in aliis locis velut Ozze xt 9Am, 0 «xs 9n, Ovu xc S$ix litterarum divisio certa, sed nomen £9c1óvroc est. "Theocritus in ,melicis carminibus utraque verbi forma promiscue usus est. Vocula ovxl etiam apud Theocritum extat 30, 23. — Welcker (Mus. Rhen. XI 226 seq.) contendit omnino xov?x i9 1o- c«» scribendum esse, quod etiam Schneidewin probavit, non ratio- nibus usus, sed exemplis minime idoneis: neque enim aptum huic loco o?x éQéLoicav , nàám amor, quem iam non expetebat Sappho, molestus multo magis, quam gratus erat futurus. lam si 00x. £9 éAoicev Scripseris, omnino ambiguum, utrum viri an puellae amorem Sappho expetiverit. Weleker non dubitavit ad viri desiderium hoc carmen referre, non recte, si quid video: omnino enim Sappho a virorum amo-

SAPPHO. : 81

95 £06 uoi xal vOv, yaAemüv Oi AUGOv éx« ueguuvav, 000c Ó£ uou vréAcGGL 818 $Ouog (u£gget, v£AeGov: ov 0 «bre GUuueyog £600.

ribus abhorrebat: Alcaei quidem desiderio obtemperare noluit: Phaonis ulchritudinem unum alterumve carmen videtur illustravisse, inde ortae bulae de Sapphus impotente amore. At eadem mulierum amicitias ardentissimo desiderio expetebat, atque hoc ipsum carmén planissime arguit id quod Horatius dicit Carm, II 13, 24, ubi Sapphonis ingenium descripsit, Aeoliis fidibus querentem Sappho puellis de popularibus. At- que ob id ipsum grammatici hoc carmen primo loco posuerunt, nam ex Hephaestione colligo primi libri primam odam fuisse. Denique si uis accuratius huius carminis indolem examinaverit, animadvertet, apphonem hic ut alias lusisse et poetarum more ingenio indulgentem fictas res exaggerasse, cum carmen II, quod ad mulierem referendum esse manifestum est, ardentissimum desiderium prodat. ltaque etiam nune tueor, quod olim commendavi, «o9» i961oww. — V. 25. £296, i1954 D. — zoeàenáv D, golemóv R, APC goAemov, et AP ufowuwav. Aecentus hic et similibus locis num Aeolici sermonis consuetudini con- veniat, valde dubito: equidem credo Aeolenses hic quoque accentu re- iracto yelémoav usoí(uvov pronuntiavisse, et KvAc/yvav «x0 Twntev Alc. fr. 43, ut vel librorum pars exhibet, quemadmodum 71ocsíócv et IIoré- je» dixerunt: nihil-tamen novavi, pariterque 'Eou&g Sapph. fr. 51 to- leravi, ubi "Eoueg potius exspectaveram. Sed quod nunc scribi solet dupuíorv et ouu£ov (Sapph. fr. 32. Ale. fr. 88 et 96), cuius loco Aeolen- ses etiam &upov dicebant (vid. Apollon. de pron. 381 A: og r7zv «pig Zaun i fv cv &uusg Alolww]v Opuo(og veig síg t6 Anyovocig t9- delete (6009AAoQov Fyswv ysvewv: &uov y&o xol cupuov), id &uusov et Pupsov scribere non dubitavi: nam littera $ semimuta nimis est debi- lis, quam quae hune tenorem impediat, quemadmodum etiam lones "Mieóso, Opg£crso, Attici Mevflsog, cvowysov dixerunt. Atque etiam apud Homerum passim veteres non tantum Zuov et (uov, sed etiam vuecv scribebant: v. schol. Il. O 499: roírgv &zàó v£Aovc Eyet vv O£ciav. Deébebam fortasse eodem pacto etiam cAyscv (Alc. fr. 95) corrigere ubi dÀyfev scribi solet, sed anceps haereo. ltem ovóe/g et ovóév (Alc. fr. 50 et 76) non mutavi. Ac vel quae grammatici praecipiunt, dubita- tioni sunt obnoxia, velut quod dicunt Aeolenses «orco et evo ut vul- gus protulisse, quos secutus sum Sapph. fr. 73, Alc. 34, 5, non omni ex parte certum: nam fuerunt, qui vel apud Homerum «reg scriben- dum censerent, velut grammaticus Et. M. 172, 30 et Ptolemaeus (Apol- lon. de coni. 508, 6), neque ratione caret, si diverso accentu in Home- ricis carminibus e$r«o et dr&o scribatur. — V. 26. 0cow et rélscoat, libri óc« et re4écot, sed deinde P véAse6cov. — V. 27. lu£ogei, R fuet- oci, À (fu£osi, P iuégei, D (uégo. — o9 0' abro, DMR o5, 0 avc& (R a$v5), conieci c? Oqvrs (Om)r:), Ahrens o? 9' abre, (i. e. c«vtij). — V. 98. £eco D, vulgo £co, om. AP, Ahrens coni. £e9. (i. e. i69).

Fr. 2. Longinus de Subl. c. 10: Ofo»v 5 Z«zgoó t& cvu(vovta r&ig iootuxeig pavo: xoO0uaro ix vàv magrzouívov xol ix vic din- Qeí(ag a)vüg £xdcerors LleuQvti. Ilo Ob viv dostrv dmoOt(xvvtat; Orr vr& &xQx aUrOv xal bztQrevou£vo Oriwvy) wol ixLéban xol sic GAAnAe cvvüncc. Qaívsrut wvÀ, . . . qaívoucat '44Àa mzüv TOÀLarÓv imei mwívqra. O9 $ovucftig Óg 0m a0rÓ vrQv wvyrv, to cOuc, t&c

88 POETAE MELICI.

2. [2.] Qoívevat uou xijvog i6og 9€ouciw &uuev &vmo, O6Tug Évavr(og voL 879

(t&vsv, xci mAano(ov &Óv qovév- Gg UZXQXOUEL M , ^ , , , 5 x«l ytA«(Geg (usgósv, vÓ pou jutv xcgó(cv àv ovi9ccw imvónGev: Gg y&o &U.00v fgoyéog 65, qovec ovÓiv £v sixsv &AÀ& xe uiv yAOGG« £xys, AÉmvov Ó'

dxodg, viv yÀGccov, v&àg Owstg, T]v qoo«v, zcv9' oc dilórow: Ów0w- qoóusvo imifqvei xol xaO bnusvavrwócsig Guo ivytrot, xeleruu, dio- yuote?, qgovsi; T] y&o qofeives 3) zw«o' OÀóyov réüvqwsv (Hermann goorsi, qofiroi, m«Q' OAcyov véOvmQxsv, contra Heller 7j yc goffi- vet, jT] «Q^ OÀéyov veOwipy) Uvo ur, Ev vv meol evriv md90g qaíry- v«L, moQGv Ói covoóog. ldem carmen respicit Plut. Erot. c. 18: Avr7 0i (4 Zoamqo) dinge uspwyuéva mvgl qOfyysvo, wal Ówux vàv uciov dvaqéígs. Tiv dmÓ vig w*e«oÓ(eg O:ouovrqva, Mobvcotg so0goroic louivg vóv £govo, xerà duióbevov. — 7| xaÀz, Zamzqo Atys, vüc doopivqgg imwpavsiione viv ve qovqv icysoQou wal qiíyscQa. T0 cue x«l xetcAcufevsus Gyoóvqve «wl zAcvov cvv)» «ci (wyyov. AsyQ9ivcov oUv ómó vov dagvuíov vàv ushióv iwsivov àg ........ Excidit hic Sapphus locus inde a v. 7. Disputavit de hoc carmine Heller in Philol. XI 481seqq. — V. 1. «5voc Apoll. de Pron. 335A: Aíoàsic xivog" p«ívevat pot xzvog /cog 9soig (ita cod.) £. à., ap. Long. ut videtur «sivog, sed non recte voluerunt ex eodem Apoll. 336 A: Afo- Aeig oov vÀ K: goívsruu Foi wivoc, Zouzgo, Jo restituere, alius enim ille Sapphus est versus, cf. Catull, qui carm, LI haec vertit: Ille mi par esse Deo videtur. — V. 2. £upev, Ahrens Zuusv'. — ócrig, Blom- field órrig. — ivovríog codd., ivavrzíov vulgo. Dore cod. Par. Zu- Bívov Toocrug évevrtóg roi£iver, Ambr. El. Laur. Vat. 2. 3 fuuévov Vat. 2. 3 Zuuévov) rjooc vw; ivovvíog vow. — V. 3. (£&vsu Vat. 2, vulgo ft£dvev, Blomfield (cóevsi. — mAe«cíov, Par. Ambr..Vat. 2. 3 mimoov, Laur. zmiqoíov. — &óv qovtvcec, vulgo &óvgovesscag, Neue «óv qo- vtícug, Vat. 2 dóo qovov ccs, Vat. 3 aósgov. c«is, Laur. Par. Ambr. . &óPgov' coi:g, Robortelli &óvgovo?cec, unde vulgo àóvgjovsvcag. — V. 5. yela(cug Buttmann et Neue, vulgo ysAóGe«c, sed Vat. 2. 3 Par. Laur. yeieíg, Ambr. El. ys4&c: 95, Doederlein coni. xol ysAdig. — uot uc» Hartung, vulgo uor "ucv (iu&v), Vat. 2. 3 Par. Laur. uz éuev, Stephanus uo, v&v, Ahrens 97) £uev, Hermann u' Guuev. — V. 6. énto- «csv, Laur. a m. sec. ézozrówosv, Vat. 2 utrumque, Robortelli éz- emróugsv, — V. 7. dg y&o tUidov Üoogícog cs, qowveg scripsi, libri og y&o c' ióo (Vat. 2. 3 siào, El. (09) goóysoc ue (fooyíos pe Laur. Ambr.) povcc (Laur. Ambr. govog), Seidler og y&o síeíóc fooy£og ct qovüg, Hermann óg ióc y&o ct floóyt', dc us pov&c, Ahrens dg cs y&o (Bo, Boozíoc us qovec, Blass óc y&o síoí0c foóye', oc us. Har- tung óg y«g sióov c, £x (flooyíow (quod interpretatur e faucibus). Heller óg y&g 26./80c, fBooyéogc. — V. 8. si«si, El. (Laur.) 7xet, Toup /«si — V. 9. x«p, Vat. 2. 3 Par. Laur. x&v». — uiv yióooec, Vat. 2 Laur. ue yAó6ccv. Mendose admodum Plut. de prof. (vid. infra)

SAPPHO. 89

10 aUrux« yoQ zUQ Uzaütügóuaxcv, ómzártóG. Óü' ov0iv Ogqu , ixiQoóu- feo. 0^ Gxovat. & 0t uí(ügog x«xyferct, voÓuog Oi

xer& uiv ylOocav Poy', dv Ób Aemróv, ubi cod. Par. x. gu. ylooc«v yslom ... Pro uiv, quamvis tueatur Plut., malim. uv, quae forma non est Lesbiis abiudicanda, apud Theocr. cs legitur. — £e«ye, Cobet Mnem. N. 1 362 zézeye corrigit, ac simplex verbum aptum, sed xav& h. l. additum coniecturae adversatur. 'Tradita scriptura, quae etiam in corruptela ap. Plut. deprehenditur, non est sollicitanda, «eréeye yAàcca est fracta et debilitata lingua, ut torpeat, quod alius y46c6« Ofürra. sive veox& dici solet. Hiatus asperitatem sustuleris Aeolica restituta littera, neque tamen .Jéeys quod plerisque plaeuit, sed potius FéFeys scribendum, quod etiam Christ requirit. Quod praeterea olim proposui yAócc £0wys, retracto, quandoquidem diaeresis exemplum apud Lesbios poetas non extat. Sane in medio vocabulo melius quam in primore servatur littera Aeolica, ut sócAox« et sof9«owsv testi- fieantur, atque ita apud Hesiod. Op. 534 oor' iml vov svoys (nisi voca Faye malis) non voór« «ys scribendum: diaeresin autem iuentur &)ru5 et d)rugv. — V. 10. zoo scripsi atque ita cod. Par. Plut, legebatur zoo, Ahrens yoà». — $m«0:ógópexsv Par., Vat. 2. 3 Laur. $z&ósÓ0góuoxtv, vulgo vzoó:óg. — V. ii. Oz-1660i (vel Om7d- r£6Gt) libri, Robortelli Gupérecow. — Ognu', £mtooóuQstou, P. ogni u7 émipópeicw, Vat. 2. 3 oou (oozw) 7, &mwouftiot, Laur. ogzu. 7) &a- oónfsucu vulgo £muoon(evoi Manutius Gong (oufevcw 9 dxoc( pot. Ego conieci 2x48 06pttoi, Heller 2zioooíoósio:. — V.12. Gxovoc Laur., PVat. 2. 3 &xovs. — V. 13. & ói uíógog wcxyíevor scribere malui, quam & ài Jíógog »., litteram g, quam librorum et grammaticorum consensus tuetur, non ausus immutare. Alias quoque g litterae .F vica- ria est, velut ucAevoov, quo Alcaeus utitur, arguit, ad eundem modum

Nariant nomina Bírog et Mírog, Belwrízm (Beleorígq) et MeAwrigm,

ut quorum origo obscura est velut uovQ9vgs?o et óvOvAsvo praeter- mittam. Veteres quidem grammatici Aeolicam hanc formam non agno- scunt, nam eum /Ógog ex hoc ipso loco proferant, eos manifestum est & Óé u' iügog x«xyferot legisse, verbi structura plane vitiosa, itaque non dubitavi vel nullis auctoribus, sed rationi confisus uíógoc novare. Legebatur x«ó0 à' (doóg wvyoóg yéíevroi, Vat. 2 ix Ós u' (OpOg wvgoosc x«,uyísrui, Vat. 3 £xaós uw í(ógdg w. x., Par. £xaós u' (OgGg.w. x. Spengel vidit vzoóg delendum esse, unde Schneidewin coniecit x&»- 9ru' [ügóg (vel 2x ài JKí/ógog) wcxyísro:, Hermann xa à J/ógcos Xo éco. Spengelii correctionem confirmavit Cram. An. Ox. I 208, 18: LA4PQE: ro?vo mz«Q' Alolsvo. QmnAvwdg Aéíyrroi. dvaOÉfyevon wA(cww dx0lov9o» 9qnÀvxQ yívss "AÓsu' [ÓgÀg waxóg yísrat, Opotov tà 530g" sive 7| ytvwxr) (0oGg. Adde Schol. Hom. Il. 7 2. Resp. haec Plut. vit. Demetr, c. 38: T7c 0b Xroerovíwmg xal x«9' favrQv x«l usrà rob ZeAeóxov qowdGne molléwig byívevo và rig XemqoUg ixsiva mtQl a9- Tüv züvrc* qovij imícgsotg, igbOnua mods, Owtov ozoósí&rie (Toll. coni. vzoisópsig), (ügdrec óbeig, drub(e xol Qoovfog iv roig aqvypuois, víÀog Ób vig wy wot xodrog Trtouívne, cxogía x«l Sdu(og xcl Gxoíccig. item de profect. in virtut, c. 10: rà X£wzgix& ravtl meQ- émsvoi, xc TG ulv yÀAOGcG Cay dv Ób A. a9. yo mp vxodéÓQopne x«i (1. ozo0tOoóunxe) gps id 0b Owiw xol zo&ov Ouue, qücyyouévov 9' dxotcot mo)1osuwe. qui locus in Cram. An. Par. 1 399 sic scriptus:

90 POETAE MELICI,

z«iGcv Gygtt, yAcQoréoc à zou 880 15 £uut, ve8vexqv Ó' oÀ(yo 'mueUqe qetvoueu (&AAa). &AÀ& z&v vÓAueTOvV, [ímsl x«l mévwqve].

3. [3. 106.]

"Aovtoeg uiv cgi xéAav GeAkvvav

«bU czxvxoUxtoic, qevvov sióog,

Ozzorc zÀn9oi6c wtAL.oTC Acum yüv ...

ee 2. . Coyvp(a.

xev piv yAdccav yshom ... eotéxo 109 mU vzoófógousv, &909ovov 9" Guo e zQGOY Óuuuo, qücyyouévov Ó^ dv dx. nod. Plutarchus vide- tur scripsisse di ovo ób vonguo xol zov Opue, qO9eyyouivov à dv dxovcat zoQ9016tsuuv. — V. 14 seiGev &yeet Ahrens, legebatur zücev Gyosu, Vab. 9. 8 z&coa, v yos, Par. zàc «veygsi. — V. 15. ELS Hermann, antea "dE dr scripsi cum Ahrensio, zióevsiw Vat. 2, zt ÜEvOQv Ambr. Par. ziósvwgv Vat. 3 Laur. Heller vtOvéwn» à' óMyo "su Osiv xol gaivopat &AÀa, quod interpretatur review ó oAcyov fr Ósiv wal goívonor 1i jj ot« jv. Blass 'ziósv6mv qoívopet Aio i. e. alii mulieri. — V.16. &AAa, 1. e. qjien (demens) adieci, Manutius & &xvove, Hermann A9 Hartung &iw, quod A interpretafur, metro adversante. — V. 17. zd» róÀuorov, P zovróluovov, vulgo z&v roÀueróv. Quae sequuntur zzzi xe (hoc codd., ut videtur omnes, praet. cod. Spengelii, om. Robortelli) zér»yr« uncis " inclusi, nam videntur haee ad , Longini orationem pertinere, fort. 14e ma&v TóÀuerov, émstimtv' sica (vel xav) ov Cv«vudttugs (eodd. Vevuctorg vel (&ovpuefolg) «rA. Antea con-, : ieceram versu 16 integrum. carmen absolvi, ut deinde sit scribendum" zv TÓ douáciov émeimov: eive 00 Suv. . similiter Ahrens z&v ró Gopne- TLOY Gg frog eimeiv, D yao 09 ; Sovud£eis 1A. Hermann vero coni. qot : opo. ovÓÉv, aAA movrólpotov dztixev 5roo, Heller zv 92 voAuyoréov imi vüyomre.

Fr. 3. Eust. Il. 729, 20: "Ievéov ovi v và aeu» dugi celrvnv o? Uv minori; vorr£ov ^el minooc£Anvov év eoi yeo duuervod siot v& &oroc og omegovyatóusva, xou xci 7 Xeanzqo0 zov puotv: Accé- 0:9... ÀA4uzy y&v. Eadem Cram. An. Par. III 233, 31. — V.4. osldvvo, legebatur. Gsidvov, vide ad fr, 52, 1. — V. 2. cnp scripsi, legebatur gap. — G3vUXQUTLTOLOL Ahrens, dronobarrouot Scaliger, vulgo datoxosmrovot. — qatvvov Scaliger, vulgo qasworv. — sidos, An. 7j90s. — V. 8. ümzoro Ahrens, nisi forte antiquior forma fuit Ónmorav, vid. H. Weber ,de doriea particula KA p. 21, Blomfield scripsit ónmóx* i», Neue ózzóv' àv, apud Eust. esti ózór Gv, An. ómóvay. — zÀigoio, An. zin. — "ueueca, eoniieio xc4:6T«, &c sic etiam Ahrens. -— VO deyvoro adiecit Blomfield ex Iulian. Epp. XIX: Zangó 7 LU! Y 6 siQvmv. &oyvoéoav ool x«l 31a ToUro vOv GÀÀLov dGortfoov Q7 OXQUZTEIV TT)V vuv, sed non recte .Goyvo£« y&v scripsit, , quod ferri nequit, itaque olim «yc» pro yav correxi. Sed &oyvoéo «oycv quam- vis coalescere potuerit, non tamen doyvo/e, qua forma Sapphonem usam esse consentaneum est. Probabiliter Neue suspicatur y&v iz z&cav

SAPPHO. 91

4. [4.] 881

"dugl 0b wUyoov xsA&Ós, ÓV UoÓcv uaACvov, «it)vocouévov 0? qvAAov xd xeeoott.

5. [5] .. EÀ968 Kong qovotcucuv iv. xvÀíxeaoww foo | 882

&oyvof« legendum, nisi quod praeterea alia omissa sunt, nam dQoyvoíc mediam sedem occupare debebat, Ahrens "4orsgsg Óv c&oyvo(aev oc- Advev. ; Fr. 4. Hermog. Walz. Rhet. III 315: Kei r&g piv o?x aioyocc j0ov&àg fotwv &mzÀog ixqodftuw, olov x«AMog yogíov xol qvrsíag Ów-

joovg xci óevucrov zowuiA(av x«l Occ rowwore. "Tovro y&Q xol cj) Owsi zooofdAAei TOoviv Ogcusvo xol vj cxoj, Ort &ÉoyytAlor vig. ^Qento 7 Xamzqo' Auqgl 0i 00009 vvyoóv x. Óv 0cÓcv (sic Vind. Port, jj xAdóov marg. Vict) u. ««i «i9. (Vind. supra 7] xwvovu£vov) ài g. xóu« (Vind. supra 7 vzvog, Par. i» &AAoig o9» don TÓ xÓpuo) xereQgtí. xol Occ zQÓ ro)rov yt x«l uero ro&0rc tiomve. In Schol. ib. VII 883: 4uqgl ài 90oo v. x. àv 6cÓov u«Aívov. sed Schol. V 534 recte 9c0ov et sic Et. Vindob. Cod. CCV f. 109: $6óog 6 Ofoc z«Q' Aloltociw: ovvoi: y&Q voímovoi vÓ o tig v xal vÓ f OiAvovow. tig TÓ 6 x«l Ó. óc mag Zcmzgoi- Gpqi 0b 0009 wvyoóv xciaósi Óv OoOcv peAívov. — V. 1. 90oo expunxi, quippe quod sit ex interpretatione additum, auctore Neuio. Antea conieceram dpgl à' 930oo (ioter) v94oov, nisi malis 7o£uc« addere, cf. Luciani Philop. 3 ró rs 99«Q qoéue xslagofov vg wvyag waraOflÉsu. Sed sive de aqua, sive potius de aura circa fontem per frondes leniter spirante sermo fuit, certum es& Nympharum hortos describi, cf. Demetr. Eloc. CXXXII: Ecl» of iv iv roig mocyuaot ydgureg olov: Nvuqoior wrmor, vu£votor, Foorte, 0Àg 7 Zemxgoos moíncw. Hom. Od. o 209: A4uqi à' &g' eiysígov vàa- rotQeqíov Tv &Acog llívroos wv»Lortoíg, xarà Ób wvygóv óftv V0oo "Two9ev £x nérone, [ovis 0' ig)n:o9s vérvxro Nvugdov. "Theocr. VII 135: IIoAlol Ó' Gupav Omto9t xcv& xgorOg Óovíovro AlysiQot mtt- Aémi ve^ v0 0 PyyóOtv [to0v UOcQ Nvugüv iE &vrgoio warci(Ousvov xtAxovoÓs. Ovid. Heroid. XV 157: ,Est nitidus vitroque magis per- lucidus omni Fons sacer: hunc multi numen habere putant. Quem supra ramos Fi cene aquatica lotos, Una nemus: tenero cespite terra viret." Horat. Epod. 2, 27 ,,Frondesque e recte Markland pro fon- tesque) lymphis obstrepunt manentibus, Somnos quod invitet leves.'' — V. 2, a(Q9vocoutvov Neue, Hermog. xoi «i9voconévov, ubi Walz x«i Hermogenis esse putat, quasi duo exempla afferantur. Conieci xarQ9vecoutvov, cf. Hesych.: Góccevat vweocstot. et OGvocóusvat: cstÓuévat. — V. 3. xaragost, Ahrens xegoé£st, si quid mutandum, malim xata you.

Fr. 5. Athen. XI 463 E: Kel xerà viv xoiyv ov XZomqo: 'EA9t ...0(voyootcua vosroiwt roig £xalootg Zuoig ye wol coig (col AB) quae Athenaei sunt verba ut Welcker vidit, Heesudt Alii Sapphus versum 'T'oigós roig Zuoig frdgowg r& x«l coig inesse putant. Fortasse est ex illo carmine, in quo Sappho fratrem Larichum pocula mini- strantem induxit, vid. fr. 139. — V. 2. zovoíew» Neue, yovatoiiv

92 POETAE MELICI.

ovupueuuyuévov d«ACcLOL véxveo oivogosvoa.

6. [6.] "H es Komoog xel Iléqog 9 Iiávogpos.

1. *8. [7.] :

Zol à' £yo AsUxag éml Bouov aiyog. * * *

XGTLAEUUO TOL.

"9; Ai9' Éyo, yovaoovéqev! "Aqopó0ua., TOvÓs vOv z&Àov Aeyoqv. 883

vulgo, zovesíwwow libri. — &fecec scripsi, vulgo «foo, Blomfield &ootg. — V. 4. oivoyostce scripsi, vulgo ocvoyoovco, Neue oívoyótica.

on ausus sum contractas formas Lesbiis abiudicare, velut Sappho fr. 1, 11 Oivsüvrsec, 2, 8 povsó?cog (quamquam ibi lectio satis incerta), Aleaeus fr. 18, 5 uoy9sovrsg, 37, 3 énouvsOvesc, fr. 109 uogvvosüvrag, denique Sappho fr. 54, 2 óoye)vr. Similiter in titulis est efoeróvrsg et soluta forma «oxégv, quemadmodum etiam Balbilla 24dcv scripsit: apud Theocritum plura extant exempla. Inprimis autem in participiis videtur usus fluctuasse, quemadmodum etiam apud Hesiodum Theog. v. 880 est zizAsvcor (nonnulli tamen libri zuuwzAeicer exhibent), apud eundem Op. 510 zivg legitur, quamquam ibi fortasse rectius z/Avet scripseris, nam hunc poetam Aeolensium more etiam breviores has for- mas adhibuisse docet Op. 526 o9 yco of 5z£Atg Otsíuvv vópov 0oun- vct, hoe est ósíwvvot, quod fugit interpretes. — V. 3. d«Aíetc:, Ahrens 9e éscot.

Fr. 6. Strabo I 40: Kal ZoamzQo''H 6s wr. — x«l Ileqog scri- psi, legebatur 7 Ilégog. Emendationem stabiliunt Homerica exempla, quae composuit geographus. — 7; II&voguoc, Casaubonus 7) zevoouos, debebat «& scribere, neque expers poetria Sicularum rerum. — Est haud dubie ex hymno in Venerem, cf. Menander de Encom. Rhet IX 136.

Fr. 7 et 8. Apoll. de pron. 364 C: ZOI'. Arrwósc. Iovec, AloAsie ouoíog" Eol à syco Atóxe«c imiÓoguov ziyoc. Zomqgo. xol v xcrà &zóAvrov Qux z' Kamiisíwo vot Posterius hoc ex eodem, ut videtur, carmine petitum est. — Zyoe, Bekker Zyov. — zzi gGuov Bek- ker, nisi forte fuit mé v' óuov. Pro émióoguov Neue coni. zsoióccopu, Ahrens zi ó&guov (i. e. óguóv) eiyog (zíovoa wevcc) — c«iyoc, Welcker coniecit 4iyog (Schneidewin A(y&g vel rectius Aiyeg) collato Strabone XIII 615, vide fr. 131. Videtur Sappho describere sacrificium Veneri oblatum, quorsum fort. respicit Philostr. Imag. II 1. ;

Fr. 9. Apollon. de Synt. 247: Ecl vs sUgz5e 6zwoonMove mzeocora- vxk* AU" Ey yevóuov (yevduav M, ysvolugv B, om. C). zovcógc «i9 (ri9' M, ai/9' ovrog C), GpooOíco, v. v. zx. A«yoígv (ayoíg B) at recte A yovcoorígav. — V. 2. Aagónv correxi, cf. Et. M. 558, 28. "Cram. An. Ox. IV 204, 5. Choerobosc. Epim. II 772.

SAPPHO. 93

10. [90.] Al ue vuu(av. énónoav épye rà 6gà Ooicot.

11. [41.]

UR TEMERE T&ós vov éraígeug veis ÉuciGu vígzve x&Acg &eíGo.

12. [81.]

2s. Orrweg yáo &U 9éo, xüvoí ue uA Ta Gívvov- ni.

13. [59.] in dine "Eyo ài Av! óc- TO Tig ÉgaTQu.

Fr. 10. Apollon. de pron. 404A: Aloieig dupéregov xel Gupov xl Vupov x«l cgóv. ZXezgo: jub vuwav imoíncav sorta cqaÓoiuwt.. AP p Seidler, izóyc«v Ahrens, Zoya rà cq Ooice: Is. Voss, nisi forte eg. AT z ruLv z09ocv Foyo vt oq Ooicor, ut sit idem metrum quod fr.84. Huc respicere videtur Aristid, I1 508: oiuet Óé cs x«l Za«zqovg dxnxoívoi zoóg tuvo (ita Seidler, v. vwvag) vàv sv0otuóvov sivat Qoxov- 6Àv» yvvowxQv ueyolavyovufvne wol Atyovonc, og «or97v «t Movcat TÓ üÜvti OÀfíav vs xal £qAotzv (ptos aie x«l og o90' c709«- vovcns Fera. Aq9«. Novissima ex alio carmine petita (( nam recte mihi videor revocare ad fr. 32 uvdoscQaí rtwd qeue xol Sertsgov Gu- uec»: poterat in eodem carmine poetria ut invidiam arceret fr. 37 weogv à' o5 Oox(uou Ogkvo Oc. mzdytcw dicere. Apparet autem hoc carmen, ex quo f. 10 petitum, fere in eodem argumento versatum esse, quod Sappho fr. 68 persequitur.

Fr. 11. Athen. XIII 751D: Koe4o96: yov xol «[ $4s69s9or yvvai- «tg Üri wal vOv xoi af mogÜévo: vàg cvviQ9tig wal qíAag £ra(íQog, dg 7 ZXazqó: vríüs «rA. — V. 2. £ueic: Seidler, vulgo 2u«ig, contra Blom- field: Tdós vóv frdgeig raicw ueig wvÀ. — dsí(oo, Meineke de/do dubitanter proposuit.

Fr. 12. Et. M. 449, 34: dozto OceuÀ ÓOoutío, ovro OG Oío' xoi z«o& Zuzqoi: üvrwvag «vA. — V. 1. órrwwag Ahrens alii, vulgo Ovrivag. .— V. 2. «nvo. Blomfield, vulgo «sivo. — cívvovra: Ahrens, legebatur cívovroi. cf. Choerob. 259 of yàg AloAsig o(vvovrot Aéyovo:, wol oUyl

GÉvvovtat.

Fr. 13. Apollon. de Synt. 291: ró ys u/v &g&v óuoAoys? ró zQoc- Ouxc(OsoÜu. 0x0 roU loasdros: O10 xol Ótóvrtog 7 EazqQO imxwsitauívo .u&Alov óvóucmi iyoncoto: byà 0i (hoc om. B) x«l 7 vworràtig igGcat. sed A xvotrotig, unde Seidler xj (Hermann xv) vorró i. e. xsi ve- 0060), non recte. Scripsi id quod Ahrens quoque proposuit x7»' Orro 6 fgoroi, antea x5vo và tig correxeram, quod praeoptat Ahrens. "Ee«ro:i, qui Ahrensio D. Aeol 145 est indicativus, prisca coniunctivi

94 X POETAE MELICI.

* 14. 884 Teig x&Acus Duuuv (r0) vóqua vouov ov ÓicusuxTOv.

15. [60.] ess. Eyov à éuxvre TOUTO GUvoiÓa.

16. [8.] T«ic. (05) voxyoog uiv &ysvro 9Uuog, zo Ó' iso, v& zTÉQU .

1. [11.]

2.2... Kav £uov 6r&A«yuov:

' ; ? , M ,

vróv Ó' émumAdtovreg &uou qégousv x«l usAsOowveug.

forma est, de qua dixi ad Pind. Pyth. IV 92. adde fr. adesp. 55A 9 Óicxqva,. et 55B, 3 Óvvàuor — Antea Zgüro: tuitus sum; utitur hac forma Theocr. Il 149 (ubi Hermann éo& vsv correxit) et I 78 Zoe: (vulgo £o«cco:), item Homerus Il. /I 208 2oc«69s, quod Buttmann con- jecturae ope removere conatus est; neque vero Theognidi 256 haec forma obtrudenda.

Fr. 14. Apollon. de pron. 384 C: "Tuuav AioàÀsig: voig wdAeug xvÀ. — V.1. vó add. Bekker. — V. 2. vógue, Cod. voguue, Ald. Corn. cop.

266 B Aeolenses vóepuc dixisse perhibet. Conieci aliquando haec ita .

refingenda esse: Toig «dAoig Vui» vonuc vOuov o) Lcusuzrov.

eodem versus numero, qui fr. 85 comparet.

Fr. 15. Apollon. de pron. 324 B: AíoAsíg fe«gfog: Fyov (&yov) 9* £u! ebrg v. c. Zazgo. Prorsus alio modo iterat haec 363 A: xol zeoa roig AloAuxoig Ob cg iv magoÜ)íc:, dvsyvdcOUn: FZu' «Ur« roUr PÜyov cUvoido. Scribendum Zuesc«, vid. Alcaei fr. 78. Ahrens cv»óide: ac sane Aeoles covoido etiam per diaeresin extulisse testatur Choerobos- cus 592 Herodiani epimerismis usus, cf. ad Alcaei fr. 145, sed haud- quaquam compertum hoc loco quattuor syllabarum esse vocabulum, praesertim eum propter scripturae varietatem ne numeros quidem fru- stuli certa ratione discribere liceat.

Fr. 16. Schol. Pind. Pyth. I 10: 'H óà Zoezgo imi vo? ivavtíov iml cv msoiotsoOv: Taicuvyoog «rA. — V. 1. ó? adiecit Neue, Boeckh reg scripsit, nec tamen emendatio certa, conieci re/cw eia v$ygooc, vel zaicw &Angoos. — £ysvro Boeckh, vulgo 2yévero.

Fr. 17. Coniunxi duo fragmenta: prius exhibet Et. M. 576, 22: MeisüÀvow, ci và uíAm £üovcoi qoovr(ósg: Ov Ho(odog .. .. wal of Alolsig cveAeyuOv viv OÓ9vqv Afyovcw: (cod. Flor. Miller Misc. 213 addit: Zezmqo: xor Zuóv crtÀtyuóv:) dzoovafovei y&o xol Gfovcw. Ego iam in proecdosi ante Milleri librum editum divinaveram zóv v.?

SAPPHO. 95

18. (12.] "Aoríog u' & yovoon£óiAAog Avus.

19. [83.] 885 ... . IHlóüag ó£

referendum esse ad vocabulum creA«yuóv, quod praecesserit, usus Ety- mol. vulg. testimonio: quae coniectura nunc plane firmata est, nam illa verba Sapphici versus numeros ostentant. Sed pro oercAeyuov nescio an rectius orcAvyuov scribatur, cf. Anacreon fr. 44 dívecroeAvío, Hesych. &orvAdfs: (i. e. GovoAGer) Avmsi(vo:) ustà wAcvOuov et cora- Avytiv, xAoísuv. — Alterum fr. extat in Et. M. 335, 38: T'& yao óvo 60 sig f voémovow Aloisig; v0 yàg imumANoso imwmidto. ZXoamcgo Tóv à' imuxAéfovc! (Miller Misc. 110 Zzuxoiéfovr') ívsuoi gí- eotsv. Auctius Herodian. zeol gov. Aíf. 23, 12: vó Ó? «vr0 imi ro? miéfo. TOv Ók imimiAdfovrsg àv éuol q. xal usAsÓOvaut avrl roo imumAQocovrsg. Verbum azàc&foe hinc affert Herodian. zs9i 9izoóv. 360. Seidler scripsit cóv à' £muxAdfovr! &vsuoi gto. x«l ueA£Óova, 1. e. custodem: at epitheton illud ventis potius convenit, itaque scripsi £zi- mAáfovreg Quot ... xal ueAsóoveotc, cf. Hesych. Audvoc. vag &v- póveg Alolsig, unde etiam descendit usreuewviog. ln voce &veuog ex- irita est E, quemadmodum égvog pro &gsvog dicitur, inde 4MMOZ ortum, quamquam Aeoles alias solent in assimilatione radicis litteram conservare, unde Ozz«, yoózz«, GAvrzc dixerunt, cum Doriensium sermo origines verborum obscurare non dubitaverit; denique neglecta

minatione fit &uog, quemadmodum Aeoles yóve, xdAtov, wcAuGrOS

ixerunt. In voeabulis, quae ab &vsuog descendunt, velut &puove et pérepoviog, hoc compendium nulli dubitationi obnoxium, de principali verbo fortasse aliquis scrupulus haereat. Itaque aliam medelam cir- ceumspexi. Si Aeolenses poetae non prorsus dualem numerum aspernati sunt, possis ézuzAcfovrs &veuort scribere, sed pugnat